E-Dergi

Nobel ödüllü, tartışmalı yazar Peter Handke'nin novellası. Boşlukta olan bir adamın yaşayış süreci. Adamın herhangi bir amacı yok. Okurken sürekli sıkıntı halinde olacaksınız. Aylak Adam'la Yabancı'nın ortası bir eser. Yabancı'dan daha az felsefi.
Zamanınız varsa okuyun derim.

Anı-deneme karışımı bir kitap. Sanki 55 yaşındaki bir kadın, tren yolculuğu esnasında kriz geçirirken aklında kalan son kıymıkları anlatıyor gibiydi. Türünü sevmiyorsanız sıkılırsınız benim gibi.

Sanki 80 yaşındaki bir kadın, fazla güvenmediği bir arkadaşına aklına nasıl geliyorsa geçmişini anlatıyor gibi geldi. Üslubu çok farklı değil. Ne bileyim kendimi bir ara Ercan Kesal okuyor gibi hissettim.
Fena değildi.

Anlatımı son derece basit. Tam bir best-seller. Bir polisiyeye göre fazla betimlemesi var. Bu ayırıcı tarafı.

Aynı anda hem Yüzyıllık Yalnızlığı hem de Suç ve Ceza'yı okuyordum. Suç ve Ceza diğerinin yanında basit, sönük kalmış. Birisi masal anlatır gibi, diğer koşar gibi yazılmış. Birisinde olağanüstü bir hayal gücü varken diğeri psikoloji üzerine gitmiş. Birisinden diğerine geçerken Agatha Christie'den Tolstoy'a geçer gibi hissediyordu kendimi. İlk okuduğumda 27 yaşımdaydım. Bitirdiğimde fena değil demiştim. Daha sonra diğer kitaplarını da okuyunca en çok emek verilen kitabının Ecinniler, en iyi kitabının Karamazov Kardeşler, en dramatik olanının ise Budala olduğunu fark ettim. Suç ve Ceza'yı 32 yaşında yeniden okumaya başladım. Ama ilk 200 sayfasında bıraktım çünkü onca psikolojik anlatıya rağmen dili çok basit geldi. Şimdi Yüzyıllık Yalnızlık'a geri dönüyorum.