Beckett'in bu olağanüstü oyunundan benim aldığım mesaj ne mi?
Godot'yu aptalca (*) beklemek yerine aklını kullan; varoluşumuza ve neden yaşadığımıza bir türlü anlam veremediğimiz, ne zaman sona ereceğini bilmediğimiz bu hayatta şu an için tek gerçek olan şeyi, "an'ı yaşa", hakkını vererek. Ne efendi ol ne de köle, kendinin efendisi olmaktan başka. Geçmişten ders al ve unutma ki tarih tekerrür etmesin ama hata yapmaktan ve yalnızlıktan da korkma. Dün geçti gitti, yarın acaba gelecek mi? Bugün, şu an ise hala hayatta olduğumuzun ispatı olan tek gerçek. Belki de değerlendirip keyif alabileceğimiz son şans.
(*) Beckett'in yarattığı Godot isimli o hep beklenilen fakat asla gelmeyecek olan karakterin bana God (Tanrı) ve Idiot (Aptal) kelimelerini hatırlattığını ifade etmeliyim. Godot'yu beklemek aptalca çünkü varolduğumuz ilk andan beri O hep içimizde, hiç yok olmayacak, evrendeki canlı cansız her şeyde olduğu gibi...