Bu İşte Bir Yalnızlık Var Hakkındaki Yorumlar

Neden bu kadar beğenildiğini anlayamadığım kitap.
Yarım yamalak da olsa bi kurgudan bahsedilmiş ama ben herhangi bir kurgu da göremedim. Bir adamın sıradan hayatından sıradan bir kesit. Henüz bitmemiş bir kitap gibi geldi bana. Güldüğüm bir kaç espri dışında hiç ilgimi çekmedi. Başka bir kitabını okuyacağımı sanmıyorum.

son derece tarafsız bi gözle okudum Tuna Kiremitçi'yi.Hatta bir oturuşta da bitirdim."Bu işte bir yalnızlık var" adlı bu kitabını da ne yerlere göklere sığdıramayacak şekilde güzel,ne de yerden yere vurabilcek kadar kötü buldum.vasat diyebilirim bu kitap için.çünkü Tuna Kiremitçi'nin ruhunu asıl dolduran şey hala müzik bence,kendini en çok müziği anlatırken rahat hissediyor gözlemlediğim kadarıyla ve çok uzun cümleler kurmak ne yazıkki onun sürükleyiciliğini gözümüzde yitiriyor.bence şiir yazmaya devam etse daha iyi olur.

Tuna Kiremitçi'nin daha önce okuduğum romanını hiç beğenmemiştim. Ancak yazara bir şans daha vermek istedim ve bu romanını da okudum. Ne yazık ki, bu kitap da hayal kırıklığımı gidermeye yetmedi. Kurgu ve olaylar, sonucu önceden belli maçlar gibi. Ne bir sürükleyicilik var ne de heyecan. Hep aynı kurgu, aynı üslup ve aynı sonuçlar. Artık bunların aşılması lazım. Kurgular ve olaylar hep malum şekilde olduğundan roman tadı yavan geliyor insana. Ayrıca, sık sık kullandığı argo kelimelerd de başka bir sevimsizlik yaratıyor. Henüz yolun başında olan genç yazarımızdan, daha ilginç konu ve kurgularla, sonucu önceden belli olmayan romanlar yazmasını beklerim.

Yazarın bu kitabını bir arkadaşım hediye etti ve böylelikle tanıdım.
Kitap içindeki olay bir gitarist ve arkadşaları üzerine kurulu aşkın bu kadar zor ve zamansız olması, insanların en güzel ve en saklı duygularını bu kadar mükemmel dile getirilmesi kitabı ilgiyle okunur hale getirmekte.
Kitap yalnızlık,aşk ve zamansız sevginin hüsranı nı mükemmel anlatıyor.

Git Kendini Çok Sevdirmeden kitabından sonra kendimce bi şans daha vermek istedim Tuna KİREMİTÇİ' ye. Belki akıcı bi üslupla yazılmıştır bu seferkini diye... Kesinlikle Bu İşte Bir Yalnızlık Var!

Bu İşte Bir yalnızlık var tuna kiremitçi'nin üslubunu tamamen ortaya koyuyor.Bazı yerlerde kullandığı argo sözleri onu okuyucuya daha da yaklaştırıyor.üstelik çpk samimi bir yazar,aklından geçeni okuyucudan saklamıyor ya dakelime oyununa girmiyor.Romanda birçok olay var.bu onu akıcı hale getiriyor.a yrıca her bir olay bir roman oluşturacak kadar önemli ve açılmaya müsait bir konumda duruyor.kitap okurken rahatlamak,kendinden bir şeyler bulmak ve isteyenlere tavsiye ederim.kitabı yavaş yavaş(bitmesin diye)okuyacaklarını garanti edebilirim eğer iyi bir okuyucu iseler.

“Bu İşte Bir Yalnızlık Var”da yine yalnız, yine hayat yorgunu, yine yitik bir geçmişe özlemle bakan, gelecek beklentisiz insanların dünyasına eğilmiş Tuna Kiremitçi; kahramanı Mehmet, karısından boşanmış, yalnız bir adam. Hayatını gitar dersi verip gitar tamir ederek kazanıyor. Hafta sonlarını birlikte geçirdiği kızı Ezgi, belki de onun mutluluğa açılan yegane kapısı. Cinsellik kadar duyguya da aç, ama ne zaman bir kadına yaklaşsa terk edilmiş olmanın verdiği bir eziklik duyuyor, kadınlara nasıl yaklaşılacağını bilemiyor artık. Onlara ne söyleyeceğini, yatağa girmeden oynanması gereken oyunun kurallarını bilmiyor; bir yanlışlık, bu yanlışlıktan doğan bir yalnızlık içinde Mehmet. Yalnızlığını biraz olsun unutturan arkadaşlarının -Ayşe ve Orhan’ın- evliliklerinin krize girdiği bir anda başlıyor hikaye.

İlk romanındakine benzer bir dramatik çatı kurmuş Kiremitçi. Birinci tekil şahsın, Mehmet’in bakış açısından aktarılan hikayede, bu kez diyaloglara daha fazla yer vermiş, anımsamalar yoluyla geçmişe yapılan yolculukları azaltırken hikayenin akışını hızlandırmış. Merkezine sıradan insanların sıradan hayatlarını alıyor, o insanların her birine sevgi ve anlayışla yaklaşıyor, onları suçlamadan, yargılamadan, sürüp giden yaşam içerisinde resmetmeye çalışıyor. Yenilikçi çabalar, okuyucuyu şaşırtmayı amaçlayan oyunlar ya da fantastik kurgular, sadece romanlarda karşılaşılabilecek trajediler, erotizm sosuna bulanmış heyecanlı maceralar, şişirilmiş cüzdanlarıyla/egolarıyla güzel kadınlar ve erkekler yok hikayesinde. Gereksiz uzatmalar da yok, sade ama işlevsel bir dille, hayatın içinden rasgele seçilen bir andaki duygu ve düşünceleri yakalayan ekonomik bir roman yazmış. İstanbul’un ortasında, sıradan insanların -kendilerine "biriciklik" duygusu verse de- sıradan olan aşkları, ilişkileri, mutsuzlukları, iradi bir tercihle değil zorunlulukla düşülen yalnızlıkları, yani hayatın kendisi, bizim ya da başkalarının da bir gün göğüslemek zorunda kalabileceği durumlar anlatılıyor “Bu İşte Bir Yalnızlık Var”da. Yitirilmiş, belki de hiç yaşanmamış bir geçmiş, anlamını yitirmiş bir şimdi ve içinde umudun varolmadığı bir gelecek...

Kurmaca yapıtlarda aradığımız işte bu can alıcı noktaların yoğunluğudur. Çünkü –Umberto Eco’nun ifadesiyle- “onlarda yaşamımıza bir anlam verecek formülü aramaktayız. Sonuçta, yaşamımız süresince, bize neden dünyaya geldiğimizi ve yaşadığımızı söyleyecek bir ilk öykünün arayışı içindeyiz. Kimi zaman kozmik bir öykü arıyoruz, evrenin öyküsünü, kimi zaman kendi bireysel öykümüzü. Kimi zaman kendi bireysel öykümüzü evrenin öyküsüyle çakıştırmaya çalışıyoruz”. Tuna Kiremitçi’nin romanlarını belki de böyle bir çakışmayı hissettirdiği için seviyoruz; belki de Bozcaada’da Yannis Bey’in Mehmet’in şarkıları için söyledikleri tercüman oluyor hislerimize; “şarkılarınızda insana dokunan bir şey var. Güzel, içli bir şey... Bence hepimiz kalbimizin derinliklerinde aynı şeye ihtiyaç duyuyoruz. Bir şey kalbimizi yakalasın, yalnızlığımız gidersin istiyoruz. Sahiden güzel bir şarkı bunu yapabiliyor”.

Güzel bir roman neden yapmasın?

Sadeliği basitlik ölçüsünde abartmış Kiremitçi. Biri diğerinden pek farklı değil, ilkinden daha akıcı. Her sayfada yalnızlık hakim. Sonunu göremeyince hayal kırıklığına uğruyor insan, yarım kalan aşklardan işte… Net bir tadı yok, okunmuyor da değil. Eksikliği var, daha çok yolun başında.

Sonu hep hüzünle biten aşk romanımız konusunu gündelik hayatlardan alıyor. Basit bir anlatım, dilde mübalağaya yer verilmemiş.Ben şahsen bir erkek olarak bayanların yoğun olarak ilgi gösterdikleri kitabı meraktan okudum. Bence light , bir tadımlık sonu hüzünle biten bir aşk romanı.

ilk romanda olduğu gibi seçtiği konu anlatımı çok sıkıcı ..kitabın ismınde olduğu gibi yanlızlıktan bahsediyor ama...etkın bır dile sahip değil..okumasanızda olur..

bu kitabı en çok okunanlar listelerinde hep görmüştüm onun sonucu aldım.gerçekten bu kadar almalarına değiyor mu gibilerinden düşünüyordum. Kitapta kimi bölümlerde kahramanın yalnızlığını hissettim duygulandım kimi zaman umutlarıyla bende umutlandım en güzeli de kitabın sonun onun birlikte kaldırama şak diye bende oturdum. Okuyucuyu içine alan yalın bir anlatımı olup sıkmayan bir roman.

çok sıradan ve kalifiye okuyucuyu tatmin etmeyecek bir kalem.yoğunluksuz ifadeler ve "anlatabildiğin kadar anlaşılırsın" kısırlığını buluyorum kiremitçi de.düşünsel olarak geniş derin bi perspektifle yaklaşsa da iş kalem kullanma kapasitesine geldiğinde başarısız yetersiz

Tuna Kiremitçi kesinlikle yeni edebiyatın yükselen isimlerinden.İnsanı hiçbir zaman sıkmayan üslubuyla her gün sokakta yanımızdan geçen insanların yaşamlarını sunuyor bizlere.Bu romanı okurken aşık bir müzisyenin gözüyle bildiğimiz İstanbul mekanlarını tekrar yaşıyoruz.
Bence edebiyat,hep aklımızda olan ama bir türlü söyleyemediğimiz şeyleri söylediği için Tuna Kiremitçiye çok şey borçlu.

Evet o bir yazar değil dolayısıyla da yazılan "şey”e de roman diyemiyorum. Yüzlerce mantık, anlam, kurgu hatasının olduğu ucuz bir metin. Söyler misiniz "arka ayaklarının üzerinde yaylanmak" hangi canlıya ait bir özelliktir yada bir böceğin su içişini izlemek ve sonrasında da "demek ki bütün canlılar aynı şekilde su içiyormuş" diyebilmek. Oysa canlı türlerini bir birinden ayran önemli bir ayrıntı değilmidir su içmek! Kahramanımız "evinin merdivenlerinden bahçeye iniyor ve çamaşırların asıldığı yere gidebilmek için evin çevresinde bir tur atması gerektiğini söylüyor" demek ki çamaşırlar merdivenin hemen önünde! Niye bir tur atıyorsun ki binanın çevresinde! İlk 30 sayfada alt katta oturduğunu gördüğümüz kahraman sonraki sayfalarda niye üst katta oturmaya başlıyor arkadaşlarıyla ev takasımı yaptılar. Saçma demiyorum, cehalet belki doğrusu. Yazık o emeğe, o kitabı raflara kadar taşıyan onlarca emekçiye. Onlarda roman diyip geçiyorlar tıpkı okuyup da göremeyen veya anlayamayan garipler gibi... Yolun acık olsun demek isterdim sayın Kiremitçi ama dilim varmıyor bence "bu işte bir yanlışlık var"

"yalnız kalmış bir insanın hayata dayanma ve mutlulugu yakalaması"diye kısaca anlatabiliriz.bu kitabı bitirmeden elinizden atamayacaksınız.sevinç,hüzün,mutluluk,yalnızlık gibi duygular başarıyla yazıya dönüştürülmüş.

TUNA KÜREMİTÇİ'NİN KİTAP İSİMLERİ MÜKEMMEL.İLGİ ÇEKMEYİ ÇOK İYİ BAŞARIYOR.ANCAK AYNI ŞEYİ YAZILARI İÇİN SÖYLEYEMEYECEĞİM.BU İŞTE BİR YALNIZLIK VAR KİTABINI OKURKEN SANKİ İLKOKUL HİKAYE KİTABI OKUYORMUŞUM HİSSİNE KAPILDIM.YAZIM DİLİ ÇOK SADE VE SIRADAN.SANKİ ÜZERİNDE HİÇ ÇALIŞILMAMIŞ,AKLINA GELENLERİ NOT DEFTERİNE NOT ALMIŞ SONRADA BASIMA GÖTÜRMÜŞ GİBİ.GİT KENDİNİ ÇOK SEVDİRMEDEN İSİMLİ KİTABINI OKUMAYI ÇOK İSTEDİM AMA BU KİTABINDA ÇOK SIKILDIM,SIKILMANIN YANI SIRA BU KİTAPTAN BİRŞEYLER ÖĞRENMEDİĞİM VE BENİ HİÇBİR YÖNDE GELİŞTİRMEDİĞİ İÇİN OKUMAKTAN VAZ GEÇTİM.BENCE DAHA ÇOK FAZLA YOL KAT ETMESİ LAZIM İYİ BİR YAZAR OLABİLMESİ İÇİN.

Çıkarıldığı yayınevinin reklam imkanının çok olmasından dolayı sürekli gündemde tutulduğu için çok satan bir kitap benim görüşüme göre. Edebiyatımıza yeni bir soluk getirdiği fikrine ise kesinlikle katılmıyorum. Sıradan ve hiçbir edebi değeri olmayan bir kitap. Okumayan hiçbirşey kaybetmez...

eleştiriyoruz ama okumaktan geri kalamıyoruz.neden?.
Bence tabuları yıkan konuşulamayanları yazan bir kitap bu. kesinlikle başarılı.Eleştirmek iyi ama boşuna eleştirmek bence saçmalık. Hepimizin hayatında birazda olsa yanlızlık yokmu. Bence bu işte bir gariplik yok

Okunmaması gereken bir kitap.Okumaya kalkarsanız vaktiniz boşa harcamış olursunuz.Zorla edebiyatçı, yazar olunamayacağı bu kitapla daha da belirginleşiyor herhalde...

Her iki kitabınıda okuduğum Tuna Kiremitçinin özellikle bu kitabı beni oldukça etkiledi. Sanki soğuk bir kış günü pencereden sokakları ıslatan yağmura bakıyormuş gibisiniz ve arkasından gelen o toprak kokusu, o mistik koku nasıl sizi kendinizden geçirebiliyorsa bu kitapta öyle şiddetle okumanızı tavsiye ediyorum...

Bir Özdemir Erdoğan şarkısı vardır ya "Keman Hocası/Öğretmeni" diye...Sanki şarkı esnasınca yazılmış bu kitap.
Ya da günümüz "çıkar amaçlı yapılan" filmleri var ya on tane başrol birden...Arkada silik roller,kişilikler yokmuş gibi...Burda da herkese yoktan roller vermiş yazar.Sanki gerekliymiş gibi...Halbuki birilerinin geride görünmeleri gerekir.
Basit,tekdüze,argo kelimelerle güncellik kazandırılmaya çalışılmış kısa cümleler...Çok satan kitabın,çok beğenilen kitap olmadığını tasdik eden bir kapital meta daha!

bence " bu işte bir yanlışlık var " enteresan konu ama sanki biraz medyanın özellikle doan grubunun şişirmesi var aynı kitabı Timaş Gendaş vb. başka bir yayınevi çıkarsa bu kadar tutar mıydı??? veya gazetelerinde dergilerinde kitap eklerinde yayınlanır mı ve bence en önemlisi Doğan Hızlan beyefendi herhangi bir şekilde yorum yapma lütfunda bulunur muydu? merak işte

2. kitap 1. kitaptan çok daha zordur. git kendini çok sevdirmeden adlı kitabından sonra herkes gibi ben de kiremitçiden çok daha iyi bir kitap bekledik.ama bu işte bir gariplik var diyecek kadar da yadırgadık bu romanı. okumayanın hiçbir şey kaybetmeyeceği gibi okuyanın sade cümlelerle örülü bir dünyayı aralayıp bitirdikten sonra hayatın karamaşasında boğulduğu bir kitap olmaktan öteye geçemiyor. iyi okumalar

"BU İŞTE BİR HAYALKIRIKLIĞI VAR"
fazlaca abartılan bir kitap. kitabın adı kadar güzel değil. diğer kitabın gölgesinden kurtulamamış. belki de kitabın bana kendini sevdirmemesinin asıl nedeni karakteridir. sevmediğim vurdumduymaz karakterlerden biri. biraz zorlasa kendini albert camus'nün yabancısı bile olabilecek bir karakter. diline, akıcılığına ve sade anlatımına diyecek laf yok ama açıkcası git kendini çok sevdirmeden sonra daha fazla bir şeyler ummuştum ama anladım ki bu işte bir hayalkırıklığı var.

Son derece sürükleyici bir kitap.Bir solukta okuyabileceğiniz sıradan şeylerin güzelliğinin farkına varacağını bu kitapta Tuna Kiremitçi aynı zamanda bir müzik adamı olduğunu gösterirken karşılıksız aşkın acasını da en iyi şekilde gösteriyor.Fazla zamanınızı almayacak güzel bir kitap.

Kitap bir müzisyenin yaşamını anlatıyor. Eşinden ayrı ve günleri müzikle geçen bir insan olan Memet Olcay'ın yaşamına renk kattığı tek gün pazarları kızıyla buluşmaları. Anlatılan olay ise en yakın aile dostları (Ayşe ve Orhan) evliliklerinde sorun yaşayınca Orhan'ın evi terketmesi, Memet'in Ayşe'ye yakınlık duyması ve sonuçta yine yalnız kalması. Kitabı almadan önce bu kitabın ticari yazıldığı ve güzel olmadığı yönünde çok olumsuz eleştiriler duymuştum. Okuyunca kitaba ve yazara haksızlık yapıldığını düşündüm. Çabuk bitireceğiniz sürükleyicilik ve yalınlıkta. Kapak resmindeki sigara çok özendirici olmuş, yeni yakılmış hissi veriyor. Oradaki ele doğru konmak niyetiyle aşağıya doğru uçuşa geçmiş bir martı görmeyi tercih ederdim..

"git kendini çok sevdirmeden"deki melankoli yine yoğun şekilde hissediliyor. herhalde komşusuna karşı hissettiği duygular fiiliyata geçse bu kadar iyi bir roman olmazdı. ilk romana göre daha akıcı ve güzel bir konuya sahip ama daha karamsar. okunmalı

tuna kiremitçi ilk kitabına göre daha farklı bir tarz seçmiş hatta sırf ahlaki değerlere saygısızlık olsun diye uzun uzun saçmalamış her şeye rağman akıcı olduğu söylenebilir ama bence bu kitap daha mantıklı bir şekilde 100 sayfaya sığdırılabilir

Yazar her şeyi okadar basit ele almışki,insan okurken ben bundan daha iyi yazardım demekten geri alamıyor kendisini.Her yazara her esere tabiki saygımız var ama çok monoton değil mi sizce de.OLmadık yerlerde o kadar ince detaylar var ki insan bunalıyor,ruhu sıkılıyor.Üzülerek söylüyorum zorla bitirdim,tavsiye edemiycem.

Piyasaya yeni bir Cezmi Ersöz daha çıktı. Ama biz eskisini daha sevememişken yenisi ne işe yarayacak pek anlam veremiyorum. Lise çağındakilere bile seviyesi çok düşük kalan, ismiylede hemen arabeskvari bir söylemi içeren basit bir kitap... İnanın okumaya değmez...

Irgat ŞUî

okurken sıkıldığım ender kitaplardan biri gerçekten yazar kitabın belirli kesimlerinde beni feci halde bunalttı...ayrıca kitabın isminide beğenmedim çok arabesk...bunalımlar için fazgeçilmez bi kitap bence...

tam bir hüzün romanı.eğer duygularınızla yüzleşebiliyorsanız tam size göre.bence böyle güzel yorum az bulunur

Tuna Kiremitçi ikinci romanında yine birkaç kişiden oluşan küçük bir dünyada yalnızlığı iyi yansıtmış. Ben Mehmet'in yalnızlığından çok öğrencisi küçük kör kızın ve ezginin yalnızlığına burkuldum. Tek bir yalnızlık değildi kitaptaki. Biber bile yalnız kalmıştı, Nihat dostu terk etmişti evini. Neyse ki o evine döndü sonunda. Tuna Kiremitçi ilk romanına göre daha cesur, daha popüler bir dil kullanmış, herhalde bu yüzdendir bir çırpıda okunup bitirilmesi. Roman sadece popüler olduğu için değil, okunası olduğu için tavsiye ediyorum okurlara.

Tuna Kiretmiçi'nin okumuş olduğum ikinci kitabı ve hakikaten başlık seçiminde başarılı bir yazar ilk kitabı "git kendini çok sevdirmeden" den daha akıcı buldum "bu işte bir yanlızlık var" beklenen bir son yoktu deniyor ama bana göre zaten bir son beklemek yanlıştır..başarılar diliyorum

hani deriz ya işte bu şiiri ben yazmalıydım benim duygularımı anlatıyor diye.işte Tuna KİREMİTÇİ'nin iki kitabıda öyle.benim hislerim,bende böyle yapardım diyebileceğimiz türden.Birde itiraf etmeliyim kıskandım.böyle yazabilme yeteneğini kıskandım.sevgilerimle

Tuna Kiremitçi'nin okuduğum iki romanında da beklediğim sonları yakalayamadım. Her iki romanda yarım kalmış izlenimini verdi. Kurgular iyi yapılmış, anlatım akıcı, bulunduğu yeri ve kişileri çok iyi anlatıyor fakat sonların okuyucu tarafından mı düşünülmesi tasarlanmış, bir eksiklik mi var karar vermesi zor. Başarılar diliyorum.

Okunması çok kolay ama sonunun yine iyi bağlanamadığını düşündüğüm bir eser. Git kendini çok sevdirmeden adlı kitabı okuyanları pişman etmeyecek ama yazarla yeni tanışacak olanlara da iyi bir referans olacağı kanaatini taşıdığım güzel bir zaman öldürücü.

İnsanların en yakınında aşkı aramasının ve sonunda mutsuz biten bir tutkunun hikayesi. Aslında çoğumuzun bazen yaşadığı kendimizi pat diye içinde bulduğumuz olaylar kurgusu. Diyebileceğim tek şey bir çırpıda okunan sürükleyici bir hikaye.

Bence yarım kalan bir aşkı anlatan oldukça güzel kurgusu olan bir kitap. Gerçeklere yer veren , kavuşmanın imkansız olduğu aşkı anlatan oldukça sürükleyici bir hikaye. Okunmasını tavsiye ederim.

BENCE TUNA KİREMİTÇİ BU YENİ KİTABI “BU İŞTE BİR YALNIZLIK VAR”DA BİR ÖNCEKİ KİTABI “GİT KENDİNİ ÇOK SEVDİRMEDEN” KİTABININ TADINI ARAYANLARI HAYAL KIRIKLIĞINA UĞRATMIYOR...YİNE SICAK VE SADE AMA OLDUKÇA MANALI ANLATIMIYLA İNSANI HAYAL DÜNYASINDA TATLI DÜŞLERE İTİYOR. BU SEFER KAHRAMANI BİR ERKEK AMA YALNIZ VE HAYATIN BİR YERLERİNDE VAR OLAN AYDINLIĞI ARAYAN BİR ERKEK...