talyan Psikiyatr Borgna, felsefi görüşlerin edebi diliyle aktardığı kitabında, yalnızlığı biraz daha detaylandırıyor.
Acı içimizde sessiz bir çığlık attığında insan ilişkilerinden uzaklaşırız, canımız yanar ve kendimizi izole ederiz.
Kendimize acıdığımız için de yalnızlığa düşeriz, başkasına acıdığımız için de..
Kendi sağlığımız için de yalnızlığı seçeriz, başkasının yalnızlığı için de..
Hayallerimiz için de yalnızlığa erişiriz, hayallerimizden vazgeçtiğimiz için de..
Sahi yalnızlık; düşülecek, tercih edilecek ya da erişilebilecek bir şey midir?
Kimi insan yalnızlıktan ötürü intihar ederken kimisi büyük bir şair ya da bilim insanı olabiliyor.