Piedra Irmağının Kıyısında Oturdum Ağladım Hakkındaki Yorumlar

yazarın diğer kitapları gibi bu da çok başarılıydı ancak biraz karmaşık bir anlatımı vardı. yine de akıcı bir şekilde okudum ve keyif aldım..

yazarın en çok sevdiğim karakteri Pilar. Yorumlardan okuduklarımdan bir çok kişinin dini öğelerden hoşlanmadığını fazla bulduğunu gördüm. Kitaptan aklında en ayrıntılı kalan bölüm Pilar ın kendini tekrar el değmemiş hissettiği geceydi. Paolu Coelho nun romanlarında dini öğeleri çok kullanmasına rağmen gerçekten dindar biri olduğunu hiç düşünmedim. Ben onu bir yolculuk hikayecisi olarak gördüm. Aslolanın nereye vardığınız değil yolda neler yaptığınız neler yaşadığınız olduğunu anlatmaya çalışıyor hep. Simyacının çobanının yolculuğunuda Pilar ın yolculuğunuda büyük bir keyifle okudum. Arabacıya dön diyebilenlerin hikayeleri benim için; bir gün, bir kavşakta bende dön diyebilmeyi umuyorum.

Paulo Coelho'nun en sıkılarak okuduğum ve en beğenmediğim kitabıdır. 5. dağ'da daha ağır bir anlatım. Romanda Hristiyanlık motiflerini belleğe kazıyacakmış gibi bir yol izlemiş. Yazarın dini motiflerle hikayelerini sürüklediğinde anlatımı ağırlaştırıyor ve hikayenin geleneksel tadını bozuluyor diyebiliriz buna. ama paulo coelha hayranıysanız benim gibi okuyun derim bir şey kaybetmezsiniz. en fazla 2 gününüzü alır bir de hristiyanlık hakkında değişik bilgiler öğrenmiş olursunuz. iyi okumalar

AÇIKÇASI BU KİTABI YILLAR ÖNCE OKUDUM ANCAK GENEL OLARAK HATIRLIYORUM. BELKİ BİR SOLUKTA OKUMADIM AMA O KADAR DA SIKICI GELMEMİŞTİ BANA. İKİ BAŞ KAHRAMANDAN BİRİNİN DİN ADAMI OLMASI İTİBARİYLE YER YER DİNİ ÖĞELER BARINDIRSA DA BENCE TADINDA BIRAKILMIŞ. DİĞER TARAFTAN İKİ İNSAN ARASINDAKİ TUTKU DOLU AŞKI GÜZEL ANLATMIŞ YAZAR. ETKİLEYİCİ VE OKUNABİLECEK BİR ROMAN.

Hikayesinden çok edebiyatı beni çok etkiledi. Alelade bir hikayenin edebi bir dille güzelleştirilmesidir. Fena bir kitap değil. Okunmasa da pek bir şey kaybedilmez. Ama okuyan da kendine ait bir şeyler bulabilir..

Özellikle Simyacı'dan sonra okunduğunda hayalkırıklığı yaşatacağını düşünüyorum,bende öyle oldu.Neredeyse her sayfasında hristiyanlıktan sözedilmesi aşk hikayesini geri plana atmış,dili ağırlaştırmış.Açıkçası çok etkilenmedim.

Küçüklükten arkadaş olan Pilar ve onun sevdiği kız birgün birbirinden ayrılrılar. Fakat kız arkadaşının Pilarda bir madalyonu kalır. Aynı zamanda Pilar hala o kızı sevmektedir. Yıllar sonra bir gün Pilar ve kız arkadaşı tesadüfen buluşurlar. İkisi de buna çok sevinir. Pilar madalyonu verir. Kız çok şaşırmıştır. Ve bunlar Piedra Irmağındaki bir şelalenin yanına giderler. Küçükken giremedikleri şelale ile göletin buluştuğu yerin arkasına geçerler. Orada hayatlarından bahsederler. İkisinin arasındaki aşk gerçekten çok büyüktür. Ve ikisi hala birbirlerini çok sevmektedirler.

hristiyanlık,katoliklik üzerine farklı birkaç yaklaşım ifade edilmek için roman seçilmiş sanki.son derece başarısız,sıkıcı,rastgele bir eser.zorla ve hiçbir tat almadan okudum.pek çokların da aynı şekilde okuyacağına inandığım için kimseye öneremiyorum..okumasanız daha iyi..

İki çocukluk arkadaşının yıllar süren ayrılığından sonra tekrar yollarının kesişmesiyle duygularının yeniden canlanmasını anlatıyor kitap.İki ayrı ruhun yaşadığı gel gitler ve mutlu son...Tasvirler ve anlatımı çok iyi buldum.Kitabın neredeyse her sayfasında Hristiyanlıktan bahsetmesi de baş kahramanın din adamı olmasındandır diye düşünüyorum.Paulo Coelho Simyacı kadar etkili olmasa da başarılı bence bu kitabında.

çevirisinden mi yoksa yazarın kullandığı dilden bilmiyorum ama beni çok sıkan bir kitap oldu. yazarın meşhur simyacısında kullanılan dilden kurgudan eser yok.. duyguların yeterince ifade edilemediğine inandığım duygusal bir eser oluşturma çabası var. yine de ben yazarın sadece bu eserle yargılanmaması gerektiğine inananlardanım.

Paulo Coelho dünyaya kendini kanıtlamış bir yazar olmasına rağmen bu kitabında etkileyici olmayı başaramamış bence. Konunun bir aşk hikayesi olması da yazarı kurtarmamış. Oysa ki iyi bir kalemdir Coelho. Yazar bu kitabıyla beni şaşırttı, bence böyle bir konuyla okuyucuyu zorlayabilirdi...

Tanrımı kaybettiğim ve aşkı unuttuğum bir zamanda okudum bu kitabı.İçimde yeniden oluşan karşı konulmaz inançla birlikte ikisininde aslında hiç bir yere kaybolmadığını anlamamı sağladı.Alışılmış olanların aslında birer mucize olduğunu tekrar hatırlattı.Simyacıdaki mükemmel ilhamdan arta kalmış bir istekle yazılmış bir kitap.Neredeyse onun kadar güzel.

Yazar bu kitabında da dinsel bir yaklaşımla bir aşk yolculuğunu vermiş... Kendi tarzının dışına çıkmamış. Okuyucunun beklentisini boşa çıkarmayan ama Paulo Coelho için bilindik bir yapıt bence..

Paulo Coelho akıcılığına ilk bölümleri çok uymasada etkileyici ve farklı bir konu.Duyguları ön plana çıkaran bir roman.Sevginin ve aşkın dayanılmaz etkisi karşısında bir kadın ve bir erkeğin iç dünyalarında verdikleri savaş anlatılmış.Bir erkeğin inancını ve gücünü bir kadın için yaptığı seçimi etkili bir dille anlatıyor.Din faktörü çok kullanılsada, kitabın yönü çok farklı.Simyacı kadar özel değil ama ilginç bir roman.

Paulo Coelho'nun dindar ve kaderci tarzını devam ettirerek yazdığı bir aşk kitabı-hem Allah aşkı hem insani aşk. Coelho'nun Hristiyanlar'ın hac yolculuğunu yaptığını biliyoruz, bundan da çok etkilenmiş olacak ki her kitabında bu dinin etkisini görmek mümkün. Ama bütün dinler sonuçta aynı şeyi söylediği için bence Paulo Coelho'nun kitapları herkesi etkileyecek ve düşündürecek kitaplar. Piedra Irmağının Kıyısında Oturdum Ağladım da aynı tarzda bir kitap. Coelho her kitabında aynı şeyleri vurguladığı için (kader, insanın kendi yazgısını araması) sanki bizi bir şeylere inandırmak istiyor gibi.

Yazarın diğer kitapları kadar etkileyici bulmadığım, bana biraz hristiyanlık propagandası yapıyormuş gibi geldiği bir kitabı oldu..Ama en az diğer kitapları gibi sürükleyici ve akıcı.

Coelho gibi güçlü bir yazardan güçlü bir kitap. Simyacı'nın yerini tutamasa da çok etkileyici bir kitap. Aşk'ın ağır yükünü omuzlamanın insana verdiği hazzı daha iyi anlatan bir kitap okumadım henüz. Aşk fedakarlığı, hatırlamayı-hatırlanmayı, acıyı, çileyi beraberinde getirir. Ve bunları yaşamak (yaşamak istemek) gerçek aşkı tadanlar için hiç de zor değildir.

Piedra Irmağının Kıyısına Oturdum Ağladım,bize hayallerimizin ve isteklerimizin peşinden koşmamız gerektiğini,dünyamızın da zamanla hayallerimiz doğrultusunda değişeceğini söylüyor.İki aşığın birbirleri için kendilerinden feda ettiklerini,onlara başkaları tarafından yüklenen görevlerden ve amaçlardan kurtulduktan sonra mutluluğa ulaşmaları ile de aynı mesaj vermeye çalışılıyor.
"insan,bile bile bardak kırmaz.Bir lokantada ya da kendi evimizde,bardakları masanın kenarına koymayız.Kafamızın içindeki dünya bizi,bir bardağı düşürüp kırmamak için dikkat etmeye zorlar.Bu arada,kaza ile bir bardak kıracak olursak,bunun aslında hiç de önemli olmadığının farkına varırız,diye düşündüm."
Hepimizin içindeki bardakları kırdıktan sonra kırıklara basmadan yola devam etmemiz gerekiyor.Simyacı kadar etkileyici ve düşündürücü bir kitap.

Aşk vazgeçmektir diyenler için. Herkesin yaşamak isteyeceği bir aşk hikayesi. Aşık iki insanın birbirleri için yaptıkları ve katlandıkları. Sonunda yine kazanan AŞK. Okurken aşkı tanıyacak ve yaşayacaksınız.

İyi seçilmiş bir konu fakat yazardan beklenmeyecek kadar kötü anlatmış.Diğer arkadaşlara katılmıyorum bence kitap hiç sürükleyici değildi.Ben çok zor bitirdim kitabı.Aslında konusu iyi ama çok laf salatası yapmış.Bir aşk anlatmaya çalışmış ama hiç etkileyici anlatamamış.Halbuki bir rahibin bir kadına olna aşkı çok daha güzel anlatılabilirdi.Yazaın diğer bir kitabı; "Şeytan ve Genç Kadın" çok daha iyiydi bence.

Paulo Coelho'nun tutkulu bir aşkı sürükleyici anlatımı. Sürükleyici ve çekici.
Kitabi okuduktan sonra gerçekten böyle bir ırmak olup olmadığını düşünüceksiniz.
Okudukça elinizden düşüremeyeceksiniz.

Simyacı'yı okuyunca, günlerce kendime gelememiştim. Bu kitabı ise, ofisteki bir arkadaş okurken görmüştüm. Tabi herkes gibi ben de kitaba başlarken bir "Simyacı", bir klâsik daha bekliyordum. Biraz hâyal kırıklığı oldu tabii. Ama şunu unutmayın; Coelho'nun diğer kitaplarından, Simyacı gibi olmasını istemek haksızlık olur. Çünki, Simyacı'da Sahara'nın o büyülü atmosferi var... Bu kitapta ise aşk ön planda olmasına ve mitoloji ile süslenmesine rağmen o tadı vermiyor. Çünki EVRENİN RUHU, SAHARANIN, SAMYELİNDE SAVRULAN KUMLARINDA GİZLİDİR. O tadı yakalayamasa da başarılı bir kitap, kitaplığınızın karizmasını bozmaz(!)
Hoşçakalın...

Paulo Coelho'nun yedi günde yaşanan hikayeler üçlemesinin ilk kitabı Piedra Irmağının Kıyısında Oturdum Ağladım. Bu yönü ile haliyle Simyacı'dan ayrılıyor. Simyacı tarzı bir kitap bekleyenlerin hayal kırıklığına uğraması gayet doğal. Yazar bu kitabı ile psikolojik tahlillerin ağır bastığı bir seriye başlıyor. Yine de Simyacı'da rastlanan msitik öykülerden her eserinde kullanmayı da terk etmiyor yazar. Değişik bir üslupla anlatılan aşkı Paulo COELHO ayrıcalığı ile okumak için buyurun.

Çılgın bir aşkın öyküsü anlatılıyor.Musevilik dinini fazlasıyla ön planda tutan gerçek bir sevginin hikayesi.
Simyacı okurları tarafından beğenilmemiş ama yazarın her kitabı aynı uslup ve gizemle olsa zaten sıkıcı olurdu.Eğitici, öğretici niteliği olan bir kitap.Yazar kendini kanıtlamış bir yazar olduğu için okamak için tereddüt etmeye gerek olmayan bir kitaptır.

Paulo Coelho bu kez beni yanılttı. Tabi aslında bir tarz meselesi ama bütün kitaplarını inanılmaz bir aşkla okuduğum yazarın bu kitabı bana anlamsızlıklarla doluymuş, laf olsun diye yazılmış gibi geldi. Ama bu benim kaabiliyetsizliğmden de olabilir düşüncesiyle siz yine de okuyun diyorum.

Paulo Coelho, gerçekle olanağanüstünü, ülkesinin mitolojisiyle bütünleştirerek eserler oluşturan ilginç bir yazar aslında.Bu romanında dünyanın sırlarını içinde barındıran bir aşk hikayesini dile getiriyor.Öyle bir aşk ki, kadınla erkeğin sahip olduğu tutkunun, giderek bir sonsuzluk tutkusuna dönüştüğü gözler önüne seriliyor.Simyacıdan sonraki en çok tutacak olan kitebı kanımca bu kitaptır, her ne kadar birçok kişi aksini iddia etse de.

Yine Paulo Celho ve yine mukemmel bir anlatim, yine mukemmel bir konu. Aslinda herkes yorumunda simyaci ile kiyasliyor bu yazarin kitaplarini. ama bence her kitap ayri seyleri ayri konulari anlatior. ayri dersleri veriyor bize. Bu kitapta Ask'tan kacmanin mumkun olmadigini goruyoruz. ve insan icindeki kibirin, kendini ispat etme gudusunun nerelere kafdar bizi surukleyecegini bilmeden ve en sonunda da bu inanclarimizin aslinda duygularimizi bastirmak, gercekleri sanki bir yaprak dokumuyle kapatmak isteyişimizi görüyoruz. Ama aslinda kacmak istedigimiz o ışık zaten içimizde. Aşktan Kaçış Yok.. bence yorumlanamayacak kadar güzel bir kitap. tavsiye ederim..

Genelde bir yazarı ilk defa okumuş ve beğenmişsem,onun diğer bütün kitaplarını alıp okumayı adet edinmişimdir.Paulo Coelho okumaya da ilk defa "Simyacı" ile başlamış ve diğer bütün kitaplarını okumaya karar vermiştim.Bu kitap "Simyacı"dan hemen sonra çıkan bir kitap olmasına rağmen benim yazarın yayınlanmış kitapları içinde okuduğum en son kitabı.Bu kitap açıkçası yazarın diğer kitaplarının,özellikle de "Simyacı"nın tadını vermiyor.Yer yer "Simyacı"daki inanç,din gibi benzer konulara değinilse de ordaki derinlik ve mana gücü kesinlikle yok bu kitapta.Yine de boş bir kitap değil kesinlikle;hatta yer yer beğendiniz de oluyor;ama çok fazla akıcı olduğu söylenemez.

bütün herkes gibi simyacı ile tanıştığım paulo coelho'nun diğer kiraplarının aynı tadı vermesini bekleyerek aldım ama maalesef çok çok kötü bir kitap. bu kitabı okuduktan sonra bir daha paulo okuyacağınızı sanmıyorum. bu arada bu kitabı okuduktan sonra simyacı'yı yazanın başka biri olduğuna karar verdim.

Bu kitapta Simyacı daki akıcılığı bulmanız oldukça zor.O yüzden Simyacı okuduktan sonra aynı düzeyde yada daha iyi bir kitap bekliyorsanız hiç heveslenmeyin aynı tadı asla vermiyor.

simyacının ardından hevesle aldığım lakin bir dere kıyısında okuyup bitirdiğimde aynı hazzı asla veremeyeceğimi anladığım bir kitap. simyacıda bulduklarınızı arıyorsanızonlar bu kitabın içersinde değiller. tavsiye etmem..

Simyacı kitabını çok beğendiğim için Paulo Coelho' nun bu kitabını okudum, masal mı gerçek mi, orjinal mi, sahte mi bilmem ama sürükleyecek bir şey var mı diye sonuna kadar bekliyorsunuz. Öykünün kurgusu güzel ama kurgunun içinde öyle sıkıcı paragraflar var ki, Simyacı'nın büyüsünden eser yok.