E-Dergi

Esasında çok yaratıcı bir konu ne var ki sıkıcı bir anlatımın kurbanı olup gitmiş gibi duruyor. Orijinalinden mi yoksa çeviriden mi bilmiyorum fakat onca ilginçliğe rağmen pek keyifli bir okuma olmadı.

Ne kadar değişik bir polisiyeydi, çok beğendim. Sadece sonradan romanın en önemli karakteri haline gelen Seyhan Hanım'ın baştan itibaren biraz daha detaylı işlenmesi gerektiğini düşündüm.

Romanın tek iyi tarafı ezik bir kızın her şeyi bırakıp dünyanın en uzak ucuna gitmesiydi o da sadece başta birkaç sayfa sürdü o kadar. Sonraki iki yüz sayfa boyunca o kızın geçmişini, ailesini, arsasını, komşularını, yediklerini, içtiklerini, okuduklarını öğrendik. Bu esnada peynir çeşitleri hakkında bilgilendik, ketenpere sözcüğünün anlamına üç sayfa maruz kaldık, bazı ülkelerin değişen adlarına şaşırdık, uçakta domates suyu içmenin zevkli olduğunu hatırladık. Böyle sıradan, sosyal medyalık şeyler işte. Acaba bu romanı yazan Ayfer Tunç değil de tanınmamış biri olsaydı kaç beş yıldız alırdı çok merak ettim.

Bir ada halkının otuz yıllık süreçte değişen sosyal yaşamlarını anlatan bir roman. Yazarın dili ve değindiği konular ilgi çekici olsa da olaylarda merak unsuru yok, okuru şaşırtacak, kitaba bağlayacak dinamizme sahip değil. Üstelik konu ayrı hikayelermiş gibi kopuk kopuk gidiyor. Ben orta halli bir roman olarak değerlendirdim.

Klasik polisiyelerden farklı bir yapıya sahip, üstelik ülkenin karanlık bir dönemiyle yüzleşiyor olması da çok ilgimi çekti. Romanı beğendim ama her elime aldığımda da kapak neden bu kadar kötü demekten kurtulamadım.