E-Dergi

Charles Dickens'in alaycı zekasını konuşturduğu devasa bir eseri daha. Çevirisi tek kelimeyle süper. Mister Pickwick'in Serüvenleri'nden sonra en beğendiğim ikinci kitabı oldu. Güldürdü, hüzünlendirdi, ağlattı, mutlu etti. Harika.

Kinik görüşün Sinoplu Diogenes'ten ibaret olmadığını, İmparator Dönek Julianus'a kadar neredeyse 700 yıllık bir zaman diliminde pek çok filozofun katıldığı gerçek bir Okul olduğunu gözler önüne seren faydalı bir eser. Çevirisini pek beğenmedim. Dipnotlarla zenginleştirilebilirdi. Lakin, Diogenes Laertios'tan alıntılananlar dışındaki çoğu fragmanı bu kitaptan edindim. Sinoplu Diogenes'i de gerçek anlamda bu kitapta tanıdım. Hiç düşünmeden alın. Kinik Demonax'tan bir söz:''Yasalar faydasızdır; çünkü iyi olanın yasaya ihtiyacı yoktur; kötülerse yasalarla düzelmez.''

Materyalizmin iki büyük temsilcisi Demokritos ile Epikuros'u anlamak adına faydalı bir eser. Yeterli mi peki? Felsefe tarihine sunduğu katkıdan öte Marx'ın parlak üslubunu görebilmek için okunmalı bence. Marx'ın entelektüel geçmişini izlemek için de bir fırsat. Konunun uzmanlarını değil, meraklılarını doyuracak bir eser. İyi bir başlangıç.

An itibariyle bitirmiş olduğum kitap. M.Ö. 753- M.S. 212 yılları arası yaklaşık 500 sayfaya sığdırıldığından çoğu Roma tarihi kitabı gibi en önemli konulara -yazarın fikri uyarınca- yer verilmiş. Siyasi tarihe ek olarak, sivil Roma yaşamı da anlatılmış; bilhassa 8. Bölüm'de yer alan Sivil Cephe anlatısından pek çok şey öğrendim. Felsefe mezunu biri olarak kitap beni tatmin etti. Zorluk olarak ise orta seviye bir kitap olduğunu düşünüyorum. En büyük artılarından biri, yazarın, o döneme tanıklık etmiş ya da birkaç kuşak sonrasında konuları anlatmış yazarların görüşlerini kritik etmesi. Dio, Cicero, Suetonius, Livy, Polybius, Tacitus gibi ünlü yazarların anlattıkları eleştirel süzgeçten geçirilmiş. Nihayetinde tarih, kimin anlattığına göre değişebilecek olaylar bütünüdür. Özetle, söz konusu eser, tarihe eleştirel yaklaşan iyi bir Roma anlatısıdır.

Ölmeyi öğrenmek üstün bir iştir. sayfa 111.
Seneca'nın mektuplarında hitap ettiği Lucilius'u kendim olarak addedip sanki mektuplar bana yazılmışçasına okudum, iki bin yıllık bir bağ, iletişim oldu aramızda.
Eserde, ekseriyetle ölüm teması işlenmiştir. Bir bilgenin hayata karşı nasıl bir rol oynaması gerektiği, doğaya uygun yaşamın gerekleri stoacı bir bakışla dile getirilmiş, pek çok yazara -bilhassa Epikuros ile Vergillius- atıf yapılmış, tarihsel kişilerden örnekler verilerek içerik zenginleştirilmiştir.
Çeviri gayet güzel.
Tek olumsuz eleştirimse mektupların benzer konuları işlemesi.