E-Dergi

Yahu iyi hoş da diyaloglar gerçekten de çok yapmacıktı. sanırsın iki bilimisanı ciddi bir konu üzerinde, ciddi bir toplantıda konuşuyorlar. Kitabın yazısı, dili tam bir klasik ederinde. Fakat dediğim gibi diyalogları bu kadar da yapmacık olmamalı.

çerezlik. Bütün hikayeler sade ve cümleler oldukça kısa. Resmen anı-roman. Kadının birisi başından geçen bir takım olayları, olduğu gibi dile dökmüş gibi. Edebi yanı yok desek yeridir. akıcı, dinlendirici bir şey okumak istiyorsanız size göre. Aksi halde hayal kırıklığına uğrarsınız.

Flaubert'ın ölmeden önce yazdığı son kitap. adı gibi 3 hikayeden oluşuyor. ilk öykü başlarda gayet keyif verse de zamanla betimlemeler arasında kayboldum gittim. sık sık, "eee, sonra?" derken buldum kendimi. anlaşılıyor ki yazar, sonuçtan ziyade metnin kendisine yani özüne önem veriyor. resmen her hikaye bir romandan alınmış parçalar gibiydi. son öykü ile ilk öykü arasında dağlar kadar fark var. yazarını bilmesem son hikayeyi Çehov'un yazdığını düşüneceğım. Her şeyiyle çehov tarzıydı. kelime zenginliği olsaydı o zaman da Marquez derdim yazar için.
dediğim gibi ilk hikaye ile son hikaye arasında biçimsel olarak ciddi fark var. benim gibi betimleme sevmeyen, akıp giden bir hikaye arayan insanların içini ısıtmayacaktır bu kitap.

Hiçbir eseri Romeo ve Juliet kadar etkili değil. İlk başlarda cümleler hem vurucu hem de gayet edebi, şiirsel bir havası vardı. sonra sadece diyaloglar aracılığı ile olaylar anlatılmış. resmen olaylar diyaloglar sayesinde gelişmiş ve edebi değeri varla yok arası bir şey.

2. Defa başlayayım dedim yine olmadı. Bir türlü akmıyor. Kendimi Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam'ını okuyor gibi hissettim. Okuyacak olana Allah sabır versin.