"Kimdir başkaldıran insan? Hayır diyen biri" diye başlıyor kitap. Çokta uzun olmayan bir süreçte okuduğum Camus'un denemelerini içeren bu kitabının ne kadarını anladığımı sorarsanız, %40 derim.
Bir isyandır gidiyor kitap, çeviriden mi yoksa benim yetersizliğimden mi az biraz dili ağır geldi. Bir çok felsefecinin ve bir çok yazarın ve dahi bir çok devrimcinin fikirlerini ve eylemlerini irdeleyen, eleştiren, savunan Camus, sağlam bir Rus sosyalizmi ve devrimi eleştirisi de yapiyor hani. Aslında başkaldırının temeli ve aslı Tanrıya ve onun dünyasına başkaldirıdır. Sanati dahi göksel yazgıya başkaldırı bağlamında değerlendiren Camus, Nietzsche'nin yoksayıcılığını, Hegel'in diyalektiğini, Marx'ın sosyal duzenini, stalin ve Lenin'in devrimciliğini, Sade'nin ahlak felsefesini ve diğerlerini, hep başkaldırı temelinde irdelemeştir. 1789 Fransız devrimi ile tanrısal düzene başkaldıran insan, insanlik dinini oluşturmuş Tanrı kanunlarinın yıkılmasıyla, Tanrılığa soyunmuştur.
