Yazarın en büyük başarısının kitabın başından sonuna dek hissedilen karakter yaklaşımı olduğunu düşünüyorum.Kitap boyunca yaşanan olaylar bizi karakterlerin psikolojik gerilimleri, sıkışmalarına odaklıyor.Böylece insan psikolojisi üzerine dikkat çeken ve bunun yıkıcı ilişkilerle bağlantısı üzerine bizi düşündüren bir eserle karşı karşıya kalmış oluyoruz. İstismarın genelde alışık olduğumuz türlerinin dışında doğal, normal ilişkiler içerisinde insan ruhunu nasıl yıpratabileceğini çok güzel gösteriyor kitap: bazen en yakınlarımız bizi en çok istismar edenler, hırpalayanlar oluyor. Bu istismar her zaman cinsel bir talepten de kaynaklanmıyor üstelik. Burada Komiser Dündorf'un aile kurma özlemi, kendi bireyleriyle yaşadığı üzücü sorunlarla cinayeti yaşayan ailenin aile algısının dağılışı veya bunları onarmaya çalışması üzerinden farklı noktalardan bakmaya çağrılıyoruz.Dört dörtlük bir eser olarak Ruh Cambazı'nı kütüphaneme ve hafızama yerleştirdim. Herkese öneririm.
