Rönesans döneminde Hristiyanlığın çarmıha gerilmesi ile kendine peygamber olarak Dante’yi kabul etmiş batının kitabıdır bu. Araf kavramı İncil’de olmamasına rağmen, 1274’te 2.Lyon Katolik Konsili’nde arafın kabul edilmesiyle, Kuran’ı her kelimesine kadar okuduğunu ispatlamış Vatikan’ın son çırpınışlarının yansımasıdır bu. Cehennem’deki günahlar özellikle de hainlik ve yalan muhteşem resmedildiği halde, dibine islam peygamberini koyan kıskançlığın ve islamın hak olduğunu kabul ettiğinin itirafıdır bu. Araf’ta o kadar günaha rağmen, sadece inandıkları için Hz. İsa’yı bekleyip kurtulacağına inananların kitabıdır bu. Ve en büyük günahı işleyen canilerin/katillerin son nefeste iman edip Cennet’in en üst katmanlarına yerleştirildiği, son nefes teorisinin kitabıdır bu. (Oysa, Kuran’a göre bir kişi son nefesten dolayı değil, bütün hayatı boyunca yapıp ettikleriyle yargılanır) Batının Hristiyanlık’tan sonraki peygamberidir Dante, bu kitap da gerçekten komedidir.