Deliliğe Övgü (Sarı Kapak) Hakkındaki Yorumlar

Okurken yazım hataları beni çok rahatsız etti. Özellikle çeviri nedeniyle yaşanan cümlelerdeki anlatım bozuklukları çileden çıkmama sebep oldu. Sürekli kitabın yanlışlarına çarpılar koydum.Güzel bir kitap ama konsantre olamadığım için beni çok yordu.

özellikle Kabalcı yayınları diye çünkü çevirisi çok güzel

Erasmusun önemli eserinin güzel bir çeviri ve baskısı olmuş. ilginiz varsa kaçırmayın.

zaman zaman içinizden geçirdiğiniz düşünceleri okuduğunuzda yüzyıllar önce düşünülmüş olmasına şaşıracaksınız

Büyük bir eleştiri kitabı farklı yayınevinden okumuştum fakat kabalcıda görünce tekrar aldim pişman değilim

Başka bir yayınevinden okumuştum yeterli bulmadım Kabalcı yayınlarından da okumak istedim doğru bir seçim yapmışım.

Hümanizmin babasından eleştiri dolu bir kitap. Keyif için yazdım dese de çok ciddiye alınması gereken kitaplardan.

Felsefe ile ilgilenenler için tercih edilebilecek bir kitap

yüzyılların eskitemediği bir klasik. kabalacı kalitesiyle daha da iyi olmuş.

Felsefe severlerin seveceğin bir kitap

Tek kelimeyle mükemmel bir eser.

Kitapta çok fazla alıntı var ve açıkçası ağır bir kitap.Yani herkes okumamalı.Bunu söyleme nedenim ise, okuduğunuzu yarım yamalak anlamış olacağınız.Gerçekten ağır bir kitap,öncesinde felsefe ile ve felsefik yazarlarla içli dışlı olunmalı.

düşünmenizi sağlayan güzel bir kitap

Delilik iyi var... deli olmasam delirirdim diye yada diğer insanlar keşke deli olsalardı diye özetlenebilir, 500 yıl öncesiyle bugünü düşürsek insanlık olarak düşüncelerimizde ilişkilerimizde çokta yol almamışız..

Erasmus'un opus magnumu, adeta bir şaheser.

Deliliği böyle ustaca anlatan olmamıştır

Burjuva, halk, din adamları ve diğerleri... Hayatı farklı bir pencereden görmenize sebep olacak başarılı bir anlatı... Keyifle okudum, oldukça güzeldi. Daha önce farklı bir yayınevinden okuduğum kitabı Kabalcı farkıyla okumak da ayrıca güzeldi.

Merak ettiğim kitaplar arasındaydı. Ama o ölçüde keyifli değildi.

Keyifli bir kitap ama ilk sayfalardan sonrası biraz tekrar niteliğinde gibi. Yine de tavsiye edilir...

İleriki sayfalarda başlardaki kadar açık olmasa da deliliğin aslında akıllı olmaktan makbul olduğunu, dünyanın zorluklarına ancak böyle katlanılabileceğini anlatan güzel bir eser.

hoş...............

Ya kitap zordu ya da çeviri beni zorladı. Keyifle değil ama merakla okudum.

Anlaşılması için biraz erasmus çevresi hakkındaki insanlarla ilgili bilgi birikimine ihtiyaç var zor bir kitap bence...ama içinde güzel tespitler içerdiği kuşkusuz

Erasmusun basyapiti.Yuzyillar gecmesine ragmen ogretileri hale gecerli olan bir kitap.Deliligin kendisiyle gerceklestirilen diyaloglardan olusan kitapta siradisi ve "delilik"olarak nitelendirebilecek seylerin aslinda nasil insanligin gelisimine katki sagladigi aciklaniyor

"basitlige övgü doneme elestiri" diye adinin değistirilmesini onerdigim kitap. delilik hic bu kadar basit olmadi..

Deli, neden delidir? Aslında herkes onu "deli" olarak tanımladığı için öyledir. Erasmus'un eserine sahip olan iki temel görüş var: Birincisi gerçek bilgeliğin "delilik" olduğu, diğeri ise, kendini bilge sanmanın "delilik" olduğu...

Kitapta "delilik" bu düşünceden hareketle kendi kendine övgüler düzüyor ve bu arada çocuklukta ve yaşlılıkta, aşkta, evlilikte, dostlukta, politikada, savaşta, bilimde kısacası hayatın her alanında deliliğin nasıl her zaman egemen olduğunu gösteriyor.

"Deliliğe Övgü", canlılığını, geçerliliğini ve çekiciliğini yayınlandığı andan günümüze kadar değişmeden korumuş bir yapıt! Herkesin okumasını tavsiye ederim.

Deliliği bu kadar güzel anlatan başka kimse yok herhalde gerçekten çok iyiydi

Okuması zor olsa da çok güzel bir kitap. İçinde bulunduğumuz yaşam komedyasını gözler önüne seriyor Erasmus.

keyifli değil ama Erasmus merakı okumayı gerektiriyor.

Kitabı "zevkle" okuyabilmek için yunan mitolojisini bilmek gerekiyor. Altta verilen dipnotlarla uğraşınca çok da keyifli bir okuma olmuyor. Okudum ama "zevkle" değil.

biraz yaşı büyük olan kesime hitap edebilecek bir kitap ama çok düşündürücü mizah esintileri bol olan sohbet tadında bir kitap bildiğiniz ya da adını bile duymadığınız bir sürü mitoljiden isimlerle karşılaşacaksınız

kitap başta sıkıcı gibi gelebilir. ama okudukça ne kadar doğru şeyleri anlattığını , günlük hayatla da bağdaştırabildiğim bir kitap. bir kesitini çok beğendim: KENDİNİ BEĞENMİŞLİK. ne kadar çirkindir değilmi kendini beğenmişlik? oysa ki kitapta insan kendini beğenmiş olmazsa nasıl başkalarını beğenebilir ve sevebilir. bence genelde bildiğimizin aksine olaylara başka yönden de bakmamızı sağlıyor...

erasmusun okunması gereken bir kitabı . üstünden ne kadar zaman geçerse geçsin hala geçerli olan bazı şeyleri anlatıyor. aslında deliliğin insanın kalıplara sığmayan kendi öz hali olduğunu söylüyor. deliliğin kötü birşey olmadığını ,aslında normal olmanın iyi birşey olmadığını anlatıyor.

Deliliğe övgü, Erasmus'un kendi yaşadığı dönemdeki Politikacıları, Din adamlarını, teologları ve filozofları sert bir şekilde yerdiği, bunu yaparken de deliliği övdüğü, deliliği aslında insanların gelişim geçirebilmesi için gerekli gördüğü oldukça ilginç bir yapıtı.

Son 20-25 sayfası dışında okunmaya değer ve yazıldığı çağın gelenek ve dinamiklerine aykırı bir kitap olması dolayısıyla, düşünce dünyasına bir günlük olarak yazılmasına rağmen çok fazla değer katan bir kitap olmakla birlikte, son 20-25 sayfasındaki statüko destekçi yorumları dolayısıyla bütününe verilen değeri bir anda sıfırlayan bir kitaptır. Delilik ya da sıradışılık elbette insanlığın gelişimi söz konusu olduğunda bilinmeyene olan merak ve sınırlarını genişletmek isteyen insan iradesinin bir ürünü olarak yorumlanmalıdır. Ama bu türlü ürünlerin statükoya yarar ve fayda sağlayacak şekilde söz konusu kitabın sonunda yorumlanması, okuyucuları bir anda, deliliğin varacağı sonucunda belirli bir statükoya bağlı kalmak olduğunu yorumu ile birlikte açıkçası hayal kırıklığına uğratmaktadır. Düşünce tarihini az da olsa takip eden kişilerin hemen bir analoji kurabileceği Descartes'ın şüpheciliğinin Tanrı inancıyla sonlanması gibi, Erasmus'da deliliğin daha doğrusu sıradışılığın kilise tarafından belirli bir yapıya kavuşturulması düşüncesi, nasıl ki Descartes'in şüpheciliğinin belirli bir dogmaya ulaşması gibi, Erasmus'un Deliliğe Övgü'sünü de kilisenin bir dogması haline getirmektedir. Tabii olarak bu sebepler, yazara verilen ve yazılanlara verilmesi gereken ortadan kaldırmamakla birlikte, hatta bu türlü bir yazımla yazarın kitabın sonunda biz okuyucuları, soru işaretleri içerisinde bırakmasıyla birlikte, büyük bir öneme sahiptir. Ama tutarlılık konusundaki bu türlü bir tutumun söz konusu eseri tutarlılık kriterinde değerini sıfırlamaktadır. Bana öyle geliyor ki, bu türlü eserlerin tutarsız olmaları, eserlerin birer ironi olması dolayısıyla gerekli olmakla birlikte, birer kara mizah kitabı olmalarını gerektirmektedir. Sonuç olarak, bu türlü ironi eserlerinin, felsefi anlamda lokal bakış açıları yaratması önemli olmakla birlikte, birer düşün eseri olarak yorumlanmasından imtina edilmelidir.

Erasmus'un, mutluluğun ve her türlü güzelliğin kaynağı olarak ifade ettiği deliliğin erdemli bir durum olduğuna nerdeyse inanacaktım. Günümüzden 500 yıl önce yazılmış kitap o kadar çok mitolojik benzetme yapmış ve bu benzetmeleri dipnotlarla açıklamış ki anlamak gerçekten çok çaba gerektiriyor. Okurken oldukça sıkıldım. Çok büyük bir düşünce eseri olduğunu kabul ediyorum ancak okumaktan zevk aldığımı söyleyemem.

Bugünün gözüyle bakıldığında biraz basit kaçan, biz 21 yy. kitapkurtlarının zaten bildiği şeyleri anlatan bir kitap olsa da, yazıldığı dönem içinde düşünüldüğünde mükemmel bir eser olduğu iddia edilebilir. Erasmus eminim zamanında Thomas More'u çok eğlendirmiştir; ama beni çok eğlendirmediğini, hatta yer yer sıktığını belirtmeliyim. Yine de bir külttür sonuçta, okunmalıdır.