E-Dergi

Bu kadar etkileneceğimi nereden bilebilirdim?
Portekiz edebiyatını bana tanıtan Pessoa’dan sonra Afonso Cruz ile tanışmak da heyecan verici oldu.Kurgu-karakterlerin her birinin iç içe geçmiş hikayeleri-içerikteki illüstrasyonlar..Kısacası kitabın bir çok detayı göz alıcı güzellikte.Tesadüfleri çok sevmeyen biri olarak bu kitabı sevdim.Cümle aralarına sızan o parlak politik anlatımı da.Almanya’dan Nijerya’ya,resimden müziğe çok katmanlı bir konu dağılımı var Kokoschka’nın Kuklası’nda.
Altını çizdiğim bir çok cümle ile beraber...
Bir kaç örnek:
*“İmkansız olanı ortaya çıkarana kadar ölüleri ölülerle birleştiririz.Tıpkı iki ölü çubuğu birbirine sürtüp ateş çıkartmak gibi(ki aslında onlar hayat dolu çubuklardır).”

*“İnsanın varlığı,yalnızca bir bedene sahip olmasına bağlı değildir.Bir sosyal hayatının da olması gerekir.Sözcüklere,ruha ihtiyaç duyar.Başkalarının tanıklıklarına da gereksinimimiz var.”

Leyla yürüdükçe Fikret,Gezgin,Aslı ve diğerlerinin de hikayelerini dinliyoruz.Okuması ağır ama yorucu değil.belki cümlelerin birikimidir bu ağırlığın nedeni..sokaklar ve yaşanmışlıklar ise okuyucunun üstüne siniyor.

Methini oldukça duyduğum bir kitaptı ‘yeraltı demiryolu’.Abartıldığını düşünmedim değil.Sonra okumaya başladığım ve ilk sayfasından vurdu beni.Kölelikten çok daha fazlasını anlatıyor bu kitap.Özgürlüğün o mucizevi tadını,umudu,karanlığı,çok daha fazla karanlığı..
‘Ve Amerika da bir yanılgı,hem de yanılgıların en büyüğü.’
‘Efendi,silahlı bir zenciden daha tehlikeli tek şeyin elimde kitap olan bir zenci olduğunu söylerdi.İçeride kocaman siyah bir barut yığını var demek ki!’
İnandığım şeylerin en büyüğü ‘sözler’.Eğer değişim ve aydınlık gelecekse bunları bize ‘sözler’ getirecek.”yeraltı demiryolu” da bunun için bir basamak.
fazla güzel.

Öncelikle Gürcü edebiyatına dair bir şey okuyabilmek çok keyifliydi..
Vano ile Niko ne bir masal,ne bir öykü..Arka kapak yazışı bir nevi özetliyor aslında: “içinde iki insanın yaşadığı bir fabl,tüm canlılarda olduğu gibi biri’sinin diğeri’ni arayışının hikayesi ...”
Aslında Vano ya da Niko olmak/olabilmek değil de hepsini içinde barındabildiğimiz bir evrende yaşamak mucizevi olan..

Okuduğum diğer Zweig kitaplarının gölgesinde kalsa da bir öykü parlıyor içlerinde: 'Leman gölü kıyısında bir olay'.Zweig'ın özellikle savaşa içkin kelimeleri (sanırım yaşam hikayesinin de etkisiyle) çok farklı,çok derin.