E-Dergi

Veciz Sözler Barış Bıçakçı’nın en çok tavsiye edilen kitaplarından biri. Yazarın sempatinin, zekanın ve hüznün harmanlandığı bir dili olduğunu söyleyebilirim.
Seveni kadar sevmeyeni de olan bir tarz olduğu için genelin zevkine teşmil etmekte zorlandığım fakat benim cidden tat aldığım bir kitaptı.
En göze gelir özelliği ise ilk sayfalardan itibaren sizi içine doğru sürükleyen bir uslubunun olmasıydı.
Bıçakçı tam bi Ankara sevdalısı. Kitapta da bunu hissettiriyor.
Bence espri yeteneğinin yanında iyi bir dram yazarı da olan Bıçakçı; Veciz Sözler’deki “Üzgün Balığı” anekdotu ile kalbimin odacıklarını hüzne kiralamıştır.
Hasılı; Veciz Sözler adlı bir radyo programını arayarak günün anahtar kelimesi üzerine veciz cümleler kuran Suphi Saygılı’nın hikayesini okumayı kitabın bir yerinde mutlaka ki seveceksiniz.

•Sanırım herkesin sevebileceği bir kitap olmamakla birlikte benim çok sevdiği kitaplardan biri oldu. :)
•Bazen yorduğu, fazla analizli olduğu gibi kabulleri görüyor yine de beğenimden vazgeçmiyorum. Herkesin sevemediği şarkılar gibi sessizce sahipleniyorum.
•Az sayfalı fakat uzun soluklu. Bol düşünceli, çok iç sesli, kafa karışıklı, duygu yoğunluklu. Yine de sade yine de farklı yine de etkileyici.
•Cümlelerinin altını çizmekten ve zihnimdeki kimi gerçeklerin altına minder olarak sermekten kendimi alamadım. Kafa konforumu sağladı diyemem fakat verdiği huzursuzluk çok gerçekçi olduğundan rahatlama hissettirdi.
•Nefaset Lokantasında başlayan, Salih’in dünyasında dönmeye devam eden Nihan’ın çukurlarından Metin’in tepeciklerine uzanan bu sancı hikayesi bir solukta okunur diyemem ama sindire sindire okunursa çok güzel olur.

Öykü kitabı zannettiğim anı kitabı. Her bölümde birden fazla anı var ve anılar bir simge, bir cümle bazen de bir kelime ile birbirine bağlanıyor. Sanki bir kokunun size yıllar önce tanıdığınız birini hatırlatması, bir cümlenin yıllar önce duyduğunuz bir hikayeye sizi götürmesi gibi; ardı ardına sıralanan anılar...
Fazla bir edebi beklentiniz olmadan okursanız zevk alabilirsiniz. Avanosta bir yaz akşamı serin bir avluda hoş sohbet bir ağabeyle hasbihâl etme tadında.
Anıları etkileyici sonuca bağlama kısımlarını ise fazla tekrara düşmüş.

Kitap eğer “Fantastik” edebiyat türüne giriyorsa ve modern fanteziyi Harry Potter, Yüzüklerin Efendisi, Kara Kule, gibi yorumluyorsak bu kitap kesinlikle bir örneği de Alis Harikalar Diyarında olan klasik fantezi içinde yer alıyor. Nasıl denir, “bilimkurgu” sertliğinden uzak fakat “büyülü gerçekçilik” kıvamından da daha dişe dokunur bir akışı var. Kitabın kimi fantastik bölümlerinde yer alan distopik dünyanın George Orwell-1984 esintisi taşıdığını düşündüm. Özellikle “Yüce Lider” söylemleri bir gönderme değilse bayağı bayağı “Big Brother”ı anlatıyordu. Kitabın genel mesajı ise sona doğru İnsan-Tabiat üzerinden yapılan birkaç pasajla verilmekle iktifa edilmiş diyebilirim.

Fransız karikatürist/yazar Jean Teule’un kara mizah türünde bir romanı. (Orj. Adı: Le Magasin Des Suicides) Bir miktar distopik bir miktar ütopik ve bir miktar da komik. Adından da anlaşılacağı üzere; intihar için hazırlık yapan umutsuz insanlara intihar malzemeleri/kitleri satan bir dükkanın sıradışı sâhiplerinin kendilerine benzemeyen hayat dolu bir çocukları olmasıyla değişen/dönüşen öykülerini anlatıyor.