Başlarda dedim ki kendime; okuma. Kitap dediğin rahatlatır, huzur verir. En kötü gerilirsin ama anlaya anlaya bir yerlere varır, nihayetinde huzurla kapatırsın kapağı. Kabuk böyle değil. Burada yorumları okuduğumda herkes ekseri olarak elinize kağıt kalem alın kim kimmiş not alın demişti. Ama hayır.. Kimin kimin neyi olduğunu anlamaktan vazgeçip; her karakterin kendi içindeki seslerini dinlediğimde kitap daha bir güzel hal almaya başladı. Ve bugün kapattım kapağını.. Vay be diyerek.. Vay be dedim.. Acaba Zeynep Kaçar kaç günde, kaç yılda yazdı bu kitabı. Ne hissetti, neyden esinlendi. Ellerine sağlık. Bence okumalısınız, en azından var olanın aslında var olmayan olduğuna şahit olur; kabul etmeseniz de; sizinde sadece size ait bir Semiş'e ev sahipliği yaptığınızı görürsünüz..