Başımıza Gelenler Hakkındaki Yorumlar

Mehmed Arif Bey'in birinci elden kaynak niteliğindeki eseri. Eserde 93 Harbi'nde Ruslarla olan mücadelelerimiz, bölge halkının ve askerlerimizin gayretleri, savaş esnasındaki olumlu ve olumsuz taktikler çarpıcı şekilde ele alınmış. 93 Harbi'ni merak edenlere doğrudan savaşı yaşayan birinin ağzından aktaran bu eseri tavsiye ederim.

Bu kitab beni çok derinden etkiledi.

93 harbinin Anadolu cephesini anlatan bir eser. Bazı yerlerini hayret ve üzüntü içinde okudum. Tarihi eserlere ilgi duyanlara tavsiye ederim.

Hayrete ve Üzüntüye sevk eden oldukça iyi bir hatıra kitabı.

YAŞADIĞI ZAMANDAKİ OLAYLARI BİZZAT GÖREREREK YAZARI TARAFINDAN YAŞANAN YAKIN TARİHİMİZE IŞIK TUTAN GERÇEK OLAYLARI TARİH SEVERLERE AKTARAN 93 OSMANLI RUS HARBİNİ BİRİNCİ AĞIZDAN ANLATAN BİR ESER.TARİH SEVERLERİN OKUMASI GEREKEN BİR KİTAP.

Bazı yerlerini üzülerek okuduğum bazı yerlerine de hayretle bakakaldığım bir eser.

Olayların bizzat içinde yer alan ilim ve fikir erbabı Mehmet Arif Bey in tarihe ışık tutacak kaynaklık edecek kitabıdır.Tavsiye ederim...

bazi yerlerde sıkılacak olsam da savas donemini galibiyetin inanmaktan geldiginj gosteriyor

son zamanlarda severek bitirdiğim nadir kitaplardan. heleki gençlerin mutlaka okuması gerek

93 Harbi Canlı şahitlerinden Mehmet Arif Beyin Kaleme Aldığı, Ders çıkarılması gereken bir çok olayın geçtiği Muhteşem bir eser.

93 harbinin Doğu cephesinde neler yaşandığını Anadolu ordusu başkumandanı Mareşal Gazi Ahmet Muhtar Paşa'nın mühimme başkatibi olarak görev yapan Mehmed Arif bey'in 'başımıza gelenler' i anlattığı güzel bir
eser.

Her gencin mutlaka okuması gerek. Akıcı ve ders veren üslubuyla unutamayacağınız bir eser.

kitaptan ibret alınacak çok olay anlatılıyor. çok kıymetli tarihi bilgiler var fakat kitap biraz daha derlenip toplansa daha güzel olacağına inanıyorum.

93 harbinin uzun bir tarihi olmuş. ilk baskısı 1900lu yılların hemen başı. savaşı birebir yaşayanlar anlatimi... ibret alarak okunmali

"93 Harbini" içeriden bir göz ile anlamaya çalışmak..Her Türk gencinin okuması gereken referans kitaplardan..Bir daha böyle acılar yaşamamak duası ile...

Allah bu ülkeye bir dah böyle acılar yaşatmasın.

93 harbi dönemini ve milletimizin çektiği cefayı okuyalım ve elimizden geldiği kar okutalım anlatalım ki bu necip milletin evlatları bir daha böyle sıkıntılar yaşamamak için dört elle devletine sahip çıksın

Bu milletin çektiği sıkıntıların, bugüne kadar akıttığı kanların en büyük ifadesi olan bu kitabı kesinlikle her Türk evladı okumalıdır!!! Geçmişini bilmeyen, bugünü ve yarını anlayamaz.

93 harbini bizzat yaşayanlar tarafından anlatılması önemli.Yazar özellikle subay ve askerler üzerinden devletin fikri yapısını çok güzel ortaya koymuş.Bunun yanında tüm imkansızlıklara rağmen verilen mücadeleyi samimi bir şekilde nakletmiştir.

93 Harbinde ordumuzun yaşadığı içler acısı olayları gözler önüne seren, bu eseri herkesin okuması gerekiyor.. Tavsiye ettiğim kitaplar içerisinde ilk sıralarda yer gelir..

Tüm Türkiye'nin okuması, hatta Milli Eğitim Bakanlığının Liselerde Müfradatına koyması gereken bir eser.

Bu kitabı yaşlısı genci herkes okumalı kendisine rütbe ve makam verilip vatan emanet edilen insanların vatanlarını korumaktan nasıl aciz kaldıklarını anlatan çok güzel bir kitap.

bir dönemi tüm çıplaklığıyla anlatıyor, okunmasını tavsiye ediyorum...

Doğu cephesindeki ordumuzun içler acısı halini birinici ağızdan gösteren müstesna bir kitap...Başyapıt diyebilirim...

O zaman ne yaşamışsak bu zamanda da aynısını yaşamak zorunda mıyız. Şairin dediği gibi "Hiç ibret alınsa idi tarih tekerrür eder miydi? Şu anda yaşadıklarımızı anlamakta güçlük çekenler 150 sene önceleri yaşananları öğrenirse şimdi ki yaşadıklarımızı algılamakta güçlük çekmeyecektir. Mehmed Akif Bey gerçekten ibret vesikası bir kitap yazmış

Bir kitap adı ve içeriği ile ancak bu kadar uyumlu olabilir. Bu uyumu ile önemsediğim üç kitaptan biri ''BAŞIMIZA GELENLER'' Okuyup bitirdiğinizde kitabı şöyle bir zihninizden geçirip: ''Vay be!... Neler geçmiz başımızdan...'' dediğinizde o zaman anlaşılacaktır söylediklerim. Tam bir tarih şöleni... Okumak yetmez, her okurun kütüphanesinde bulunmalı...

"Başımıza Gelenler" Rus harbini birinci ağızdan anlatıyor. Aktif veya pasif savaşta yer alan tüm halkın çektiği sıkıntılar...Olayların bizzat içinda yer alan yazar tarihini bilmeyenlere önemli bir yapıt hazırlamış...Geleceğe yön vermenin ancak geçmişin derinlemesine bilinmesiyle mümkün olacağını düşünürsek, bu kitap geleceğini tayin etmek isteyenlere...Kitabın fiziksel özellikleri de çok iyi...Tarih severler tavsiye ederim.

iki defa okuduğum bir kitaptır. ordu katibi olması sebebiyle 1.ağızdan anlatımıdır. roman değil gerçeklerdir. ibretliktir. 100 yıl sonrasında bile yani bugün için geçerli fikirler bulabilirsiniz. Konuya, tarihe ilgisi olanların mutlaka okumasını isterim.

Ah başımıza gelenler 93 harbin doğu cephesinde geçenleri anlatır savaş sahneleri çoktur okuyucuyu sıkabilir ama cephede yaşananları bilmek için sabır ederek okunursa faydalı eserdir.

93 Harbinde Osmanlı Anadolu Ordusunun Kumandanı Müşir GAzi Ahmet Muhtar Paşa nezdinde Rus'a karşı gerçekleştirdiği Nisan-Aralık 1877 tarihini içerir müdafaası ve bir savaş harekatı... Okuduğunuza pişman olmayacağınız bir eser...

Okurken üzülecek belki de ağlayacaksınız, ama büyük bir toplumun düştüğü durumları bizzat yaşayan birinin kaleminden okumalısınız. Allah bir daha yaşatmasın.

sanki içindeymişssiniz gibi bir hava veriyor. okunması en zevkli kitaplar arasında acımadan 1. sıraya koyarım

doğu cephesinde ki osmanlı rus savaşını ayrıntılı ve neredeyse günü gününe anlatan çok harika bir kaynak. ayrıca osmanlının cephelerin kumandanların ve askerlerin söz konusu dönemdeki maddi manevi durumunu tüm çıplaklığı ile anlatılmaya çalışılmış. ahmet muhtar paşanın zor şartlar altındaki muthiş mücadelesini bu eserde birinci ağızdan okuyabilirsiniz. kesinlıkle okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum

BAŞIMIZA GELENLER
O kitabı okumadım.
Üstelik hakkında o kadar çok şey yazılmasına rağmen!
‘şu çılgın Türkler’den bahsediyorum. Çok tartışılmasından belki; çok tartışılan şeylerden kaçan bir tarafım var. Münazaranın yerini münakaşa alınca sıkıntı basar beni. Alır düşüncemi giderim.
Bir yere gittiğimiz yoktur aslında, gidemeyiz de. Kalın Türk kitabının da yazarı şair İsmet Özel’in ifadesiyle “toparlanın; kalıyoruz” îmâsına iştirak ediyorum yani. Bir yerde tutunmak değil, kalmaktan bahsediyorum. Bu coğrafyada kalmak, bin yıl olduğu gibi…
Bu yazı, okumakta olduğum bir kitabın tesiriyle kaleme alındı. ‘Başımıza Gelenler’ Mehmed Arif imzası ile ilk defa 1903 yılında neşredilen ve en son bky tarafından basılan bir kitap. 93 Harbi’nde Doğu Anadolu cephesini anlatıyor. Erzurum ve Kars civarı. Osmanlı-Rus harbi! Eser hakkında tek cümle söyleyebilirim: herkes okumalı.
Millî Mücadele, Çanakkale, Sarıkamış, Yemen… Bu milletin evlatlarının hangi zor şartlarda, cepheden cepheye koşarak destanlaştıklarını; redif askerlerini, un ve peksimetten ibaret iaşelerini, Gazi Muhtar Paşayı, yaralarımızı, yâr ve ağyârımızı… bu ve bunun gibi eserlerde tarihimizi okumadan, ama hakikaten okumadan bugünü anlayamayacağımızı ve yarını inşa edemeyeceğimizi bilelim. Kredi kartımızın asgari ödemesini yaptıktan sonra, çocuğumuzun adını zor telaffuz ettiği filan ‘marka’ ayakkabı ya da t-shirt’i almadan önce ‘Gedikler Muharebesi’ni (1877) hatıra getirelim.
Yemen türküsünde “Kışlanın önünde redif sesi var/Açın çantasını bakın nesi var/Bir çift pabuç ile bir de fesi var” sözlerinin ne manaya geldiğini bilmeyenlerin; kimseye laf söylemeye ve hele gençlere sitem etmeye hakkı yoktur. Başını ellerinin arasına alıp düşünse yeridir. Marifet çok şey bilmek olmasa gerek. Belki marifet bildiği ‘şey’in hakikatini kavramaktır.
Başımıza gelenleri idrak eden bir gençlik, ecdadının bu coğrafyada daha dün neler yaşadıklarının tarihî şuuruyla, savaşın acılarını hissedecek ve fakat bir mankurt edasıyla ağyara da barış şarkıları söylemeyecektir. Tarihin tekerrürden ibaret olduğunu bize yine tarih söylüyor. Başımıza gelenleri okuduktan sonra Dedem Mehmet Ağayı daha iyi anladım. Millî mücadelede Karabekir Paşanın ordusunda askerliğin akabinde Erzurum tabyalarından eve dönebilen o efsane adamın cephede yaşadıklarını torunu olarak hiç dinleyemedim. Doğumumdan üç ay önce vefat etmiş. Cümlesine rahmet… Öte yandan, Babamın da askerliğini Sarıkamış’ta yapmış olması; ilk atamamın Kars’a çıkması ayrı bir hatıradır.
…
Hep okumaktan bahsediyoruz ya...
Okumak öyle sıradan bir şey değildir. Bir kitap, okunduğunu okuyan üzerinden söylemeli bize. Mesela şiir okumak ve dinlemek ne güzeldir. Daha güzeli ve doğrusu ise şiirin anlamı üzerine düşünmek, şairin tavrını görebilmektir. Şiir sükûnetten beslenir, uğultudan kaçar; şair gibi… Tarih hafızadır, şiir ise hatıranın ötesinde bir şey…

İsa YAR

Haber Takip Gazetesi/19.05.2008
www.isayar.com

Milletin nasıl akılsız ve korkak liderlere kaldığının Bir kaç feraset sahibi ve kahramanın kötü gidişi durduramamalarının parametreleri bu kitapda anlatılıyor.Savaşa niye girdik neler yaşadık iyi ve kötü yanlarımız nelerdi Toplumsal yapımızdaki yozlaşma yine ahlaki zaafiyetlerimiz bilgi yoksunluğunun nelere nasıl sebebiyet verdiğinin yanında Cesaret ve Fazilet sahibi şahsiyetlerin kahramalıklarını heyacanla dolu gözyaşları içinde bir solukda okunacak anlatım ve ifade zenginliğiye kaleme alınmış bir esermiş Yazar merhumun ve tüm şehitlerimizin ruhları şaad olsun

Mehmed Arif o dönemde doğu cephesinde bir katipdir ve cephedeki tüm olayları kitabında işlemiştir tarih bir belge nitelğindedir bir bakıma . Bir roman tadında olmayıp bir başvuru kitabıdır.

1977-1978 Osmanlı - Rus Harbi’nde Anadolu Ordusunda, Gazi Ahmet Muhtar Paşa’nın yanında, başkatiplik yapan, Mehmet Arif Bey tarafından kaleme alınmış bir kitap. O günlerde yaşanan olayları, devletin acizliği, imkansızlıkları, yoklukları ve savaş psikolojisiyle yapılan yanlışları okudukça, insanın kalbi sıkışıyor, içi acıyor, hüzünleniyor.
Savaşa girme konusundaki siyasi hatalar, Savaş hazırlığı yapılırken yapılan yanlışlar, Etnik grup ve mezhep ayrılıklarının etkileri, Subayların terfilerinde yapılan haksızlıklar, Savaşanların ödüllendirilmesi ve cezalandırılmasında yapılan hatalar, Yolların ve taşıma hayvanlarının yetersizliği, İklim şartlarının ağırlığı, Toplumun her kesiminde mevcut olan düzensizlik, rüşvet, çekememezlik, korkaklık, usülsüzlük, yolsuzluk ve bütün bunların doğal neticesi olarak ortaya çıkan bir yenilgi. İbret alıması gereken bir çok konunun bulunduğu bu kitabı, herkesin okuması gerekir kanaatindeyim. Belki günümüzde, bu şekilde bir savaş ortamının oluşması çok muhtemel görünmüyor, ancak toplum hayatında adelet tesis edilemediğinde, ekonomik olarak gelişemediğimiz taktirde, siyasi ve askeri alanlarda çağdaş, bilimsel düşünce yapısından uzak kaldığımız taktirde karşılaşabileceğimiz durum, kitapta yazandan çok da farklı olmayacak. Tarih tekerrür etmemeli.

Mehmet Arif bey kitabı yazmasının asıl amacının Osmanlı-rus savaşında düştüğümüz gafletleri, ihmalleri ve vurdumduymazlıkları yeni nesillere anlatarak onların bundan ders almaları ve yeni nesilleri Rusya tehlikesine karşı uyarmak olduğunu ifade etmektedir.
Sonuç olarak, Mehmet Arif Bey bu kitabıyla sadece yeni nesillerin okuyup akıllarından çıkarmamaları gereken çok acı gerçekleri belgeleriyle anlatmakla kalmıyor, aynı zamanda düşmana karşı her an savaşa girebilecekmişiz gibi hazır olmamız gerektiğini bir kez daha hatırlatıyor.

Geçmişteki olayları anlatan bir kitabı okumak, âdeta mânevî bir yolculuk gibidir. Hele savaşlar, yokluk, çaresizlik, bozgun sahneleri anlatılıyorsa kendinizi bir anda o atmosferin içinde hissedersiniz.

kitapzamanı
İçinizde bazı duygular kıpırdanmaya başlar. Güngörmüş kıymetli beyinlerin bıraktığı hatıraların bir milletin hafızasını tazeleyebilmesi için en önemli vesileleri oluşturur. Öne çıkan badireler, ancak geçmiştekiler gözden geçirilip ders çıkarılabilmişse atlatılabilirler. Tarih, hamaset ve kılıç şakırtılarından soyutlanıp, bir ibretler manzumesi halinde ele alınmadıkça, kaybettiklerimizi niçin kaybettiğimizi, elimizde olanları nasıl tutabileceğimizi hiçbir zaman bilemeyiz. Bu anlamda merhum Mehmed Ârif Bey, yaşadıkları ve gördükleriyle, yaptığı hayati tespitlerle “Başımıza Gelenler”de milletimizin vicdanının sesi oluyor. Yaklaşık 120 yıl geriden, belimizi kıran ilk büyük facianın içinden derlediği tecrübe ve tespitleri ile âdeta haykırarak bizlere sesleniyor. Ondaki yürek yangınının merhum Mehmed Âkif’te mısralara nasıl döküldüğünü şu satırlarda görüyoruz:

“Geçmişten adam hisse kaparmış... Ne masal şey!

Beş bin senelik kıssa yarım hisse mi verdi?

‘Tarih’i ‘tekerrür’ diye tarif ediyorlar;

Hiç ibret alınsaydı, tekerrür mü ederdi?”

Mehmed Ârif Bey, tarihimize 93 Harbi olarak geçmiş 1877-78 (Hicri 1293) Rus Savaşı’nı ve ardından gelen hezimeti anlatıyor. Savaşta “Anadolu Ordu-yu Hümayunu Mühimme Baş Kâtipliği” görevinde bulunan Ârif Bey, 600 yıllık bir devletin diz çöküşüne sahne olan bu savaşın sadece kronolojik anlarını kaydetmekle kalmamış, perde arkası olaylarını, subay, er ve gönüllülerin psikolojilerini; müslim-gayrimüslim tüm ahalinin fedakârlık ya da hamiyetsizliklerini belgelemiş. M. Ertuğrul Düzdağ’ın gerçekten titiz bir çalışmayla yayına hazırladığı, dipnotlar ve indeksle zenginleştirdiği bu önemli çalışmada, eserin bir asırlık süreç içinde geçirdiği yayın evrelerini de sırayla izleyebiliyorsunuz. Ârif Bey, Doğu’da cephelerin çökmesine, ordunun bozulmasına, Müslüman ahalinin perişan olmasına sebep olan siyasi/idari/askerî hastalıklarımızı en ince ayrıntısına kadar isabetle tespit etmiş ve her devlet adamına/askere lazım olacak bir başucu eser kıvamıyla satırlara dökmüş. Osmanlı bu tecrübeye kulak tıkadı ve bu savaştan 50 sene sonra koskoca imparatorluk Anadolu’ya sıkışıp kalıverdi.

Endülüs, ey Endülüs

Mehmed Ârif Bey, 800 sene bin bir zahmetle vatan edilmiş Endülüs’ün, yine 600 sene aynı şekilde fatihler diyarı olmuş Rumeli’nin kavmiyetçilik ve ihanetlerle bir çırpıda nasıl elden çıktığına dikkat çekerek, “Şark Meselesi’ni halletmek niyetinde” olanların hedefinde artık Anadolu’nun “3. Endülüs” olarak görüldüğünü ifade ediyor. Eseri kaleme aldığı Mısır hakkında da önemli tespitlerde bulunan Ârif Bey, özellikle birtakım ulemâ kıyafetinde kimselerin, masonluğun kordon ve peştemali ile loca kapılarında aldıkları acayip tavırları çok gülünç ve teessüfe şâyân buluyor. “11 Eylül 1888” tarihini attığı önsözün son satırları ise bir vasiyet gibi asırları aşıp bize de hitap ediyor: “Devletimiz henüz yaşamaktayken, aziz torunlarımız, ümmetinin ahlâkına musallat olan bozukluğun giderilmesine, Allah için, el birliğiyle çalışsınlar. Kahramanlık rûhunu ve milleti yaşatma aşkını, en ücra yerlerdeki köylerin mekteplerine kadar götürecek parlak fikirli muallimler arasınlar; yok ise, yetiştirsinler. Bilhassa bu harpten sonra Rumeli’deki, Bulgaristan’daki kardeşlerimizin görüp geçirdikleri halleri ve zulümleri, duçar oldukları ikinci Endülüs faciasını unutmasınlar. Bir üçüncüsüne düşmemek için gerçekten uyanık olsunlar