E-Dergi

Günümüzde kültür emperyalizminin had safhada olduğu düşünülürse, böyle kitaplara çok ihtiyacımız var diye düşünüyorum. Yabancı masal ve hikaye kahramanları gece gündüz her türlü basın-yayın vasıtasıyla çocuklarımızın beynine dantel gibi işleniyor. Böyle olunca da genç nesillerimiz kendi tarihini ve tarih kahramanlarını hatırlamaz oluyor. Bu yüzden Dede Korkut Hikayeleri gibi tarihi hikaye ve kahramanlarımız genç nesillerimize okutturulmalı ve seyrettirilmelidir. Tarihini bilmeyen ve tarihinden soyutlanan nesiller yetiştiren milletler, tarih sahnesinden er geç silineceklerdir. Bunun için bu gibi hikaye ve romanların özendirilerek gençlerimize tanıtılması sağlanmalıdır.

Bu romanı, farklı ideolojik görüşlerden okuyan insanlar, çok farklı yorumlar getirebilirler. Bu da normaldir diye düşünüyorum. Bu roman, olaylara milliyetçi açıdan bakılarak yazılmış. Konu olarak 80 ihtilali öncesi özellikle üniversitelerde yaşanan sağ-sol olayları ele alınmış ve roman kahramanı Dursun Önkuzu'nun yaşadıkları (belki de yaşayamadıkları) işlenmiş. Sonuçta, Dursun Önkuzu gibi binlerce genç ömürlerinin baharında kara toprağa düşmüşler. Benim burada asıl söylemek istediğim şey, Emine Işınsu'nun ne kadar muhteşem bir romancı olduğudur. Işınsu'nun kitaplarını okuyunca, taraflı tarafsız herkesin şapka çıkaracağından hiç şüphem yok. Olaylar ve kahramanlar bir kitapta ancak bu kadar güzel bir dille ve bu kadar akıcı bir üslupla anlatılabilir. Zaten Emine Işınsu'nun en büyük özelliklerinden biri Türkçe'yi çok güzel ve akıcı bir şekilde kullanmasıdır. Günümüz romancıları arasında en ön sıralarda yer almasına rağmen, yeterli derecede ilgiyi görmemesi beni gerçekten üzüyor.

Tuna Kiremitçi'nin daha önce okuduğum romanını hiç beğenmemiştim. Ancak yazara bir şans daha vermek istedim ve bu romanını da okudum. Ne yazık ki, bu kitap da hayal kırıklığımı gidermeye yetmedi. Kurgu ve olaylar, sonucu önceden belli maçlar gibi. Ne bir sürükleyicilik var ne de heyecan. Hep aynı kurgu, aynı üslup ve aynı sonuçlar. Artık bunların aşılması lazım. Kurgular ve olaylar hep malum şekilde olduğundan roman tadı yavan geliyor insana. Ayrıca, sık sık kullandığı argo kelimelerd de başka bir sevimsizlik yaratıyor. Henüz yolun başında olan genç yazarımızdan, daha ilginç konu ve kurgularla, sonucu önceden belli olmayan romanlar yazmasını beklerim.

12 Eylül ihtilalinden önce yaşanan sağ-sol çatışmalarının içinde bulunan “YEŞİL” in yaşadıklarının anlatıldığı bir kitap. Kitapta, YEŞİL’in çatışma yıllarından hayal kırıklıklarına ve isyanlarına kadar pek çok şey var. YEŞİL, hayal ve rüya aleminde 12 Eylülden önce yaşadıklarıyla günümüz olaylarına git-geller yapıyor. Ne uğruna ve niçin çatıştıklarını, mapushane yıllarını, şimdi gelinen noktanın ne olduğunu anlatıyor. (Bu arada “YEŞİL” isminin nereden geldiği de kitabın içinde gizli. Onu, burada söylemeyeyim.) Bunların yanında YEŞİL’in Gülbister’le olan aşkı, okuyanları romantizmin doruğuna ulaştırıyor. Kitabı bitirdikten sonra şöyle bir düşündüm de: Bu insanlar birbirleriyle niye çatışıyor ve niye birbirlerini öldürüyorlardı? Ne uğruna, kimin uğruna? Devlet için çatıştığını söyleyenlerin devlet şimdi yanında mı? Komünizm uğruna çatışanları komünizm kurtardı mı? Komünizm şimdi nerde? Kaybolan yılların ve kıyılan onca canın hesabını kim verdi, ya da kim verecek? Bu olayların arkasında kimler, niçin vardı?.. Sonuçta olan ülkemize ve genç insanlarımıza oldu. Hem de çok yazık oldu.

En başta şunu söylemeliyim:Kitabın 1 ve 2.bölümleri gayet sürükleyici geldi. Ancak 3 ve 4. bölümler biraz konu dışına çıkıyor ve İran devrimini anlatıyor. Açıkçası tam bir roman tadı alamadım. Kitap daha ziyade tarihi bilgilerle dolu. Kitap okunurken tarihi bilgilerin not alınması, anlaşılmayı kolaylaştıracaktır diye düşünüyorum. Çünkü 3 ve 4. bölümlere gelindiğinde ilk iki bölümle bağlantı tamamen kopuyor. Kitapta en çok Ömer Hayyam'ın insanı düşündüren ve yön veren sözlerini beğendim. Roman niyetine değil de, Selçuklu tarihinin bir dönemi ve yakın tarihteki İran devrimi ile ilgili bilgi edinmek amacıyla okunabilecek bir kitap...