Kumrunun Gördüğü Hakkındaki Yorumlar

yazarın severek okuduğum bir kitabı oldu.

Ahmet Büke ile bir eğitimde tanışma fırsatımız oldu. Çok iyi yazıyor. Kalemine sağlık..

Durum öykülerinin ağırlıkta olduğu sade bir dil

Farklı bir kitap. Okurken neden böyle bir kitap okuyorum derken zihninizde bir sinema filmi izliyorsunuz adeta

İlk defa Ahmet Büke okuyacaklar için iyi bir başlangıç kitabı değil. Belki Ekmek ve Zeytin...

Günlük yaşamın tam ortasında cereyan eden olayların sıkmadan, yormadan, yalın bir dille anlatıldığı bir eser.

ödüllü kitplara mutlaka şans verin harika

Görünen yüzün arka planını gösteren bir eser olmuş.

Yazar 2011 Sait Faik hikaye armağanını almış. Ben üslubunu çok özgün ve çarpıcı buldum. Ayni zamanda duygulanarak okudum.Hani bazen sadece cümleyi okuyup, kesin bunu şu yazar yazmıştır dersiniz ya. Öyle işte...
Kumrunun Gördüğü bir öykü kitabı. Aslında biraz politik bir öykü kitabı. Hikâyelerinin altında ince göndermeler var.

Çocukluğumuzda kullandığımız demir kalemtraşa, karanlıkta sobanın tavana yansıttığı alevin rengine, mahallenin telaşlı koşuşturmalarina tatlı tatlı dokunmuş satırlarında. Hem de acıyı,özlemi,korkuyu bulusturmus aralarda. Mesela birbirine bağlantılı hikayelerinde anne fedakarlığını, baba eksikligini, öksüz kalmayı anlatırken aynı zamanda anne sefkatsizligini, baba fazlalığını ve anneli babali yetim kalmayı da anlatabilmis.

Ahmet Buke ile tanışmak için iyi bir başlangıç.

Bu kitabı okurken de ilk bölümde yani 60 70 sayfa falan ne olduğunu anlayamadım. Kesik ve kısa cümleler. Durum hikayeleri. Allak bullak oldu kafam. Okuduğum kadarıyla galiba yazar yeni bir tarz denemiş bu bölümde. Sonra olay içeren, daha hareketli bölümler başlayınca tekrar başa aldım ve öyle okudum. Bu sefer daha anlamlı oldu benim için. Tadına sonradan vardığım bir kitaptı.
Kitap aynı sokakta yaşayan insanların bir kumrunun kanadından, onun gözünden anlatıyor. Hikayeler, insan hikayeleri. Her yaştan, çeşitten ve ruh halinden insanlar... Çoğu hüzünlü. Bunların içinde ironi de var espri de.
En güzeli de Ahmet Büke'nin Nilgün Marmara'ya ve Dicle Koğacıoğlu'adlı genç yaşta ölüme yürüyen ve "Çok acı var, dayanamıyorum.” diyen sosyologumuza selam çakması...

Sabahattin Ali ve Sait Faik öykülerinden sonra tarzına pek alışamadığım bir yazar. Ancak içinde gayet güzel öyküler de mevcut. Belki sorun benim fazla gelenekselci olup yeniliklere kolay uyum sağlayamamadadır...

güzel bir öykü kitabı. etkileyici.

İki bölüm halinde yirmi öykü. Sıcak ve samimi öyküler. Tavsiye ederim.

İlhami Çiçek'ten "Yalnız hüznü vardır kalbi olanın." alıntısı ile başlar öykü yolculuğu. Daha ilk satırlarda hissedilir Ahmet Bükenin öykücülüğünün farkı. Öyküleri okurken yaşamışçasına bir tanıdıklık geliştirir okuyucu okuduğu hayatlara karşı. "Bu daha kem küm hallerim." diyen yazar aslında şakır sayfalarında.

Durum öyküleri ağırlıklı bir kitap. Sonlara doğru yerini olay öykülerine bırakmış. Metaforlar üzerinden farklı bir tarz denemiş. Durağan öyküler sevenler incelesin derim.

Yazar merak ettiğim bir kalemdi, fakat bu kitabını hiç beğenmedim. Yazarın yarattığı karakterler güzel fakat sürekli bir yerlere geçmesi, kitaptan okuyucuyu uzaklaştırıyor. Belki bir şey denemek istedi yazar fakat ben beğenmedim kitabı çok zor bitirdim.

bazı öyküleri anlamakda zorlandım.(ruhi bey ,vazgeçmem, mahallenin ölüleri belki) bağlantı kuramadım sandım kişilerle ve olaylarla. siz okuyun bakalım katılacakmısınız. ama çok etkileyici öyküler var. ödül almış bir kitap.