Ulus-devlet, neo-liberal politikalar sonucunda, otorite ve yetkilerin bir kısmını IMF, Dünya Bankası ve Dünya Ticaret Örgütü gibi uluslar üstü örgütlere, bir kısmını da yerel yönetimlere, gönüllü kuruluşlara ve diğer sivil toplum unsurlarına devretmek zorunda kalmaktadır. Bu durumu, Micheal Hardt ve Antonio Negri İmparatorluk adlı metinlerin de şöyle ifade etmişlerdir: “STK’lar devlet iktidarının dışında ve sıklıkla bu iktidarla çatışma halinde olduklarından, küresel kapitalizmin neo-liberal projesiyle çelişmez, ona hizmet eder. Küresel sermaye ulus-devlet iktidarına yukarıdan saldırırken, STK’lar paralel bir stratejiyle aşağıdan saldırır ve neo-liberalizmin cemaatçi yüzünü gösterir.”
