bence can kozanoğlu'nun çuvaldızı kendisine biraz fazla batırdığı bir kitap olmuş. zira, kendisi de birgün'e verdiği röportajda bunu dile getiriyor. klasik anı-otobiyografi kitaplarında olduğu gibi yazarın kendisini sütten çıkmış ak kaşık gibi yansıtmaması olumlu bir durum tabii. zaten, kitapta da 'en kötü özelliği herkese fazla güvenmek, yalan söylememek' olan insanlar eleştiriliyor. kişisel tarihini açık yüreklilikle anlatması, pleyhouse geçmişi mesela :), kozanoğlu'nun samimiyetini gösteriyor. ayrıca, kitap gayet keyifli bir üslupla yazılmış, yazar usta hareketlerle yapmış işini. :) her bölümdeki roman denemeleri de renk katmış katmış kitaba, kendisinden bir roman bekliyoruz artık.