Pek çok görüşüne ve ürettiği kahramanların temel duruşuna itiraz etsem de Elif Şafak iyi bir romancı, bunu kabul etmek lazım. Ustam ve Ben 472 sayfalık, kalınca bir roman. Ancak sürükleyici ve kendini okutan bir roman da aynı zamanda. Kitap Mimar Sinan dönemine götürüyor bizi. Mimar Sinan dünyanın en büyük mimari dehalarından birisi. Eserlerinin sayısı tam olarak bilinmiyor. Kitapta başrol onun değil, onun hayali bir çırağının. Hindistan'dan gelen ve aynı anda filbazlık yapan, yani beraberindeki bir filin bakıcılığını da üstlenen Cihan'ın. Şafak, kitabın sonuna iki sayfalık bir not iliştirmiş. Çünkü kendisinin de ifade ettiği gibi romanın çok büyük bir kısmı kurgu ve tarihi gerçeklik ve anakronizmle tezat oluşturabiliyor.
Romanda Sinan döneminin pek çok tarihi şahsiyeti de yer buluyor kendine. En başta Mihrimah Sultan var. ( ancak bir başka romancının yaptığı gibi Mimar Sinan'ı ona aşık etmemiş, aynı yaşlardaki Cihan'ı etmiş ) Kanuni, Hürrem, II.Selim, III.Murat, Nurbanu Sultan, Mikelanj, Rüstem Paşa...
Konu epeyce kurgu, tabii ki beyaz fil Çota'yı da unutmamak lazım. Aslında hiç olmayan bir unsur ama romanın ana temalarından birisi. Tabii Şafak'ın temel duruşuyla ilgili meselelerim var, bence oryantaliste yakın bir bakış açısı var -ki bunu daha önceki romanlarında da ( Araf, Baba ve Piç, Aşk...) fazlasıyla görmüştük. Başa dönersek şayet, kendini okutabilen, başarılı bir edebiyat ürünü.