E-Dergi

Kapağını Francis Bacon’un "Figure with Meat" tablosuna benzettiğini kitap. İçerisinde yer alan 13 öykünün hemen tamamı çok sert ve nasıl denir çok sansürsüzdü. Bir gazetenin 3. Sayfa haberlerinin tamamının tüm çıplaklığı ile fotoğraflanarak önünüze serilmesi gibiydi. Bilmiyorum bu bir başarı ise, yazar çok başarılıydı. Uyandırdığı etki ciddi manada kan dondurucuydu bu yüzden de hani çok iyi bir gerilim, korku filmi bile herkese hitap etmez ya, öyle de bir yönü vardı. Tüm bunlarla birlikte yersiz açıklıkta kullanılmış dil, gerçekten rahatsız ediciydi.
Gamze Arslan’ın başarılı bir kalem olduğu su götürmez bir gerçek. “Kadın” konusuna bu perspektiften eğilmesi bir tür “Ataerkil toplum düşmanlığı” rüzgarı estiriyor. Doğrusu ideolojik deli gömleklerinden sıyrılmış bağımsız öykülerini de okumak isterdim.

Hayatı günden güne âdeta “dünyadan aşağı” doğru yuvarlanan bir adamın, ailesi-işi-kendisi dağılırken içine düştüğü derin huzursuzluk ve bir miktar da “cenneti” arayış öyküsü... Yazarının onca ödülü ve başarı yakalamış dizi/film senaristliğine rağmen kitabın ne konusunu ne kurgusunu pek sevemedim...

Uzun zaman sonra okuduğum en iyi öykü kitabıydı. Dili ve kurgusu iyiydi tadı tuzu her şeyi yerindeydi... Yazarında uzun soluklu bir şeyler de okumayı çok isterdim.

Sevgili Arsız Ölüm bir roman kisvesi altında üç romanlık bir hikaye anlatıyor. Hani nasıl ki Desperate Housewives’da sürekli birileri ölür birilerinin başına olmadık işler gelir o kıvamda, o hızda belki de daha fazlasıyla akıp giden okuyucusunu sürekli “hazır ol”da tutan bir kitap. Masalsı dili, olağandışı anlatımı, Anadolu hurafeleri, büyüleri, cinleri ve spiritüel yanları ile okuduğum birçok romandan başka bir yerdeydi. Alacüvek köyünün acayip bir hânesi olan Aktaş’lar 1980’lerin “palu ailesi” dersem başım ağrımaz.:)) Özellikle G.G. MARQUEZ okumayı seviyorsanız, bu romanı da okumanızı öneririm...

Yeni yazarlar keşfetmek adına çıktığım yolda beni çok çok memnun eden bir kitap oldu. Beklentimin ötesinde, sıcacık ve samimi bir romandı. Yazarı keşke bir an önce yeni bir şeyler daha yazsa... Nasıl desem kitap sanki “Yedi Tepe İstanbul” dizisi gibiydi; biraz buruk, biraz neşeli ama illa ki hüzünlü... Ayrıca yazarın da en sevdiği romanlardan birisi olmalı “Çalıkuşu” kitapta bu hususta birçok nüans vardı. (Munise’nin kokusu elyotrop gibi:) Bölümler sıkmadan, kısa kısa tüm karakterlere dokunarak oldukça rahat okunan bir anlatıma sahipti. Herkes iyi okumalar.