E-Dergi

Nefis bir roman….bir yandan düzene ayak uydurmak,biçilen rolleri oynamak zorunda kalan bir adamın kendini bulma,hayatı anlamlandırmaya duyduğu özlem(Dr.Breuer) , bir yandan da varlığı anlamlandırmaya çalışan,kendini kısıtladığını düşündüğü her türlü düzenin,anlayışın boyunduruğundan kendini kurtarmış bir adamın içten içe sıradan bir insan olmaya duyduğu özlem(Nietzche) ...mükemmel bir kurguyla,konunun ağırlığına rağmen mükemmel bir sürükleyicilikle anlatılmış.

ben de tüm romanlarını okudum,aslında bu romanındaki yoruculuk tüm romanlarında da mevcut...Çeşitli alanlara dair teferruatlı çizimler,anlatımlar,çok sayıdaki terimler.Dikkat ve sabır istiyor takip etmek.

Nazan Hoca'nın önceki kitaplarından çok farklı bir üslubu benimsediğini görüyoruz bu romanda.Diğer kitaplarında rastladığımız sanatlı anlatım,uzun,devrik cümleler,abartılı dil,bu kitapta yerini sade bir dile ve yalın bir anlatıma bırakıyor.Okuyunca dedim ki,hocam beğenilme kaygısından kurtulmuş,rahat,sürükleyici bir anlatıma nihayet kavuşmuş.
Romanda dedesinden kalan mektup ve fotograflardan hareketle geçmişini arayan bir kadın görüyoruz.Ancak bu arayış ve geçmişe ait bilgiler,fotografların içine girilerek gerçekleştirilmiş ki ben bunu çok basit buldum şahsen.İki koldan ilerleyen bir roman.Bir yanda anneannesi Zehra'nın hayatından kesitler,diğer yanda dedesi Setterhan'ın hikayesi.Çok sıcaktı vesselam.

Önde çözülmeye çalışılan bir cinayet,arka planda Fatih Sultan Mehmet ve Fetih üzerine bilgiler...Anlatılanlar acaba dedirtiyor,tarih üzerine düşünmeye sevk ediyor.Taht kavgaları,entrikalar,fetih öncesi hazırlıklar,savaş esnasında yaşananlar,savunmada gösterilen mukavemet çok güzel anlatılmış.
Yalnız,Nüzhet'in öldürülmesinin basit bir hırsızlığa bağlanması hiç hoşuma gitmedi.Zannımca yazar,daha önceki romanlarında ,kitabın yarısına gelindiğinde olayların çözüldüğünü fark etmiş ve işte bu sefer suçluyu bulamadınız demek istemiş adeta.