koontz amcamın okuduğum ikinci kitabı ilk i nöbetti ee o zamanlar lisedeydik etkisi de doğal olarak daha büyüktü. bu kitap da fena değil lakin bu sona kadar herşey güzel iken neden yazar daha güzel son yazabilirken (çünkü kurguya göre çok aykırı süper sonlar yazılabilirdi) yazmaz onu anlamam tamam psikolojik gerilim son noktada, o baskı , sıkışma hissi, birşeylerin gelmesini beklemek felan koontz un en iyi yaptığı iş ama o sonlar yok mu o sonlar nöbet'te de aynısını yaptıydı diğer romanlardada aynısı yapmış duyduğuma göre ee oda koontz amcamın tarzı nabalım STEPHEN KING le kıyasa gerek yok herkesin bir tarzı var vesselam.