Uzun Sürmüş Bir Günün Akşamı Hakkındaki Yorumlar

'Elimi çekiyorum ağacın gövdesinden.Bir daha bakıyorum yapraklara.İnanmak için.İnanmalı işte.Karşımda duruyor,güneşi durduruyorlar yukarılarda.Tuna nehri akmaz olur mu?'
Sevdiğim insanın sesinde hayat bulmuştu bu satırlar. Sadece kitabın son paragrafına vurulup almaya karar vermiştim..
Bu kitabı da sosyal medyada ağza sakız etmesinler diye kendimden bile sakınıyorum.. okuyun vesselam..

Bir Bilge Karasu klasiği daha..Göçmüş Kediler Bahçesi, Susanlar..ve belki bundan sonra gelecek niceleri gibi..Kafanız derli-topluysa ve kendi hikayenizi okumaksa derdiniz tabi ki Bilge Karasu öneririz..

“Karanlık, ölüleri yemekle başlar işe. Ölü oldukları için karanlığın doğal yiyeceği olduklarını bildikleri için, ona en çok direnç gösterenleri yemekle…” “Önemli olan, bu ışık; gündüzle gece arasında, hala kaypak bir bugünle değişmez bir dün arasında, dirimle ölüm arasında dengede duran, askıda, sallantıda kalan, bunları daha düşündüğü süre içinde dengesi bozulup, geceye, düne, ölüme kaymaya bağlayacak –başladı- bu ışık önemli.” “Yangınlar durdurulamaz. Yanacak şeylerin bitmesinden başka yolu yoktur yangınları durdurmanın…”

Kitap hakkında söylenecek pek fazla bir şey yok. Bu cümleler, böyle bir anlatım ayakta alkışlanır!

Bilge Karasu iyi bir öykünün nasıl yazılması gerektiğinin dersini veriyor adeta okuyucularına. Türkçeyi bu kadar güzel kullanan ve Türk edebiyatına çok nitelikli eserler kazandıran Bilge Karasu'nun eserlerini edebiyatla biraz olsun ilgilenen herkese tavsiye ediyorum.

Ben bu eser içinde yer alan Dutlar adlı hikaye üzerinden gitmek istiyorum. Yazar, şahsi hatıraları ile siyasi hatıralarını örtüştürerek anlatıyor. Çok net göndermeleri dilini katmanlaştırarak yapıyor. "Temizliğin ateşle yapılması hiç gerekmedi" cümlesidir benim en çok aklımda kalan en ince ve en sert gönderme. Çok çok beğendim.

Bilge Karasu ile tanışma kitabım oldu. Yer yer okurken zorlasa da beğendim.

anlatımın temposu hiç değişmiyor fakat ödülü ve daha fazla ilgiyi hak eden özel bir kitap olduğu tartışılmaz.

ADA. TEPE. DUTLAR.
•
Ada’da ‘Andronikos’ karşılayacak bizleri sekizinci yüzyıldan. Bizans İmparator 3. Leon vardır. Ve ‘ikonoklazm’ adı verilen bir süreçle ‘dinsel’ resimler, ikonalar kaldırılacaktır.

İşte burada başlar maceramız. 18 yaşında başlayan keşişlik serüveni 33’ünde de devam eden bir keşiştir Andronikos.

O güne dek sormayan, kimseyle-kendiyle çatışmayan bir keşiş.
•
Çatışacak. ‘ikonaların kaldırılmasına’ karşı çıkışı onu kahraman yapacakken, bu duruma karşı çıkmayacak olması iyi bir keşiş yapacaktır:

“Puta yapıcılığa da kötü bir şey diye bakıyordu. Orası da belliydi. Ama niye resimler karşısında tapınmağa devam ediyordu? Andronikos, bir orasını çıkaramıyordu.(s.32)
•
Kaçacak. Bir Ada’ya kaçacak.
Peki dönüş? Olacak.
Peki bir ceza? Elbette.
•
Tepe’de peki? İoakim karşılayacak burada. Andronikos kaçma yolunu seçmişti. İoakim ise ondan ‘on yıllar’ sonra ‘kalma’ yolunu tercih edecek.

Onu neler bekliyor peki satırlar arasında?
•
Buyurun.

Yazarın özgün bir konusu ve özgün bir anlatımı var, bu yazar daha fazla tanınmayı hakediyor bence.Güzel bir kitaptı.

Andronikos yeni inanca tapmayi reddettigi icin iskence ile olum cezasina carptirilir. Cezasi hic durmadan konusmaktir. Ama bu ceza tek kisilik gibi gorunse de aslinda bir de refakatcisi vardir. Manastirin en genc kesisi olan Iaokim'e Andronikos'u dinleme gorevi verilir. Onunsa konusmasi yasaktir. Otoriteye boyun egmeyerek inanclari ugruna uyumadan, durmadan konusarak iskence icinde yavas yavas olen bu adamin karsisinda uyuklayabilmek, dalabilmek, susmakti Ioakim'in iskencesi. Ona obur yuzu dusmustu bu cezanin; uyutulmayanin karsisinda uyumak, konusturulanin karsisinda susmak. Susmanin utanciyla yasamak. Iskence hangisiydi?

Bir olay muhteşem bir üslupla nasıl anlatılmış ve muhteşem bir kurguya nasıl büründürülmüş okuyunca anlayacaksınız.

eser zaten ödüllü bir eserdir. Tepe ve ada öykülerinin dışında birde dutlar öyküsü vardır. bu öykü diğerlerinden farklı olsa genel olarak tematik yönden benzerlik göstermektedir.

Bilge KArasu okumaya başlamak için Göçmüş kediler bahçesiyle beraber en iyi kitaptır. kesinlikle tereddüt etmeden alın. kaliteli öykü nasıl olur farkına varacaksınız.

Edebiyatseverler için zevkli bir kitap olabilir; farklı konusu, çokkatlı dili ve yoğun düşünselliğiyle diğer kitaplardan bariz bir şekilde ayrıllıyor.Ancak zaman zaman kitabı sıkıcı bulabilir, anlayamayabilir ve elinizden bırakmak isteyebilirsiniz.Ama tavsiyem kitabı sabırla sonuna kadar okumanız ve edebiyatımızın farklı bir tadına varmanız...

Türk yazının yüz akı bir eser.