Tarık Tufan’ı, Tuhaf Dergisindeki yazıları sonrası tanımak istedim. Bazı incelemelere göz gezdirdiğimde kendisine haksızlık edildiğini görmek beni üzdü.
•
Kendisinin ‘kitabını gereksiz aforizmalara’ boğduğunu yazanlar olmuş mesela. Veya acıların çocuğu gibi davranmaya çalıştığını.
•
Onu biraz takip ederseniz tüm ürettiklerini bu aforizmalar üzerine kurduğunu göreceksiniz. Onun yazım tarzı bu. Bunu eleştirmek yersiz gibi.
•
Acıların çocuğu. Acıyla yoğrulmamış bir hayatı yaşadım mı sayıyorsunuz? Yok mu sayalım Dostoyevski’yi, Tolstoy’u, Zweig’ı, Poe’ı! Ve onların acılarını.
•
Gün içerisinde kendi köşenize çekilip bitirilecek, size sizi anlatabilecek bir eser olduğunu düşünüyorum. Hayatımızın her adımında yaşayabileceğimiz ‘arayışı, acıyı, boşluk hissini’ anlatmış Tarık Tufan.
•
Ona üstün psikolojik tahlil ve tasvir beklentisiyle başlamazsanız hayal kırıklığına uğramayacaksınız.
Buyurun.