Ağustos Işığı Hakkındaki Yorumlar

Faulkner okumak hep zorluyor beni

Faulkner okumak kolay değil ama bir kere sabredip kitaba tutunursanız bir daha bırakamazsınız.

Konusu etkileyici, dili kendine has. bir kitap.

Çeviri hatası diyenler kitabın önsözünü okumamışlar sanırım. Çok iyi çevrilmiş, çok kendine has bir kitap. Çok da güzeldi

Yorumlara baktığımda çevirinin eleştirildiğini görüyorum. Muhteşem çeviri yapılmış. Böyle düşünen arkadaşlar yazarın tarzına aşina değil muhtemelen.

İdeolojilerin bu kadar belirleyici olduğu bir dünyada beyaz ya da siyah olamamış bir adamım hikayesi iki dünyaya da ait olamayanların hikayesi

özellikle dili ve kurgusu şahane. çeviri de öyle.

beğendiğim bir kitap oldu. gönül rahatlığıyla öneriyorum

Tavsiye üzerine aldığım kitap doyamadığınız eser olacaktır

bende hayal kırıklığı yaratan bir kitap,belki bunun nedeni beklentimin büyük olması belki de çeviri hatası ama açıkcası okurken sıkıldığım bir kitap.

Emin olunuz ki bu kitap çok güzel bir kitap ama çeviren kişi bu güzelim kitabı uygun literatürde çevirememiş.

Döşeğimde ölürken kitabını okuduktan sonra listeme eklediğim kitabı, okurken yine beni zorlayacak biliyorum. Ses ve öfke kitabı da cok iyiydi.

Güzel bir kitap ama berbat bir çeviri.20.Yüzyıl başlarındaki Amerikan toplumunda ırkçı yaklaşımın düzey ve şiddetin oldukça iyi yansıtılmış.Herkese öneririm...

Amerikan edebiyatından,değişik bir tarzda yazılmış bir yapıt.

Eser mükemmel laf yok ama bu kadar büyük yazarın büyük eseri daha güzel çevrilebilirdi.

Çeviriyi gerçekten beğenmedim.. Okumak oldukça zorlu...

kısaca iyi kitap, kötü çeviri...

Bu kitabı, Zülfü Livaneli'nin en sevdiği kitaplardan olduğu için merak edip okudum. Yazarın okuduğum ilk kitabı ve açıkçası bu kadar ilginç bir üslupla karşılaşmak beni şaşırttı. Kitabın başındaki çevirmen Murat Belge'nin önsözünü okumadan başlasaydım, muhtemelen kitabı anlayamayacaktım, önsöz çok yol gösterici oldu. Kitapta olay dizisi karmaşık, sözdizimi çapraşık olmasına rağmen, kitabı anladım ve sevdim :) yani yazarın tarzı hep buymuş, onu sıradışı yapan da buymuş. Kesinlikle sessiz sakin kafayla okunmalı, ayrıca çok ara vermeden okunmalı.

Çeviri de gayet iyi. Muazzam roman. Enfes.

faulkner böyle çevrilmemeliydi. tamam, yazar sözdizimini çokça deşmiş olabilir, ama çeviride bu başka türlü yansıtılmalıydı. ne bileyim, esere en azından bir uyum, bir akıcılık kazandırılabilirdi.
uzun sözün kısası, devrik cümle sevmeyenler bu kitap için "murat belge çevirisiyse hemen alıp okumalı" diyeceklerse bir kez daha düşünsünler. yoksa benim gibi düş kırıklığına uğrayabiller.

Ben henüz bu kitabı okumadım ama "Ses ve Öfke"yi Rasih Güran çevirisinden "Ayı" ve "Döşeğimde Ölürken"i Murat Belge'nin çevirisinden okudum ve söyleyebileceğim tek şey bu iki çevirmenin çok iyi çeviri yapmış oldukları ama yazarın zor olduğudur. İki kere çok dikkatli okumadan kitaplar anlaşılmıyor ama tamamen anlayınca bu yazarın büyüklüğü çoğu çağdaşını geride bıraktı benim gözümde. Buna dikkat edin derim ben. Kutsal sığınak hariç diğer eserlerini kaçırmayın.

berbat bir çeviri. yazılan yorumları okudum genellikle çeviri eleştirilmemiş. oysa nobel ödüllü bir yazarın dili bu kadar anlaşılmaz değildir. sayın çevirmen bu işi ne için yaptığını sorgulamalı bence. bu kitap bu çeviriyle okunmaz sakın almayın

Zor bir metin. Okuması, anlaması ve sindirmesi oldukça zor. Karmaşık bir dil yapısı var. Eksiltili cümleler, farklı öznelerin aynı cümlede kastedilmesi gibi bulanık ve sıçramalı anlatımı var. Yazar “şu oldu bu oldu”’dan çok bunların tanık olan zihinler tarafından betimlenmesine odaklanmış. Her zaman bir bilincin içinden konuşuyor. Anlatıyı o bilincin gözünden kuruyor. Zaman kullanımı lineer değil. Olaylar kronolojik değil psikolojik önemine göre sıralanıyor. Hiçbir şey anlaşılamayan cümlelere paragraflara rastlamak zor değil. Yine de kuşatıcı bir roman. Alıp götürüyor. Emek verildiği zaman kendine özgü bir tını yaratan roman kendini açıyor. Kurgu çok iyi, parçalar kronolojik sıraya uymaksızın beliriyor ve bütünü tamamlıyor. Bir şeyin sebebini o şeyden sonra öğreniyoruz sıkça. Romanda doruk nokta denebilecek bir nokta yok gibi. Joe Christmas’ın silahla vurularak ölmesi bile doruk noktaymış gibi verilmemiş. Joe Christmas’ın Mrs.Burden’in öldürüp öldürmediğini ve evi yakanın o olup olmadığını tam olarak anlayamıyoruz. Her şey öldürdüğünü göstermesine karşın bir kesinliğe vardıracak veri söz konusu değil. Din ve zenci sorunu temaları ağırlıkta. Lena’nın (hamile) yürüyüşü ile başlıyor roman. Mrs.Hines’in (Joe’nin büyükannesi) Joe yakalandıktan sonra bir günlüğüne olsa bile onu görebilmek konuşabilmek için Hightower’dan yardım istediği sahne çok duygulu. Yine Mrs.Hines’in Lena’nın yeni doğan erkek çocuğuna Joey diye hitap etmesi öyle. 20.bölümde Hightower’ın evinin penceresinden dışarıya bakarak aklından geçirdiği hayatını okuyoruz. Bu kısım, en zor kısımlardan biri. Higtower burada kendi hayatını ele alıyor ve benliğini sorguluyor. Byron Bunch’ın Lena’nın bebeğini doğurtması, onunla evlenmek istemesi ama sonra Brown hapisten çıkınca vazgeçip Jefferson’u terk etmesi etkileyici. Derli toplu bir şölen havası, ders verici, vurgulayıcı bir içerik değil de karmaşaları öylece bırakılmış bir atmosfer kalıyor geriye.

bu kitabı okumama mehmed uzunun bir kitabında yazan tavsiye ile başladım. kitap başta bana biraz sıkıcı geldi ama anahatlarıyla okunulması insana muhteşem gelen bir kitap. sebebi ise toplumdaki azınlıklar veya resmi olarak öyle olmasa da halkın kafasında azınlık olarak nitelenmiş olan insanların dramını en iyi şekilde yansıtabilmesi.
bu romanın her ülkede başarılı olmasını ise her ülkede çile çeken azınlık bir toplumun olmasına bağlıyorum.
iyi okumalar

bir ses ve öfkeye nazaran daha zor okunan bir roman...hayatı olduğu gibi aktaran, adeta bir balzac titizliği ve kurgusallığı ( roman kahramanlarını kendi isteğine bırakmayan bir meslek anlayışı ile) göze çarpıyor. konuyu tam bütünleyemeyebilirsiniz. ama bir çok tadlar alacağınız da kesin. roman da bu olsa gerek.