Masumiyet Müzesi Hakkındaki Yorumlar

İçinde kitapla aynı adı taşıyan müzeye giriş biletinin bulunduğu aşk romanı

Orhan Pamuk kalemini tatmak için okuduğum bir kitaptı, başka eserlerini okuyacağımı düşünmüyorum; yeterince tattım.

Postmodernizmin yetkin örneklerinden. Pamuk'un diğer romanlarına göre biraz daha akıcı geldi bana.

Okuduğum ilk ve (muhtemelen) son Orhan Pamuk kitabı.

Kitabı okuduktan sonra mutlaka Beyoğlu'ndaki müzeyi de görün.

Romanı okuduktan sonra müzeye gittim gayet başarılı bir eser

Müze fikri bile başlı başına muhteşem bir olay. keyifle okuyacağınız bir eser. Sonrasında müze ziyareti kaçınılmaz olacaktır :)

Duyguları harekete geçiren bir kitap.

Bir insanı ve aşkı objeleştirmeyi duygulara hakim olmayı sabrı o kadar güzel anlatmış ki sonunda yine gözyaşlarımı tutamadım. Eserlerinin okunmasını tavsiye ediyorum.

Müzeyle beraber bir kitap fikri orjinal. Ancak ben kitabı okurken sıkıldım ve bitiremedim.

Orhan Pamuk anlatım tarzıyla okuyucuyu farklı bir dünyaya götürüyor adeta. Duyguların yoğunluğu o kadar güzel ve derin anlatılmıșki okurken kendi duygularımmıșcasına hissettim

Hemen bir İstanbul bileti alıp masumiyet müzesini gezmeye hissetme ihtiyacım doğdu kitabı okuduktan sonra

Okunulması ve gereken bir kitap bence.

çok fazla uzatılmış açıkcası sonucu da bana çok vurucu gelmedi, müze fikri çok güzel fakat

uzun süre aklımdan çıkmayan aşk hikayesi. ara ara acaba gerçekten yaşanmış mıdır düşüncesine sürükleyen bir kitaptı. ön yargılıydım. ama bence harikaydı❤

Kötü demek mümkün mü gayet güzel bir kitap :)

okunmayadabilir aslında

Edebiyatın sanat olduğuna bu kitap ile emin oldum. Orhan pamuk hem çok iyi bir yazar, hem de çok başarılı bir sanatçı.

Güzel başlıyor ama sonra biraz sıkıcı olmaya başlıyor. Sıradan buldum.

Çok sevdim. Böylesine takıntılı, hastalıklı bir aşkı zaman zaman sinir bozucu bulmadım değil. Bir de Kemal'in Keskinler'i düzenli ziyaretlerinin anlatıldığı o sekiz yıl... İşte o kısım çok ağır ve sıkıcı geçti benim için. Ama oraya gelen kadar ve oradan sonrasında olayların hızla açılması, bir hak verip bir kızdığım karakterler, üzücü sonu beni etkiledi. Kurgulanmış tüm o karakterleri gerçek zannediyordum -olmasını dilerdim. Bu kitabı Orhan Pamuk'un kitabı olarak değil, yazarın kitabı olarak okuyunuz. Pamuk'a karşı fikriniz her ne olursa olsun; kurguladığı karakterlerin ve olay örgüsünün gerçek olduğunu zannettiyseniz, "hakikaten var mıymış bu insanlar?" diye internette aradıysanız benim gibi, bu kitabın iyi olduğunun kendi başına bir göstergesidir bence. Aşkı tasvirlerini, umutsuzluk ve derinliğini ise Selim İleri'nin "Yarın Yapayalnız" romanındaki hikâyeye çok benzettim.

Orhan Pamuk açıkçası çok mesafeli olduğum bir yazar, sebebi ise herkesin malumu. Yine de kitaplığımda bir kitabı olsun diye düşündüm ve bu kitabı aldım. Kitabın bir de müzesinin olması akıllıca aslında, güzel bir ticari zeka örneği. İçeriğine göz attığımda ise bazı açık ifadeleri çok da uygun bulmadım, zaten bizim değerlerimize uygun bir iş çıkarsaydı hayret ederdim.

Okudukca yanlarında gibi hissediyor insan. Sıra masumiyet müzesine gitmeye geldi..

Kemal ve Füsun'u uzun süre zihnimde misafir edeceğim ♥ Kısa süre içinde müzeyi de ziyaret edeceğim.

Elâlemin Dostoyevskisi, Tolstoyu, Victor Hugosu, Balzacı, Stefan Zweıgı var. Bizim kimimiz var diyorsanız henüz Orhan Pamuk okumamışsınız demektir. O hâlde buyrun Masumiyet Müzesi'ne.

"Masumiyet Müzesi" insanı etkileyen, sarsan, duygu fırtınaları estiren bir kitaptı. İlk yüz sayfası cinsellik içeren, ikiyüze kadar böğüre böğüre ağlatan, dörtyüze kadar biraz aynı konuların üzerinde durarak sıkan, son yüz sayfasında da yine duygusallığa boğan, bütüne bakınca güzel bir tat bırakan hüzünlü aşk hikayesi...

yarıya kadar güzeldi, oratsinda baymaya başladı, orhan pamuk ta hep hüzün hakim

Yıllar önce okuyup kitaplığımda da bulunsun

Kemal ile Füsun u anlatan Orhan Pamuk un kaleminden çıkmış bir eser.Birçok duyguyu bu eseri okurken tadacaksınız.Nobel ödüllü yazara yaraşır bir eser olmuş.

Romanın gidişatı güzel olsa da sonunu saçma buluyorum. Ama yine de roman güzel.

herkesin okuması gereken bir kitap etkileyici...

benim için en vurucu kısımlar kitabın ilk ve son cümlesi oldu. kitap bittikten sonra düşünmeden edemiyor insan kenan ve fusünun yaptıklarında anlam arama çabaları. müze için bir bilette mevcut kitapta en yakın zamanda gideceğim.

Bir Pamuk efsanesi daha... Geç okudum ama kapağı kapatınca on dakika bitmesine üzülenlerdenim. Bu tadı veren kitaplar nadir bulunur. O kadar içine çekti ki okurken, kitabı bitirince nasıl gerçek olamaz diye inanamadım değil.

Türk, Türkçe, Türkiye'de doğmuş ve yaşayan bir yazarın romamı, her ne şekilde adlandırılırsa adlandırılsın, ilgi çekici, merak uyandıran bir yazar, Pamuk, okumak istiyorum.

Kurgusal bir dünyanın müzesinin yapılabileceğini gösterdiği için çok çok değerli bir kitap.
Yaşamın içindeki ayrıntılar, ömrümüzü alıp götüren takıntılar, eski İstanbul... Sanki hikayenin bir yerlerinde ben de vardım; nişanda, cenazede, o akşam yemeklerinde, o otelde...
Çok etkileyiciydi. Bütün bunlara rağmen yine de en iyi Orhan Pamuk romanı diyemeyeceğim... Daha iyilerini okudum çünkü...

Beni çok fazla etkileyen bir kitap oldu...Herkesin okuması gereken kitap...

Orhan Pamuk'u beğenmeme rağmen bu kitabını beğendim.bir gün gidip masumiyet müzesini görmek isterim

Müzeye de gitmelisiniz hayalinizde ki karakteri bulabilecek misiniz bir bakın derim

Herkesin kendini unuttuğu bir aşkı olmuştur o yüzden herkesin kendini bulabileceği bir kitap. Apolitik bir adamın 70 li 80 li yıllarda yaşadığı aşkı anlatıyor

yine çok güzel bir kitap kesinlikle kitabı elimden bırakamadan bir çırpıda bitirdim

Okumayan varsa kesinlikle okumalı. Okumayanlar çok şey kaybetmiş demektir

zaman zaman betimlemeleriyle fazlasıyla sıksa da sonu ne olacak merakından bıraktırmadı kendini elimden.. masumiyet müzesini ziyaret etme merakı uyandırdı.. betimlemeler o kadar ayrıntılı ki müzeyi gezdiğimde şaşıracağım birşey olacağını düşünmüyorum..

Ben pek beğenmedim ve uzun sürede biten bir kitaptı

mutlaka okunması gereken iz bırakan bir kitap

Okunması ve okunduktan sonra müzesine gidilmesi gereken bir kitap.

Kemal'in uzun süren buhranının anlatıldığı bölümlerde bayağı sıkıldım. 79. bölümün sonu ve sonrası daha ayrıntılı olmalıydı diye düşüyorum. Ama genel olarak güzeldi. Müzeye gitmek için sabırsızlanıyorum.

Yazarın okuduğum ikinci kitabı, Benim Adım Kırmızı dan sonra. Üzerinde ne kadar çalışıldığı, emek verildiği zaten okurken anlaşılıyor. O kadar ince detaylar verilmiş ki okurken orada olduğunuzu hissediyorsunuz, o ortamı yaşıyorsunuz.

müzeyi görüp bu da neymiş dedikten sonra kitabın varlığından haberdar oldum. cok güzel bir kitap okunup müzesi gezilmeli mutlaka

Sonuna geldikçe bitmesini istemediğim bir kitap.

Böyle çarpılacağımı, bu kadar duygulanacağımı, etkileneceğimi kitabın ortalarında hiç düşünmemiştim. Tam aksine yer yer "adam çek git uzağa artık" diye düşündüğümü hatırlıyorum. Ama hikaye lüzumsuz şekilde dokundu bana. Hayatta hiçbir umudunun kalmadığı anda bile halen sevmeye devam etmesi yıllarca sevdiği kadının yanında kalmaya çalışıp bir türlü mutlu olamaması (kitabın ilk cümlesi hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum yüzünden spoiler vermediğimi düşünüyorum) Kemal'in yalnızca bir masal kahramanı olduğunu düşündürdü bana kitap boyunca. Sonlara doğru gözlerim dolu dolu okudum ki etkilenmemek çok zordu. Orhan Pamuk uzun uzun anlatımlarıyla, betimlemeleriyle sizi kitaptaki dünyanın içine çekiveriyor. Karşı koyamıyor, o masada yemek yiyenlerden, o kulüpte dans edenlerden biri oluveriyorsunuz.

Dönemin Türkiye'si ile ilgili bilgilerinize ışık olacak, tadına doyamayacagınız bır roman.. muhtesem bır konu