E-Dergi

Sonuç olarak(yorum sınırlaması olduğu için yorumun tamamı sığmadı), kitap kasvetli bir havada yazılmış. içerik, sürekli değişen olumsuz olaylar silsilesinden ibaret. kendinizi dostoyevski okuyor gibi hissetmeniz işten bile değil. tek bir yerde mantık hatası fark ettim, onu da okuyanlar bilir zaten.
savaş sahnelerine kadar ki kısmı hızlıca okurken savaş sahnelerinde dondum kaldım.

Önceleri zincirleme ve bodoslama diyalog zincirlerinden hiçbir şey anlamıyorsunuz. Taşlar sonradan yerine oturuyor. İnanılmaz akıcı ve sade. Sanki mutsuz bir kadın, başından geçen olayları sanki o an yeniden yaşıyormuşçasına kaleme alıyormuş hissiyatı veriyor. Çok hızlı yazılmış. Her satırında bunu anlamak mümkün. Fakat sizi bir yere götürür mü, size bir şeyler vaat eder mi? Orası okuyana göre değişir. Benim beklentim çok yüksek olduğu için hayal kırıklığına uğradım, umarım siz beğenirsiniz.

kitap, hikayeleştirilmiş ürkütücü, gizemli masallardan oluşuyor. bütün hikayeler kısacık. adeta masalsı bir korku dizisi izliyor gibi oluyorsunuz. hikayeler, birbirinden orijinal. fakat sadece ilk hikaye ürperticiydi. geri kalanı ağızda masalsı bir tat bırakıyor.






-SPOİLER-

neredeyse bütün hikayeler mutlu sonla bitiyor. başlangıçta gizemli başlıyor ve sonuna doğru tüm gizem çözülüyor. fakat polisiye olarak düşünülmemeli. Çünkü polisiye olacak kadar gizem-olay-çözümleme yok.

İlk öykü neredeyse Çehov'un birebir kopyası. Fazlaca ve sanatsal betimlemeler var. Zaten öykünün içinde bol bol Çehov ismi zikredilmiş.
İkinci öykü hızlıca kaleme alınmış gibi. İçerik oldukça cesurdu ama dili duygudan yoksundu.
Üçüncü öyküyü okurken ilk başlarda Flaubert etkisi göze çarparken sonradan Chuck Palahniuk etkisi göze çarpıyor. Öykü yazarın kafasının karışık olduğu bir dönemde hızlıca kaleme alınmış gibi. Cümle diziliği oldukça tuhaftı. Yazar, bir oradan, bir oradan girmiş, enteresan bir üslupla gitmiş.
Sonuç olarak, özellikle üçüncü öykü, içerik bakımından harika olsa da üslup, hikayeyi okumayı zorlaştırıyor. Bende öyle oldu.
Enteresan, tuhaf aile ilişkilerini okumak istiyorsanız bu yazar sizin için birebir. Aksi takdirde üslup, alışageldiğiniz gibi değil.

Nasıl desem Orhan Pamuk'un biraz daha yumuşak hali dersek yerli yerinde bir tanım olur. Ayrıntılı bir kitap. İlk başlarda neredeyse her cümlenin başında karakterin adını yazması okumaktan usandırıp, acemi bir hava katabiliyor.
Bir yandan karakterlerin duygu durumları ve olayın işleyişi anlatılırken bir anda geçmişteki minik bir anıdan söz ediliyor. anlayacağınız bir oradan bir buradan. Üslup bu açıdan değişik. ama başlarda savruk anlatım olduğu için kafanız karışabilir. Okudukça taşlar yerine oturuyor.
Son söz olarak, tam bir klasik gibi yazılmış. Yazımda yer yer Orhan Pamuk samimiliği görürken yer yer de Victor Hugo'yu anımsattı.