E-Dergi

Çağımızın Ziya Gökalp'i Orhan Türkdoğan Cumhuriyet Türkiyesinin şu anda yaşadığı tüm sorunların altında yatan temelleri çok iyi irdelemiş.

Türk Ulus Devlet Kimliği, Türkiyelilik gibi zırvaların hakim olduğu bir ortamda aydıncıkların okuması gereken temel bir eser.

Milletleşememe Türkiye'nin en temel sorunudur ve miletleşemeden Türkiye'nin önünü görebilmesi mümkün değildir. Osmanlı'nın ümmetçiliği benimseyip kavmini tanımama noktasında zafiyet göstermesi Cumhuriyetle birlikte bir nevi ortadan kaldırılmıştır ancak bu sefer de ümmetçilik tamamen dışlanmış ve belirli sürelerde devlet dine tavır almıştır. Eğer ümmetleşme ve kavmini tanıma ve kavmine mensubiyet şuuru taşıma da denilen İbn-i Haldun'un asabiye şuurunu Osmanlı Selçukludan bir miras olarak almasaydı bugün durum daha farklı olabilirdi.

Ayrıca evrensel kültür, kozmopolitleşme, çokkültürlülük,aydın sınıfının sorunları da burada irdelenmiş. Yöneten-yönetilen, halk-aydın ikiliği de sosyolojik olarak çok iyi açıklanmış.

Orhan Türkdoğan değerli kişilerin dedikleri ne zaman anlaşılırsa o zaman Türkiye rayına girer.
Ayrıca Orhan Türkdoğan'ı Türkiye'deki klasik akademisyen çizgisinden farklı bir çizgi izlediği için şükranlarımı sunuyorum. Masa başında yaptığı alıntılarla ve yabancı akademisyenlerin yaptıklarını çevirmekten başka bir işe yaramayan bazı akademisyenlere Orhan Türkdoğan'ı örnek almalarını öneririm. Kendi ülkesini bile tanıyamayacak derecede benliğinden uzaklaşan aydın geçinen entel görünen kişilere okumasını öneririm ama onların bu tür şeyleri okuayabilecek kapasitede olduklarını da pek fazla zannetmiyorum.

Bu kitabın Nobel ödülü almasına hiç şaşırmamak gerekiyor. Orhan Pamuk gibi kişilerin bile Nobel aldığı dünyada Necip Mahfuz'un almaması ayıp olurdu.

Bu kitaba ödül verenler acaba bu kitabı okudular mı diye de sormaktan alamıyorum kendimi.

Şair Ömer gerçekten çok garip bir karakter ve okurken beni de bunalttı. Ömer'in psikolojisi gerçekten bozulmuş bir durumda ve karısı Zeynep'e yaptıkları Zeynep'in haketmeyeceği şeyler.
Kısacası bana göre sıkıcı ve vasatın altında bir roman.

Yazar tüm anlatmak istediklerini giriş bölümünde özetlemiştir. Bu giriş kısmını okumak bile yeter diye düşünüyorum.

Erdoğan'ın sözcüsü Mehmet Akif Beki Erdoğan'ın Harfleri kitabında Erdoğan'ı Musâ'ya benzetiyor ve Allahın iki sıfatı olan Alim ve Muhyi'nin Erdoğan'da tecelli ettiğini söylüyor.

Yorum size aittir. AKP dini kullandığını kendisi söylemektedir. Dini siyasete alet ederek Cumhuriyetin temel nitelikleriyle oynmak bu ülke açısından ciddi bir tehdittir. Artık hiçbir şeyin gizlisi saklısı yoktur. Açın gazetelere bakın. Tayyip Erdoğan teröristbaşına sayın, şehitlere kelle diyebiliyorsa bu ülkede gerçekten düşünce özgürlüğü vardır.

Kimin kime hizmet ettiğini bağnaz olmayan herkes rahatlıkla görebilir. Ilımlı İslam, Dinlerarası Diyalog,Büyükortadoğu Projesi vb. projeler küreselleşmenin silahlarıdır.

Kitapta ayrıca yolsuzluklara da belgeleriyle değinilmiş. İstanbul Büyükşehir Bld. de Erdoğan zamanında neler döndüğü de anlatılmış.

Ayrıca yazarın hapse girmesi de ülkenin despotizme gittiğini de göstermektedir. Sansürcü ve baskıcı zihniyet ileride bu yorumları yapanları da hapse attırırsa şaşırmayın...

Emine Işınsu Türk edebiyatında değerini bilemediğimiz değerli bir kişiliktir.

Sancı romanında da 80 öncesi anarşi ortamında devleti savunanlarla devleti yıkmak isteyenlerin aynı kefeye konulmasını çok nükteli bir dille irdelemiş. Sol örgütlerin iç yapısını ve rezaletlerini örneğin Leyla karakterinde görebiliyoruz. Kapitalizme karşı olanların bizzat kendilerinin burjuva olmasını da Leyla'da görebiliyoruz. Sadettin Koç gibi ortayolcular ise Türkiye'de çok rastlanan tiplerden.

Örgüt mekanizması içindeki hiyerarşi,infaz, emir-komuta zinciri gibi pek çok öğeyi fazla olmasa da görebiliyoruz.

Dursun Önkuzu'nun iç dünyasını anlatan bu roman, Dursun Önkuzu'nun hazin sonu ile bitiyor. Ciğerlerine hava basıldıktan sonra öldürülesiye dövülen ve sonra camdan aşağıya atılan bir kahraman...

Asıl kahramanlık fikirleri uğruna ölmeyi göze alabilmektir...Rahat uyu Kuzu İmam...

Hayatımda okuduğum romanlar içerisinde en iyilerin arasına rahatlıkla griebilir bir eser. Gerçekten de dünyada ses getirmiş olmasının dışında örneğin Marx'ın değer teorisini oluştururken bu kitabı okumuş olması da kitaba çok ilginç bir gözle bakmamı sağladı.

Robinson ve Cuma bundan önce mizah dergisine de konu olmuştu. Aslında kitabı okuduğunuzda hiç de öyle olmadığını göreceksiniz.
Yıllarca bir adada yalnız yaşamak ve bir insanın yeteneklerini keşfetmesi. Kapitalizmin insanın emek gücünü köreltmesini bu romanda rahatlıkla görebiliyorsunuz.

Bence çok özgün bir eser. Tekrar tekrar okunmalı.