E-Dergi

kitap tamamen iyilik ve tamamen kötülük kavramlarının olmadığı bir ortamda geçiyor ki bu gerçek dünya demek.her insanın içinde birazcık da olsa var olan anarşizm duygusu sınırları önceden fazlasıyla zorlanmış kahramanımızda patlak verir.ve haksız yere adam öldürmesine karşı çıkılamaz artık.şimdi yapıyor olduklarının ve gelecekte yapacaklarının diyetini geçmişte ödemiştir çoktan.tarantinonun film tekniğinin roman üzerine uygulanışı gibi olmuş bence.hami koç un diğer önemli iki romanı kadar zevkli ama daha baskın karakterlerin yaşadığı bir roman.karakterler geçekten yaşıyor gibi.

Bu kitabı ilk okuyuşum neredeyse iki ay sürdü.Tanrım ne kadar saçma, ne kadar sıkıcı dedim durdum. Günlerce elimi sürmediğim oldu.Normalde sevmediğim kitapları bitirmek için uğraşmam.Ama neden bilmiyorum bırakmadım bunu azmettim ve bitirdim.Kitap bitti.Fırlattım kenara bir geceyarısı.Ve dedim ki: Bunun için mi bu kadar uğraştım.Berbattı.henüz bir dakika geçmedi.Düşünmeye başladım.Anlamıştım.Ve kendimi dünyanın en özel insanı gibi hissettim.Tekrar okudum.Zaman zaman yine okuyorum.Neden yaşadığımı daha iyi anlayabiliyorum.
Richard Bach'ın bütün kitapları çok güzel ama bu tadı diğerlerinde bulamadım.

Hayattan çıkarı olmayanlar unutulacaklardır! ...” der Oğuz Atay...
Ne güzel söylemiş, anlayana! Hayattan beklediği çıkar, kuşkusuz maddiyat değil. *Her olayda kenara çekilenler, kendini saklayanlar, gerçektende kenarda kalacaklardır. Kimse onların varlığıyla tedirgin olmayacaktır. Gazetedeki ölüm ilanı bile, yedinci sayfadan verilecek, kimsenin gözüne çarpmayacaktır. Hayattan çıkarı olmayanların, ölümden de çıkarı olmayacaktır. Ölüm bile onların adlarını duyurmaya yetmeyecektir. Cennetteki muhallebicide bile garson onlarla ilgilenmeyecektir. Ağız tadıyla keşkül yiyemeden, masadan kalkacaklardır. Kendini beğenmişliğin cezasını, daha bu dünyada çekmeye başlayacaklardır. Duygu alışverişinden nasipleri olmayacaktır. Hayatlarıyla yanlış olanların, ölümleriyle doğru olmalarına imkan var mıdır? Bir şeyler yapın sizi hatırlatacak. Anıt mezarlarda güller, menekşeler biterken, sizin mezarınızı otlar bürümesin. Hayattan çıkarı olmamak, hem tanrının hem insanların gözünde affedilmez suçtur. “ Ben çıkarıma bakarım, ”diyeceksiniz, bunun için “ babamı bile tanımam” diyeceksiniz. Kimseyi tanımayacaksınız: Hele hayattan çıkarı olmayanları hiç! Ölürken bile delice hareket yapın sizleri hatırlatacak diyor Oğuz Atay.
Değerli yazarımızın, kitabını okuduktan sonra, etkilenmemek mümkün değil. Benimsediğim hayat felsefeme, birebir denk düşen fikirleri beni sürükledi. Bir kitabın, insanın hayata bakış açısını değiştirebileceğini gördüm. Siz de hayattan çıkarı olmayanlardansanız. Lütfen Oğuz Atay’ın “Tutunamayanlar” adlı kitabını okuyun.

yüreğinden akan damlalar çok güzel akmış kitabın içinde yazarın.. şizofreni duygular bütünlüğünde yaşanan bir aşk.. tabi dillendirildiği zaman ayyuka çıkmış bir delilik gibi görülsede aşk bir düşünüründe söylediği gibi AŞK IZDIRAP AĞACINDAN KENDİ İSTEĞİMİZLE ALIP YEDİĞİMİZ MEYVALARIN EN GÜZELİDİR. YAŞANMALIYSA AŞK DOLU DOLU YAŞANMALI. karşılık beklemeden.. geleceği günü bile bilmeden işte bunlar var kitapta.. en azından benim algılarım bu zaten herkesin ayrı bir tad alması değilmi kitaplarıda kitap yapan ve gercekten özgün nitelikte olmasını sağlayan.. aşklara özel şizofren mektup sizin yüreğinizdede vardır.. her yürek taşıyanda olduğu gibi..

Gerçekten etkilenmemeniz mümkün değil.Bir ders havasında yazılmış,Hemingway'in devrimcilerinden çok farklı ve bilinçli bir sosyalistin hikayesinin epik yaklaşımla anlatıldığı bir roman.2700 yılında eski günlükleri karıştıran biri 20.yy başında Amerika'da işçi hareketi liderinin karısının günlüğünü bulur.Dipnotlar bulan kişiye anlatım kadına aittir.London'un Dostoyevski'ye rakip olacak sürükleyicilikte anlattığı hikaye daha çok uzun diyaloglardan oluşuyor.Romanın en beğendiğim yanı sonlarında infilak etmiş bir toplumun hikayesi bir baskınla son bulur.Araştırmacının yazdığı notlar size bir yön verir ama sonunu bize havale etmiş.Sosyalizmin yanlış anlaşıldığına bu kitaptan sonra iyice ikna oldum…