E-Dergi

Kitaplarındaki kadın kahramanların mucizevi bir şekilde başarıdan başarıya koşmaları romanın inandırıcılığını biraz azaltsa da yazar kadınların aşk adına yaptıkları fedakarlıklar ve bunun gereksizlikleri o kadar güzel anlatıyor ki okurken yaşamamak mümkün değil, "Mave Binchy" okumak tam bir zevk.

birbuçuk yıldır beklediğim kitap sonunda çıktı ve bitirdiğimde tek hissettiğim hayal kırıklığı oldu artık bu tanımlanamayan yaratıkla da iyice bunaltmaya başladı,kitaba başlarken acaba "christin"in yeni versiyonu mu diye düşünerek biraz önyargılı olmuştum ama keşke öyle olsaydı eminim bu kadar üzülmezdim, hiç olmazsa arabanın sırrını tam olarak öğrenseydim gam yemezdim.

Ahmet Altan’den her ne kadar kadın ruhundan çok iyi anlayan bir yazar olarak bahsedilse de bu kitabı okuduktan sonra Ahmet Altan’a mı kızayım yoksa ona bu ünvanı verenlere mi bilemedim. Kadın ruhu bundan mı ibaret yani. Şehvet mi? Bu kadar basit yaratıklar mı kadınlar? Seks oyunları için ailelerini, işlerini, itibarlarını, gururlarını bu kadar kolay mı hiçe sayıyorlar. Aşık olduğu erkek kendisini terk ettikten sonra yaşadığı bunalımla hırsızlıklar yapmaya başlayan kadın! Vay canına demek aşk yatay bir duygu imiş. Roman kadın ruhundan çok erkeklere bir el kitabı niteliğinde bence; bir kadını elde etmek için neler yapmalısınız, yatakta nasıl davranmalısınız... Gündemden düşmeyen alıntı kleptomani meselesine gelince; bu konu aslında romanda küçük bir yer alıyor ve bence gayet gereksiz bir sansasyon yaratıldı. Sonuçta kadın yaşadığı bunalımlardan kurtulmak için seri cinayetler işleyen bir katil olabilirdi, bu mantıktan gidersek bütün cinayet romanları da birbirlerinden mi alıntı yapıyor.

Tüm ahlaki değerlerimiz gözlerimize ya da görülmemize mi bağlı. Acaba herşeyi başkaları için mi yapıyor, başkaları için mi yaşıyoruz, onay almak için mi? Onaylayacak ya da yargılayacak gözler yoksa çevremizde acaba yine dürüst, yine ahlaklı, yine güzel olmak için çabalar mıydık. Kitabı bitirdikten sonra özde bu kadar çirkin miyiz diye kuruntulanmamak mümkün değil.

Hz. İsa’nın kitabın adından da anlaşılabileceği gibi bilinmeyen –daha doğrusu tahmin bile edilemeyen- yönleri ile yaşam öyküsü. Kitabı okurken bazı yerlerinde bunları yapan bir peygamber mi diyor ama sonunda peygamberinde Allah’ın bir kulu olduğunu hatırlıyorsunuz. Özellikle İsa ile Tanrı arasındaki diyaloglar tabiri caiz ise “güldürürken düşündürüyor”.