Merhabalar, ilk defa Hasan Ali Toptaş kitabı okudum. Öncelikle kullanmış olduğu dil çok betimsel bana göre. Beğendim. Bu kitap öykülerden oluşuyor. Her öykü birbirinden güzel, birşeyler çağrıştırıyor aslında. Geçmişimizden, belki geleceğimizden. Ancak ben en çok "Fotoğraf'' adlı öyküyü beğendim. Bir ogretmen, bir resim öğretmeni , yorgan iğnesi ve kağıtla ogrencilerine defter yaptıran bir öğretmen düşünün. Ve sonra yaşlanan. 30 sene sonra öğrencisiyle olan sohbeti. Ölümü beklemesi , hesaplaması. Güzeldi. Okunasi. Her öykü okunasi. Aslında ''Yatak'' adlı öyküde bana biraz çocukluğumu hatırlattı. Bizim evde hiç yer yatağı olmadı ama babaannemlere misafir olarak gidip kaldığımızda hep yer yatağında uyurduk. Onu animsadim.