Didem Madak'ın okuduğum ilk kitabıydı. Daha sonra hep birlikte sipariş verdiğim diğer iki kitabını da okudum ama Grapon Kağıtları'nın yeri bende ayrı. Kardeşinden bahsedişi olsun, annesinden bahsedişi olsun. Madak'ın içinde annesi derin bir yara zaten, biz okuyucuları bunu biliyoruz... Her sayfasında altı çizili birkaç dizem var, evet artık onlar benim, bizim dizelerimiz. Seni özlüyoruz Madak. "Büyülendiğin şeyler, / Büyülenmediğin şeyleri döverdi bilem. / Neden sen böyle çocukluk resmiydin kalbim? / Kendime alıştım bodrum katlarında / Artık bir karanlık bağımlısıyım...