E-Dergi

benim gibi okuduğu kitabı sık sık yarım bırakan birisi kitabı bitirmek üzere olduğuna göre herhalde kitabın iyi bir kitap olduğunu düşünebiliriz. Çok şaşırtıcı bir kitap değil; ama üslubu daha çok hoşuma gitti. özellikle de kitabın ilk bölümündeki wolf/elf kısmı. çevirinin de iyi olması etkisini kesinlikle artırıyor. okuyayım mı diye düşünenlere önerim şöyle: çok şaşırtıcı, tuzaklarla dolu, entrikalarla dolu bir kitap arayanlar için uygun değil. oldukça sakin, olay akışı fazla sertlik ve olay içermeyen, daha çok akıp giden ve bunu sıkıcı olmayan, güzel bir üslupla yapan bir kitap bu. ancak...kitabın bitmesine 100 sayfadan fazla var. belki sonları heyecan doludur?

Bu kitabın henüz 200. sayfasındayım. ilk çıktığı zamanlar okumuştum, 20 sene oldu mu bilmiyorum ama aklımda pek birşey kalmamış. Kitap rahat okunuyor ve klişe olacak ama sanki film izliyor gibiyim. Ancak bunu olumsuz birşey olarak söylemiyorum. Hikâyenin çok güzel ilerlediğini düşünüyorum. Yüzümüze gözümüze korkutucu hamleler yapmak yerine, korkunun yavaş yavaş yayılışını hissettirmek bence çok iyi bir yöntem. Neden? Çünkü korku ve terör hissini anlatmak yerine hissettirerek ya da ima ederek okuyucuya yer açıyorsunuz, böylece bu durumla ilgili kendi korkularımızı düşünmeye başlıyoruz. Şu ana dek okuduğum her satırın çok iyi olduğunu düşünüyorum.

Zeki Bulduk'u bu kitapla tanımış oldum; iyi ki... Kitabı aylara bölerek, uzatarak, uzun zaman aralıklarıyla okuyorum. Atilla ağabey bölümünde ağlamadan edemedim. Üslubun etkileyiciliğine kapılmamak elde değil. Kitap ismi ve kapağını ise yanlış seçimler olarak görüyorum...kapak rengi doğru görünüyor ama isim ve resim bence yanlış seçimler.

Atilla ağabeyin yaşadıklarına çok üzüldüm. hele Deli Döne'nin ölüm biçimi... bu kadar acımasız insanlar arasında deliler de hem merhamet ve şefkatten hem de zulümden ya da başka insanların nefsani taleplerinden kendilerine düşen payı alıyorlar..ben de bir çok insan gibi böyle deliler tanıdım.bunlardan bir tanesi çok çok başarılı bir lise öğrencisiyken kendi söyleşine göre arkadaşının kendini çok başarılı bulan annesinin nazarıyla bir anda hayatı kaymış biriydi.30 sene boyunca köyümüzün dağlarında dolaştı, i san içine çok az karıştı, kimse onu yatağa sokup uyutamadı, sürekli ayaktaydı , tuz yiyordu ve sandalyede oturarak uyuyordu..iki ay önce hastaneye kaldırdılar onu..orada vatan-ı aslîye döndü...Osman'ı tanısa Zeki Bulduk da severdi eminim...kitabı herkese tavsiye ediyorum...

Kitabı okumaya devam ediyorum. Bu tür eserler genelde mesajı vermek için edebi bir üslup kullanmaya çalışıyorlar; ama bu üslup edebi bir derinlik katamıyor, genelde sığ bir anlatımla karşı karşıya kalıyoruz. Herhalde mesajı düz cümlelerle yazmak yerine böyle yaparak daha ilginç ve okuması daha eğlenceli hâle getirmiş oluyorlar. Kitabı bitirmeme daha var; ancak Oktan Keleş'in bu çıtanın üstüne çıktığını düşünüyorum. İlhami abi ile âdem arasındaki diyaloglar söylediğim gibi mesajın açıklanması üzerine dönüyor; ancak diyaloglar rahatsız edici değil ve daha önemlisi sırıtmıyor. İnşallah kitabın sonuna kadar bu üslupta bir bozulma olmaz, hatta daha iyi olur...

Sadece peyami'ye mektup adlı öyküsü için bile okumaya değer..arada sırada çok etkileyici öykülere denk geliyorum, hikâye okumayı çok seviyorum. Son zamanlarda okuduğum en güzel hikâyelerden birisiydi Peyami'ye mektup..diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum; ama önce bu kitabı bitirmem gerekiyor.