E-Dergi

Bu kitabın ve "Adsız Çocuk"un öncelikle Çocuk Esirgeme Kurumu ve benzeri yerlerde çalışanlara, en alt kademeden, tepe yöneticisine kadar tüm çalışanlara zorunlu bir elkitabı olarak okutulması gerekir. Arada sırada TV lerde rasladığımız görüntüler beni bunu önermeye itiyor.
Bunu dışında okullarda yönetici / eğitmen / öğretmen / rehber öğretmen gibi kişilerin de başucu kitabı olması gereken kitaplar bunlar.

Grange'ın kitapları tarifsiz.. Abartmıyorum, o kadar çabuk okunuyorlar ki, bir sonraki kitabına koşuyorsunuz. Hayal gücü ve bu tarz kitaplar için dili mükemmel.
Bir çok coğrafyayı "Leyleklerin Uçusu" sayesinde dolaşıyorsunuz. Ben artık hayatta olmayacak bir şey olmadığına inanlardanım. "Taş Meclisi" kadar uçuk gelmedi kitap. Olmayacak bir şey de değil anlatılan. Çizilen karakterler (her ülkede başka birileri oluyor çünkü) son derece canlı. Kesinlikle türün okurlarına tavsiye ederim. Bu zevkten mahrum kalmasınlar.

Alain Bosquet ile bu kadar geç tanışmış olmaktan hicap duydum. Bunun suçunu yayıncılarda mı aramalıyım sizce?
Kitabı seçerken özgür bir karakterin etrafında döndüğünü hissetmiştim. Önce romanın tarzı beni çarptı. Şimdiki zamandan geriye dönüşler, ancak çok ilginç; bir öteki ucundan, bir bu ucundan ortaya yaklaşmalar. Her ne ise edebiyatta bu tekniğin adı, çok hoşuma gitti. Derken bir kadını bu kadar iyi yazan yazar, kadın mıdır, erkek midir ikilemine düştüm. Yaptığım mini araştırma sonucunda yazarın erkek olduğunu (isminden anlamıştım ama) kesinleştirdim (fotoğrafını görünce). Kitabın adına ancak bir Japon sitesinde denk geldim. Yazarın çok geç döneminde yazılmış bir roman olduğuna hükmettim. Bu arada yazarın ikinci Ahmet Altan vakası olduğuna da hükmetmiştim. Bir kadını, kadın ağzı ve duyguları ile bu kadar ustaca anlatan kimdi? Meğer Yaşar Kemal'in de dostu olan değerli bir şair ve yazarmış. Üzüldüm bu kadar geç tanıdığıma. Şimdi bu lezzette bir kitap yazmış olan yazarın diğer kitaplarının da peşine düşerim artık.

Birincisini okuyup ta ikincisine başlamamak düşünülemezdi. Her iki kitabı da filmi çevrilmeden çok önce okudum ve sevdim. En azından artık rimel sürerken kaşlarımı kaldırıp, ağzımı oooo diye açmıyorum. Şaka bir yana, ikinci kitapta Bridget'in olgunlaşmaya başladığına ve şansının döndüğüne tanık oluyoruz. Darısı tüm mutsuz yalnızların başına.

Toplumun, ailelerin ve özellikle de evlilerin bekarlara bakış açısını hicvetmek açısından olumlu gözlemlerle dolu bir kitap. Bekar bir bayanın İngiliz toplumundaki yaşamından kesitler var. Kimisi bize şimdilik uymuyor gibi gözükse de, kentlerde yaşayan bekar bayanlar için kılavuz niteliğinde. Bir de özgürlüğün her zaman, her şey demek olmadığını esprili bir dille anlatan bir kitap. Yalnız yaşayanlara tavsiye olunur. Evlilere de önyargılarını yıkmaları açısından tavsiye olunur.