Öncelikle içinde çocuk karakterlerin bulunduğu her kitap çocuk kitabı değildir. Kitabın adı da çocuk kitabı olduğuna dair herhangi bir imada bulunmuyor ama nedense "çocuk" kelimesini görür görmez çocuk kitabı yaftasını yapıştırıyor insanlar. Tıpkı küçük çocuklara "masum, saf, temiz, melek" gibi yaftalar yapıştırıldığı gibi. Oysa birazcık zihnimizi yoklasak çocukken çok daha acımasız olduğumuzu hatırlarız. Etrafımızdaki çocuklara biraz yakından baksak onların melek yerine şeytana daha yakın olduklarını görürüz. Ebeveynlik içgüdülerinden olsa gerek, çocuklar büyüse bile onlara toz kondurmak istemeyiz. William Golding insanlardaki kötülük tohumlarının çok küçük yaşlardan itibaren atıldığını ve içinde bulunduğumuz dünyayı kirleten, cehenneme çeviren yegane şeyin bu "kötülük yapma içgüdüsü" olduğunu gayet etkileyici bir tarzda bize aktarmış. Sineklerin Tanrısı gerçeği yüzümüze öyle bir tokatla indirmiştir ki, bazı şeyleri görmezden gelmeye devam etsek bile o tokadı zaman zaman hatırlayacağımız kesin.