72. Koğuş Hakkındaki Yorumlar

okurken çok etkilendiğim bir kitap oldu kısacık ama içi dopdolu bir kitap mutlaka okunmalı

Okunması şart kitaplar arasında.

Orhan Kemal'in canlı betimlemeleri, sürükleyici dili, duyguları yalınkat bırakan cesur üslubu bir araya gelince 72.Koğuş kült eserler arasına giriyor.

Orhan Kemal'in müthiş betimleme yeteneğiyle kendinizi olayların içinde bulacağınız harıka kitabı.

Bunun filmini seyrettim. O dönemin hapishaneleri üzerinden o yılların türkiyesini büyük bir açıklıkla anlatıyor. Alternatif kitap olarak tatar ramazanı tavsiye ederim.

yerli sinemaya da mal olmuş bi eser. yine Orhan Kemal farkıyla...

Hapishane koşullarını, insanların psikolojisini, paranın neler yapabileceğini ayrı ayrı bütün konuları çok güzel işlemiş.

Orhan Kemal'in hoş anlatımıyla keyifli bir roman

İnsanların hapishanede yaşayabileceği duyguları, ruh halini ve acizliğini çok güzel ve akıcı biçimde anlatan bir Orhan Kemal kitabı.

Dönemin mahpushane ortamını çok güzel betimlemiş Orhan Kemal. 72. Koğuşu yoktan var eden, evrim geçirten Kaptan Ağa, zamanla 72. Koğuşu başladığı noktaya tekrardan getirmeyi istemeyerek başarmıştır. Acaba niçin başladığı noktaya geri dönmüştür? Niçin?

Kitap çok enteresan. İçerdeki diyaloglar, ötelenen insan, durum eleştirisi. Nasıl yorumlanabilir bilmiyorum fakat kesitirip atılmayacak birşey.

Orhan Kemal, bu sefer dönemin en kötü ve en onursuz hapishane koşullarını okuyucularına aktarmış.

Hala Orhan Kemal okumayan varsa eğer, bu kitapla başlayabilir kesinlikle. Bir hapishane ortamı, yoksulluk, açlık, tüm bunların içinde bir hayale aşık olmak ve daha fazlası hepsi bu incecik kitapta...

Orhan Kemal'in okuduğum tek eseri. Oldukça beğendim.

orhan kemalin bence en iyi eseridir bu kitap herkese şiddetle tavsiye ediyorum.

Orhan Kemal'in en iyi eserlerindendir. Defalarca tv ve sinemaya aktarılsa da kitabı okumanın bambaşka olacağını düşünüyorum..

Orhan Kemal'in nadide eserlerinden bir tanesi herkesin okuması ve okutması gereken muhteşem bir eser.

Muhteşem bir eserdi çok beğendim adembabalar koğuşunun bir dönemini anlatıyor 1941-1952 arasını betimleme dil anlatım çok güzeldi keşke bitmeseydi

Hapishane koşullarının insanları ne hale sokabileceğini anlatan bri roman .Keşke daha uzun olsaydı da hemencecik bitivermeseydi.

kemâle ermiş bir yazarımızın velûd eserlerinden biri. farklı bir bakış açısı görmek isteyenler okusun derim.

keşke daha önce okumuş olsaydım dediğim, insanın içine işleyen bir kitap.insanı hem içine çekiyor hem de bitmesin istiyorsunuz.

İçinize dokunacak, işleyecek müthiş bir hikaye...

BENİM İÇİN İYİ ROMAN HEMEN BENİ İÇİNE ÇEKEBİLEN ROMANDIR. BAZI KİTAPLAR MAALESEF 20-30 SAYFA SONRA ALIYOR OKUYUCUYU İÇİNE. 72. KOĞUŞ ORHAN KEMAL'İN EN GÜZEL ESERLERİ İÇİNDE ŞÜPHESİZ. ANLATIM HARİKULADE, İLK SAYFADA BAŞLIYOR RESİMLER KAFANIZDA OLUŞMAYA VE KARAKTERLER EKSİKSİZ ŞEKİLDE OTURUYOR YERLİ YERİNDE. SONRASI ZATEN SU GİBİ AKIYOR, ANLAMIYORSUNUZ NE ZAMAN BİTTİĞİNİ. KONUYU BÜSBÜTÜN ANLATIP DA OKUYUCUYUNUN HEYECANINI AZALTMAK İSTEMİYORUM. 72. KOĞUŞ ADEMBABALARIN KOĞUŞUDUR; BURADA KALANLARIN HAYATLARI İÇİN SEFALET KELİMESİNİ KULLANMAK ANLAMSIZ KALIYOR. BİR İNSANIN YAŞAYAMAYACAĞI YERLERDE YAŞIYORLAR, ÜSTTE YOK BAŞTA YOK, ÇÖPTEN BESLENİYORLAR VE KİMSE ONLARI ADAM YERİNE KOYMUYOR. İŞTE BÖYLE BİR ORTAMDA KARDELEN MİSALİ BİR ADAM AHMET KAPTAN. ONLARDAN BİRİ DEĞİL VE HİÇBİR ZAMAN DA OLMAYACAKTIR. GÜNÜN BİRİNDE MEMLEKETTEN ANASINDAN 150 LİRA GELİR VE ARTIK 72. KOĞUŞTA HİÇBİR ŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAYACAKTIR. KİTAP SEVERLERE TAVSİYE EDERİM, KISA VE HIZLI OKUNAN, İNSANIN İÇİNİ CIZ ETTİREN BİR ROMAN.. BİR KLASİK...

72. Koğuş, ilkin on bir başka hikâyeyle birlikte basılmıştı, ikinci baskıda (1953) tek başına bir kitap oldu, Orhan Kemal bu eserini oyun biçimine de soktu, sahnelerde oynattı; bu oyunun kitabı da basılmıştır (1967). İlk baskıdaki, yazarın en güzel hikâyelerinden biri olan Abla, İşsiz (1966) kitabına Kömürcü başlığıyla alınmıştır. Gene o ilk baskının Numaracı, Üzüntü ve Pervin hikâyeleri de İşsiz kitabında bulunur.

okuduğum ilk orhan kemal kitabı. daima iyi şeyler umut eden biriyseniz, iyiliğin ve güzelliğin hala içinizden çıkmadığını düşünenlerdeseniz okumanızı tavsiye ederim. insanın içine işleyen bir eser.

okumakta çok gec kaldığım bir kitap.akıcı bir dille yazılmış bir çırpıda okunuyor.insanların ne kadar küçülebileceğini neleri yapableceğini görüyorsunuz.insanlık ne demek güzel bi anlatı olmuş bu açıdan.herkese tavsiye ederim.

Orhan Kemal in harika kitaplarından biri...

bir orhan KEMAL klasiği.etkileyici tasvirler ve insanın içine işleyen öykü..çok başarılı.

İnsanların ne hale gelebildiğini hapishane koşullarında çarpıcı şekilde anlatan, tek solukta okuyup bitirebileceğiniz bir kitap.

orhan kemal, alelade gorunen bir meseleyi öyle sade, oyle gercekci anlatıyor ki, öykü sarıyor insanı, tek solukta kitap bitiyor.. kitap bittiğinde 72. koğuşun başkahramanına karşı acıma duygularıyla dolacaksınız..

hapishane şartlarının insanları nasılda daha da suça ittiğini en net aktaran eserlerden biri.

tek solukta okudum.
bir tarafta tek başına bir "insan" ; diğer tarafta ademoğulları toplumu
İnsanın ve insanoğlunun değişmeyen yüzünün, bir insanlık dramı ya da bir insanlık gerçeğinin inanılmaz anlatımı. mükemmel bir kitap herkese tavsiye ediyorum.

çok iyi bir kitap akıp gidiyor...

biraz ağır aksak ilerlesede edebiyat sevenlerin başköşe kitabı yapabileceği bir orhan kemal klasiği

1940'lı yılların hapisane koşulları ancak bu kadar ustalıkla anlatılabilir. Eseri okurken sanki oradaymışım gibi hissettim. Karakterlerin hikayeleri, özellikle de kaptanın hazin sonu insanın içini acıtıyor.

gereksiz detaylara, sayfalarca tasvirlere yer vermeyen çok güzel bir eser. sıradan bir yazarın sayfalar dolusu ancak vereceği duyguyu belki de tek cümleyle hatta yeri geldiğinde tek kelimeyle veriyor orhan kemal.

Türk edebiyatının en öenmli isimlerinden birisi olan Orhan Kemalin Türk edebiyatında Yeri asla doldurulamayacak eseri 72. koğuş oldukça güzel bir eser. tavsiye ederim...

orhan kemal'i ilk kez okudum. gerçekten gereksiz hiçbir detay yok. film izler gibi. çok beğendim. herkese tavsiye ederim.

Bir solukta okunan ama insanın aklında uzun süre çıkmayan bir roman.

Eline sağlık Orhan Kemal. Kaptan lakaplı mahkumun saf temiz yüreği ve hayali aşkını bir başka yazar bu kadar mükemmel anlatamaz. Cezaevini bu kadar gerçekçi ve yalın anlatmayı başka yazar başaramaz.

Cezaevi kavramını giren girmeyen herkes için somutlayan bir kitap. yalın ve rgerçek bir anlatım. Kurmacanın tahrif ettiği hiçbir detaya rastlamıyorsunuz

orhan kemal in tüm kitaplarında olduğu gibi hayat gerçekliğini bir kez daha gözler önüne seriyor...

Yine bir Orhan Kemal klasiği.Orhan Kemal'in bu romanında Adembabaların koğuşuna gidiyorsunuz.Hayali aşk ile kendini avutan ama yüreği açık olan mahkumda kendimi buldum.

Orhan Kemal bence edebiyatımızın en usta bir kaç kaleminden biri. Yazdığı bu kısacık hikaye bile beni etkiledi. Herkese bu eseri okumaları için tavsiye ederim.

Şaşırtıcı başlangıcı, hiç dinmeyen hızı ve yine çarpıcı finaliyle bir Orhan Kemal başyapıtı... Gökyüzünün renklerine hasret, sefalet dolu günleri kendilerince şenlendiren insanların zaman zaman güldüren, çoğu zaman duygulandıran ve düşündüren öyküleri...
Kesinlikle okunması gereken bir eser.

Buruk bir öykü... Orhan Kemal tüm kitaplarındaki gibi bu kitabında da bir çomakla beyninizin içini karıştırıken, yüzünüze masum tebessümler bırakıyor... Türk Edebiyatını anlamak için güzel bir basamak...

insanı anlatan bir kitap.

Orhan Kemal hayat gerçeğini bir kez daha gözler önüne seriyor...

Dönemin cezaevlerindeki yaşam mücadelesini en çıplak haliyle anlatan bu kitap Orhan Kemal'in unutulmaz eserlerinden biridir.... Kitabı okumaya başlayınca bitirmeden bırakamıyorsunuz....

72. Koğus, bütün cezaevlerinde olduğu gibi cezaevinin en yoksul, yoksul olduğu için de en pis koğuşuydu. Buranın insanları ayağa kalkmış birer solucandılar. Devlet baba her hükümlü gibi onlara da günde kara birer tayin veriyordu. Bazen kupkuru, bazen fırından yeni çıkmış ama, her zaman çamurdan farksız.”
İşte bu koğuşta yatan Kaptan bizim kitabımızın kahramanıdır. Yokluk içindeki bir hapishane koğuşuna ,bir gün oradaki mahkumlardan birine annesi tarafından yollanan para ,güneş gibi doğar. Zamanında babasını öldürenlerden öcünü yine aynı yöntemle almış Kaptan’a , hayatta olup olmadığını dahi bilmediği annesi iyi bir para yollar. Eline geçen bu para Kaptan’ı o fakir koğuşun kralı yaparken , etrafında bize de düşer elbet diyen soytarılar birikir. Saf ve bir o kadar da delikanlı olan Kaptan , kumarda çoğalttığı parayı sonunda bir kadın uğrunda yitirir. Ama yitirdiği tek şey para olmayacaktır