E-Dergi

Değişik bir tarz kullanılmış. Önce olay başlıyor. olay başlar başlamaz karakterlerin kısa haliyle geçmişteki yaşantılarından bahsedilip, yavaş yavaş olay anına geri dönülüyor ve olay kaldığı yerden devam ediyor. Kısa öyküleri oldukça sıradan. Uzun öyküler ise sanki bir romanın son sayfalarından alınmış gibi.
Okuduğum iki hikayenin ikisinde de çok saçma yerler var. ama bunlara değinmek istemiyorum. Şunu belirteyim ki alışık olduğunuz bir tarz değil. yazarımız olduğu gibi olayı anlatıp, akıtıp gitmek yerine bol bol süslemeler yapmış. Türk yazarlardan Galip Dursun var. Aynı onun gibi. İkisinin de üslubu aynı ama içerik farklı.
Kısa ve akışkan hikayelere alışıksanız bu kitap sizi fazlasıyla yorabilir.

Birincisi kitapta Sokrates'ten nağmeler bekleyenler hayal kırıklığına uğrar. Çünkü girişteki 1-2 sayfa dışında Sokrat yok.
Diğeri, kitap verimli değil. Yabancı ne sorarsa sorsun Theaetetus kısa kestirmelik cevaplar vermiş. Sanki Yabancı kendi kendine konuşuyor da, Theaetetus hayali olarak ona cevap veriyor gibi.
Bana kalırsa adamın birisi kendi kendine konuşurken daha doğrusu düşünürken hayalinde yarattığı adamı da kayda geçirmiş. Kendi sorup kendi cevaplamış gibi hissettim.
Kahramanların bilgisini saymazsak, yorum gücü açısından ortaokul seviyesinde bir kitap. Uğurlar olsun.

Camus diyor ki; Sanatçı toplumu göz ardı edemez. Göz ardı ederse kaybolur gider. Artı yazar evrensel şeyler üzerinde yoğunlaşmalıdır diyor.

İlk başlarda kafanız biraz karışabilir.
Son kısmı tam bir skandal ama... Diderot sürekli dini yeriyor, papaz ise alakasız şeylerle konuyu geçiştirmeye çalışıyor. Bu kısımda resmen dinsel istismar var.

İlk başlarındaki sözleri harika. Hatta bir kısmı atasözü niteliğinde. Son kısmında-zaten kendisi de çelişen sözlerden oluştuğunu belirtmiş- bazı sözleri gerçekten çok saçma.