E-Dergi

Neredeyse harika diyebileceğimiz bir konu, çok basit bir dille ifade edilmiş. Sanki yaşını balmış bir kız, son sevgilisiyle yaptığı son yolculuğu anısında canlandırıyor gibiydi.
Ortasına kadar hafif gizemli, ortasından sonra gerilimliydi. Sonunda hayalle gerçek birbirine karışmış. Eğer ki, beğenseydim, reklamını yapar, eşe dosta tavsiye ederdim. Ama dediğim gibi kitabın sonları, harika olabilecek konuyu bile bastırmış. Kitabın sonunda 'e ben ne okudum şimdi*' derken buluyorsunuz kendinizi.

Hakan Günday resmen kendini tekrar ediyor. Neredeyse Kinyas ve Kayra'nın aynısı. Yine aynı ruh hastaları ve başlarından geçen bin bir türlü macera.

dün okuyup bitirdiğim şaheser. bu kadarını beklemiyordum. itiraf etmeliyim ki, camus'u kıskandım. bu derece nitelikli bir ürün ortaya koyacağını sanmıyordum. resmen felsefesini döktürmüş. okurken sık sık; ''e bu shakespeare gibi yazmış.'' dedim sık sık. shakespeare'i, yani bu alanın uzmanını okuduğu çok belli. tek sıkıntılı yanı, her şeyi sarayın gözünden anlatmış. halkın resmen kurşundan, kılıçtan geçip, bol bol kan döküldüğünü anlayabiliyoruz.
okuyun, okutun.

Komedi tarzında yazılmış bir tiyatro eseri. Yüksek bir beklentiye girersiniz üzülürsünüz.

Dili akıcı. Üslubu edebi olmamakla birlikte nasıl desem, başka birisine, bir arkadaşınıza anlatacak denli yüreğe dokunan bir hikayesi yok. Bildiğimiz gündelik hayatta yaşadığımız enteresan olaylar, gören ya da yaşayan ağızdan anlatılmış gibi.