Suç ve Ceza Hakkındaki Yorumlar

Roman'ın mükemmeliği hakkında pek bir şey yazmama gerek yok sanırım.

Çeviri fazlasıyla yeterli. Yalnız merak ettiğim bazı sokak, cadde, köprü adları verilirken X, Y, ..., gibi semboller kullanılıyor. Bunların sebebi çevirmen midir yoksa Dostoyevski mi acaba? Bunun yanında bir yerde Leningrad kelimesi geçiyordu da bir kereden bir şey olmaz. =)

Gerçekten beni çok etkiledi.Bundan sonra da Dostoyevski okurum sanırım.

Raskolnikov eşliğinde müthiş çözümlemeler.... süper

Yine DOSTOYEVSKİ'den güzel bi kitap. Psikolojik çözümlemelerde çok başarılı bi kitap. Okuduğum en güzel kitaplardan biri.Raskolnikov'un cinayet anı nefes kesiciydi. O cesareti toplamak mesele. Bir de beni şaşırtan şey tefeci kadını ve onun kız kardeşini öldürdüğü için hiç vicdan azabı çekmiyo. Çünkü toplumu böyle sömüren birini öldürmek onun için bir onurdu.

suç ve ceza nihilizm konusunun belki en etkin biçimde ele alındığı roman..oluşturduğu karakterler de en az roman kadar unutulmaz..herkesin okuması gereken bir kitap bu..

dosto. çok güzel yazmış demeyeceğim zaten bunu demeye hakkım da yok. çünkü yazarın adı yeter. yani kitabın ne olduğunu bilmenize gerek yok. dosto. bu kitabında insanlara Katillikle Kahramanlık arasında giden Raskolnikov vasıtasıyla yanlış yapa yapa doğrunun bulunabileceğini anlatmış bir nevi. ben bu kitap sayesinde Dosto. ya iki kat daha hayran kaldım ve aklımdan çıkmayan belki de tek roman kahramanı Raskolnikov oldu.(3 yıl önce okumama rağmen) Aslında bu kadar yazmam bile kabalık okuyun yeter. Başka söze ne hacet.saygıyla...!

Okumanız için en önemli sebep bana göre dünyanın en büyük yazarının kitabı olması ve yazarın en iyi romanı olması...Sanki kitabı okumuyorsunuz da orada Petersburg da olayları siz yaşıyorsunuz...İnsanları tanımak özellikle birden fazla karaktere sahip olan insanları anlayabilmek için harika bir kitap.Romanın kahramanı Raskolnikov aynen bu tip bir insan..Uzun sözü kısası okuyun ve ne demek istediğimi anlayın...

"RAZUMIHIN:Gerçek sorun ne biliyor musun Raskolnikov,kocakarıyı öldüren adam suçlu mudur,değil midir?"Dosteyevski bizlere ahlak dersi vermeye çalışıyor.Hiçbir suç cezasız kalmaz.Raskolnikov'un cezasını da vicdanı veriyor.Gerçeklerden kaçılmaz!

Mükemmel ötesi bir kitap. ruhbilimsel tasvirler olağanüstü. Kitabı okumuyor, adeta Petersburg sokaklarında olayı yakından izliyorsunuz. Neden dünyanın en büyük romanlarından biri olduğunu okuduktan sonra anlıyorsunuz. Tabii ki Mazlum Beyhan'ın da hakkını vermek gerek. Oldukça iyi çevirmiş. Okuyucuyu kitaba bağlayan bir çeviri dili kullanmış. Şahsen okumanızı [özellikle bu baskısını ve özellikle de 20'li yaşlarda bir üniversite öğrencisi iseniz :) ] şiddetle tavsiye ederim...

Insan’ın ne kadar esrarengiz ve karmaşık bir canlı olduğunu bu kitapta daha iyi anladım. Özellikle de Raskolnikov gibi birden fazla karakteri olan insanlar gibi. Fırsat eşitsizliği, gelir düzeylerindeki dengesizlikler, tefeciler (hele ki devlet eliyle işlerini yürüten resmi tefeciler; yani bankalar), yoksul ve çaresiz insanların imkânsızlıklarından bile faydalanan kan emiciler, halen günümüzün Türkiye’sinde de var. Ancak ne pahasına olursa olsun bunların hiçbiri de bir insanın bir başka insanı öldürmesi için haklı gerekçeler olamaz. Daha doğrusu bir başka insanın hayatına son vermek hakkı kimsede olamaz (kişinin kendisi dahil olmak üzere). Ne sebeple olursa olsun suç işlendikten sonrada suçlu Raskolnikov gibi cezasını çekmelidir. Adil düzen ancak bu şekilde kurulur. Zaten vicdan sahibi insanlar için geçerli olmak üzere yazarın çok doğru bir söylemi var “Vicdanınız en adil yargıçtır; ta ki siz onu öldürmediğiniz sürece”.

Kitabın mükemmelliği , sürükleyiciliği tartışılmaz.. Kendi içindeki ile olan dialoglar hiç bir psikoloji kitabı bu kadar iyi ifade edememiştir. Çok farklı bakış açıları kazanacağınıza ve size çok şey katıcağına emin olun .. kesinlikle okuyun

Her suçlunun aynı kefeye konmaması gerektiğini anlatan güzel bir kitap.Fyodor DOSTOYEVSKİ suçlu psikolojisinin derinlerine kadar inmiş ve biraz vicdanı olan her suçlunun önünde sonunda suçunu itiraf edeceğini kanıtlamış.Gerçekten güzel bir yapıt okunması iyi olur...

Suç ve Ceza adı üstünde, Suç ile Ceza'nın romanıdır.Suçu işleyen insanlığa hiç faydası olmayan üstelik tefeci bir ihtiyar ve kardeşini öldüren, eski üniversite öğrencisi Rakolnikof'tur.Cezayı veren ise mahkeme.Bu önce bildiğimiz savcısı yargıcıyla kurulmuş bir mahkeme değildir.Bizi biteviye kontrolü altında bulunduran iç ve dış Ben'in çatışmasından doğan bunalımlardır.Günümüze kadar hiçbir romancı, hiçbir psikolog,iç ben ile dış ben'in çatışmalarını,insanın toplum karşısındaki tutumunu, ferdi ahlak ile sosyal ahlakın çatışmalarını böylesine derin ve erişilmez bir güçle önümüze sermemiştir.Mutlaka ama mutlaka okuyun.

Dostoyevksi'nin bu eseri suç kavramına göreceli bir bakış açısı getiriyor.Özünde suç unsuru barındırmayan bir insanın yaşanan koşullar çerçevesinde akıp gittiği yön ilgi çekici...Kimse hakkında ön yargılı davranmamızı anlatan eser, gerçekten okunması gereken bir roman.

bu roman hakkında yazılabilecek bi sey kaldı mı bilmiyorum ama ben de hayranlığımı belirtmek isterim bugüne kadar okuduğum ve bende enbüyük etkiyi bırakan kitap budur bilmiyorum suç ve ceza gibisi var mıdır bu romanı ilk okumaya başlayanlara tavsiyem ilk bölümlerde sıkılmasınlar çünkü ilerde belki de hayatlarına yön verecek olaylarla karşılaşacaklar belki de benim gibi 5 ay etkisinden kurtulamayacaklar…

okurken aşık olunan bir kitap.zaten dostoyevskinin hangi eseri öyle değil ki.suç biziz diyor dostoyevski.suç toplum,suç sartlar, suç hersey ve aslında hiçbirşey diyor.ve en çok değindiği konuysa kimsenin cezalandırma hakkına sahip olmadığı daha doğrusu olamadığı.çünkü biz kendimizi, ancak kendimiz cezalandırabiliriz yada ancak kendimiz yargılayabiliriz.kitaptaki ana konu bir cinayet ve ardından gelişen psikolojk bunalım.raskolnikovunki bir zevk değil,bir saplantı değil...önce sadece paraya duyduğu ihtiyactan ve ardındanda kendini kanıtlama kendini bişr napolyan yada başka biri sanma düşüncesi.ve onu köprünün diğer tarafına gecirmeyen aslında olağan üstü insanların napolyonlar değilde halk olduğunu anlamasıdır.temelden yanlış olan bir teorinin çok sonradan fark edilmesi ve mahvolan bir yaşamın nasıl tekrar ışığa kavustuğunu anlatan kitap hayatımda okuduğum en etkileyici romandır.ve tek aşık olduğum roman:))

Kanundan kaçmakla cezadan da kaçılabiliyor mu? Ya insanın kendi kendine verdiği ceza..? Ya İnsanın kendi ruh halinin kendine yaptığı..? Bunların cevabını bu kitapta bulmak mümkün.

Bu kitap için yazılmış en iyi psikolojik romanlardan birisidir desem sanırım yanılmış olmam.Raskolnikov'un ruh çözümlemesi bence mükemmel yapılmış bununla beraber kitap oldukça da akıcı bir dille yazılmış.İnsanların değer yargılarını hangi kriterler üzerine kurmasını gerektiğini oldukça başarılı işlenmiş.Bu kitabı hayatın her doneminde farklı bir gözle okunabilecek ve her defasında hümanist değerlere ulaşılabilecek bir eser olarak görüyorum

Çok fazla laf kalabalığı yaparak bu eleştiriyi bir Dostoyevski kitabına çevirmek istemiyorum. Ancak toplumda tamamen "özgürlüğe" ve böyle mutlu olunabileceğine inanan insanların mutlaka okuması gereken bir kitap olduğunu belirtmekle birlikte, kütüphanenizde bulunması gereken bir yapıt olduğunu vurgulamak, herhalde ukalalık yapıyorum anlamına gelmeyecektir. Kitabı bitirdiğimde Dostoyevski'nin Raskolnikov olduğunu zannetmek, herhalde sadece benim saptadığım bir düşünce değildir. Belki de bir zaman kumar borçlarını ödemek için böyle bir yola başvurarak, çektiği vicdan azabını yenmek için de Suç ve Ceza'yı yazmıştır. Kitaptan çıkarılmış yorum, ağızdan ağıza dolanan efsaneler gibi gündeme gelebilir; bu görüşü kitabın bitiminde benimseyeceğinizi hissediyor gibiyim. Bana göre bu kitap, yine Dostoyevski'nin, Yer Altından Notlar isimli kitabından sonra bir insanın iç dünyasını mükemmel bir şekilde tasvirleyen, oldukça ilginç bir yapıttır. Kitabı okumaya karar verdiyseniz, İletişim Yayınları adına Ergin Altay tarafından çevrilmiş halini okumanızı tavsiye ederim. Ben Sosyal ve Oda Yayınlarını okuduktan sonra son olarak İletişim Yayınları'nı okudum. Arada gerçekten önemli farklar olduğunu belirtmekle beraber, Dostoyevski'nin üslubuna en yakınını İletişim Yayınları tarafından çıkarılmış olan Suç ve Ceza'da bulduğumu söyleyebilirim. Kaldı ki Ergin Altay konusunda oldukça uzman bir kişidir...

Dostoyevski'in insan psikolojisinin en mahrem yönlerini gözler önüne seren bunu yaparken insanın sahip olduğu duygulardan dolayı utanmasının anlamsız olduğunu düşünen bir deha olduğunu dostoyevski okuyan her insan az-çok bilir.Suç ve cezada yazar insanın içindeki öldürme isteğini analiz etmekten çok işlenen herhangi bir suçun sosyal eksende yararı ve zararı üzerine bir felsefe kurmaya çalışır.Bu felsefeye göre insanlar normal ve olağanüstü insanlar olarak ikiye ayrılır.Olağanüstü insanlar özel de öldürmek genel de "suç"kavramı ile ifade edilen olguda hak sahibidirler.Çünkü işledikleri suç insanlığın geleceği için vazgeçilemez sonuçları ortaya çıkarır.Buna Hz.Muhammed'i örnek gösterir.Ardında binlerce ölü bırakan islam peygamberi bunu yüksek bir düşünce,yeni bir dünya düzeni uğruna yapmıştır ve dolayısıyla öldürme hakkına sahiptir.Ama Raskolnikov normal bir insan olduğu için işlediği bir cinayettir ve cezasınıda çekmelidir.Nitekim adalete teslim olmuştur.Yahudi kadını öldürme gerekçesi kadının kötü olması değil,toplumsal gerekliliktir derken bunu içindeki öldürme isteğinin etkisiyle yapmamış kendine göre akılcı nedenlere dayalı bir düşünce üzerine temellenlendirmiş olduğunu söylemeliyim.Suçun ve cezanın niteliği,yapılan ruhsal analizler kitabın asıl amacı olmakla birlikte insanın herhangi birşeyi yapmasının gerekli olduğuna inanması buna karşın yapmayı tasarladığı şeyi yapmaması gereğinide eşzamanlı hissetmesi,yine işleyeceği suçun kendisine derin bir zevk vereceğine inanması ama bu zevkten büyük bir acı duyacağını mutlaka bilmesi romanın kahramanının çelişki eksenini oluşturmaktadır.Öldürdüğü kadının evine bir sonraki gün giderek kapı tokmağını tüm vücudu ürpererek yeknesak olarak çalması bir edebiyat harikasıdır.Dostoyevski'nin "bir insanın işlediği suçta tüm insanlığın payı vardır"kavramıyla ifade edilen felsefesi Suç ve ceza'dan çok Karamazov Kardeşlere kaynaklık teşkil eder.

Dostoyevski'nin tecrübesinin doruğa ulaştığı zamanlarda yazmış oduğu Suç ve Ceza insan psikolojisinin -daha da özelleşirsek suçlu psikolojisinin- mükemmel bir dille anlatıldığı eser..Bu arada eserin çevirmeni Mazlum Beyhan'ı da dili için kutlamak gerekiyor..

İnsanın suç işleme psikolojisini bu denli derinlemesine (A. Camus gibi sıradan bir cinayet şeklinde değil) işleyen psiko-sosyal tahlilde bu denli başarılı bir roman herhalde yoktur. Suç işleyen insanın suç yerrini görmek istemesinin psikolojisini, iç hesaplaşması ile nasıl kendi kendini cezalandırarak ele verdiği başka türlüanlatılamaz... okuyacaklar için uyarı, sakın bir balta alıp tefeci kadın öldürmeye gitmeyin. çünkü kitap sizi öyle bir itiyor ki, her an bir delilik yapabilirsiniz...