Okuğum ilk A. Ümit romanı. Polisiyeleri genellikle sevmem didaktik kitapları sevdiğimdem sanırım bu kitabı sevdim. Konudan öte kitaptaki karakterlerin duyguları çok iyi yansıtılmış. Değişik inanç ve hayatları olan karekterler bir şeklde makulleştirilip orta yol bulunmuş, çatıştırılmamış. İnancı ve yaşayışı farklı olan okuyucuyu rahatsız etmiyor. Başarıyı getiren de bence romanın bu duygusal yönü, polisiye kurgu değil. Ayrıca propofol kullanan veteriner var mı merak ediyorum :))....... Ancak hepsinin birbirine benzeyeceği korkusuyla başka A. Ümit romanı sipariş edemedim. Tek kusuru, diğer yorumlardan anladığım kadarıyla yazarın diğer romanlarında da var, romana katkısı olmayan gereksiz bölümler var. Hic A. Ümit okumadıysanız buradan başlayın derim. Devam etmek size kalmış.