Nietzsche Ağladığında Hakkındaki Yorumlar

Kendini korkusuzca ramak isteyenlere..Kimin hasta kimin doktor olduğunu anlayamadığınız dikenli serüvenden ellerinizde güller toplamış olarak bulacaksınız..
"sana yazılmış bir yaşamı yaşadığını söylemek ne korkunç!Bütün tehlikesine rağmen bir kez bile özgürlüğü tadamadan ölümle yüzyüze gelmekne acı!"
"Evlilik bir hapishane değil, içinde daha yüce şeylerin yetiştirildiği bir bahçeolmalıdır. bir yaratıcı olmya v

Merhaba arkadaşlar1
Bu eser benim için yabancı olan bir dal da okuduğum ilk eser.Bu kitabı arkadaşımın tavsiyesi üzerine okudum.
inanın insanı bukadar çok varlık,Toplum,ahlak ve kurallar üzerine düşündüren bir kitap daha okumadım.
Nietzsche'nin ve onun doktoru arasında geçen konuşmalar mükemmel derecede düşündürücü bir eser.
bazı örnekler;
* Ümit etmek çok kötüdür acıyı uzatır.
* Ölümün son iyiliği bir daha olmamasıdır.
* Ölüm varken ben yokum,Ölüm yokken ben varım.
daha niceleri mutlaka okuyun ayrıca hiç sıkılmadan okunabiliyor.
SAYGILARIMLA

kitabı da okudum, buraya yazılan eleştiri(!)leri de... burdaki eleştirileri bilemem ama kitabı okumadan önce bir konuda karar vermelisiniz; popüler bir roman mı okumak istiyorsunuz, yoksa nietzsche'yi tanımak mı istiyorsunuz. popüler bir roman okumak istiyorsanız alın ve bir solukta okuyun. yok nietzsche'yi anlamak gibi tehlikeli bir yıkımın eşiğindeyseniz size "böyle buyurdu zerdüşt"ü salık veririm. nietzsche'ye birazcık olsun yaklaşanlar böyle bir kitabı lanetleyeceklerdir

yalom'un türk okuru tarafından en çok okunan kitabı okuyupta beğenmeyen ve Nietzsche ye merak duymayan kalmadı galiba.yalnız sadece Nietzsche mi var bu kitapta??psikanalizin babası freued,freud'un biricik sponsoru ve yoldaşı joseph breuer ve dahası salome tüm güçlü erkekleri yerle bir eden o meşhur soğuk kadın.kitabı okuyanlar(içenler:) daha çok Nietzschede tutuklu kalırlar belki çok az kişi salome u araştırmıştır ya da breuer i.freud ise bilindik olduğu için kimse onunla pek ilgilenmemiştir.kitap muhteşem ve bir kült eser bu alanda.hemen hemen herkes bu kitaptan sonra yalom'un diğer eserlerine saldırmış olsak da bu kitaptan aldığımız hazzı bulamamış hüsrana uğramıştır.yıllar önce okumuştum bu kitabı ama hala canlı zihnimde en kısa zamanda yeniden okuyacağım..

karşındakini onun silahını kullanarak kabuğundan çıkarmak.müthiş diyaloglar.inanılmaz bir beyin.tek kelimeyle harika bir kitap.sonlarına doğru hiç bitmesin istedim ve özellikle daha yavaş okudum.beni öldürmeyen şey beni güçlendirir.bu söz beni kalbimden vurdu.ilk defa duyduğumdan değil ama kitabın büyüsüyle birleşince.nietzche nin kitaplarını almamam sebep oldu ve çevremdekiler kitap hakkında artık daha fazla konuşmamam için bana yalvarmaya başladılar.kesinlikle okunması gereken bir kitap.önümüzdeki günlerde tekrar başlamayı düşünüyorum

Bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine okumuştum. Felsefe ağırlıklı kitapları okumaktan çok haz etmem o bakımdan Nietzsche adı beni çok düşündürmüştü. Ama kitabı elime aldığım zaman gerçekten bırakamadım. Nietzsche , Dr. Breuer, Salome, Freud hepsinin ilişkisi öyle bir işlenmişki insanı peşinden sürüklüyor. Süpriz finale ise söylenecek tek bir söz var ; Muhteşem. Kitabı zaten çok beğenmiştim ama sonunda yer alan yazarın; Nietzsche'nin hastalığı sebebiyle çok doktor gezdiği, Dr.Breuer'in zamanın en iyi doktoru olduğu için onada mutlaka gittiği v.s. tarzında açıklamalarıyla kitap gözümde daha farklı bir yere yerleşti. Tamam kitap kurgu ama buna benzer bir şeyler yaşanmış olabilir düşüncesiyle daha müthiş.

BİR TARAFTA TÜM GELENEKSEL DÜŞÜNCELERİ VE BİLİMİ REDDEDEN,HAYATTA YEK DAYANAĞININ KENDİSİ OLDUGUNU DÜŞÜNEN NİETZSCHE VE DİĞER TARAFTA BİLİMİ TEMSİLEN DR BREUER.DR BREUER VE NİETZSCHE,BİLİM İLE NİHİLİZMİN ÇARPIŞMASIYLA YOĞRULAN VE PSİKANALİZİN İLK TOHUMLARININ ATILDIĞI BİR TEDAVİ SÜRECİNE GİRERLER.KİM HASTA KİM DOKTOR?BİLİMİN GENELLEMELERİ Mİ DOĞRU OLAN YOKSA BİREYSEL DOĞRUDAN BAŞKA DOĞRU YOK MU?MUTLAKA OKUNMASI GEREKEN BİR KİTAP.......

"beni öldürmeyen şey beni daha da güçlendirir" işte bu söz hayatta her an fikri çileler çekenler için tam bir kuratarıcı. Eğer bu kitabı okuduktan sonra ruhunuzda tarif edemeyeceğiniz bir huzur duyarsanız bilin ki "üst insan" olama yoludasınız.

Kendini ümitsizliğin kucağına atmak.Hayatının her anını bu minval üzerine kurgulayıp istikametinin önüne dikenler koyarak acıyı tadmak ve bunun ötesinde fikir ve düşünceleri karanlık emellerin doğrultusunda şekillendirme çabasına girişmek kendini bulmasına yardımcı olacağına inanan biri bütün hayatını mfoluşluk üzerine bina eder.Nietszche felsefi yönüyle erdemsizliği erdem gören erdmi de erdemsizlik olarak algılayan tuhaf düşüncelere sahip.Fakat ağlamak onun için sadece gülmek olabilir.Kitap onu farklı bir bakış açısıyla değerlendirmeye çalışmış ama tam anlamıyla anlatamamış.Genede okunacak bir eser olarak da değerlendirelebilir.

ilk okuduğumda lisedeydim.sonra,aradan birkaç yıl geçti, ve tekrar okudum.işte o zaman keşfettim.bi kere daha okudum,ve herkese tavsiye ettim.ruhunuzun derinliklerinde bir yerde bu kitabı hissediyorsunuz,bu kitaptan çok şey öğreniyorsunuz. yorumlama gücünüzü geliştiriyo,olaylara bakış açınıza farklı bi yön katıyo..sıkılacağımdan emin olduğum bir kitaptı-tek nefeste okuyup bitirdiğim bi kitap oldu.hiç bitmesin istedim..

Nietzsche gibi devrim yaratan, ekstrem ve fazla curetkar bir filozofu anlamak bir cok kisi icin fazlasiyla zor olabilir... Yillardir hep yanlis anlasilan bu adamin ve onun o etkileyici dusuncelerinin cok guzel bir anlatimi bu roman. Muhtesem kurgusuyla, tam bir roman tadinda, cok rahat ve seri bir sekilde okuyacaginiz, ve aslinda her sayfasinda size hayata, felsefeye ve dusunceye dair yeni seyler katacak bir kitap bu... Daha once belirtildigi gibi Nietzsche'yi merak edip okumak isteyen arkadaslarin ilk once bu romani okumalari cok isabetli olur. Nietzsche'den nefret eden, veya ona karsi onyargilari olan bireylerinde mutlaka okumasi gereken bir kitap... Bazen bu kitabin soyle veya boyle hepimize "Amor Fati"yi sevdirecegine, hepimizi "Amor Fati"ye inandiracagini dusunuyorum...

"Nietzsche Ağladığında" adlı bu kitabın her sayfasında her satırında yeni şeyler öğrenebileceğiniz hatta bir yerlere not etmek isteyeceğiniz bir kitap.Aradan yıllar geçtikten sonra bile tekrar elinize aldığınızda heyecanla okumaya başlayacağınız ve zevkle okumaya devam edeceğiniz bu kitabı mutlaka alın derim

Çevremizdeki insanlrala ilişkilerimizin aslında kendimie yardım etmek için tasarlandığını anlatan bir kitap!

Çok sürükleyici bir kitap, insan elinden bırakamıyor. Kitapta dikkatimi çeken nokta hasta Nietzsche miydi yoksa Breur muydu... Bu kitabı herkesin okumasını tavsiye ederim. Eğer Nietzsche' nin kitaplarını okuyacaksanız bu kitabı mutlaka okuyun...

kesinlikle bu güne kadar okuyup en etkilendiğim kitap diyebilirim. yatmadan önce okunacak cinsten bi kitap olmadığı kanaatindeyim, ders çalışır gibi ciddiyetle okumalısın yani=) kendimden çok şey bulduğum bir kitap. hangimiz zaman zaman aslında yapmayı düşündüğümüz bir davranışı, karşımızdaki yap dediğinde bunu güce boyun eğmek olarak algılamıyoruz ki! Nietzsche büyük bir yüreklilikle bizim kendimize bile itiraf edemediklerimizi davranışlarına yansıtmış kapalı bir kutu. herkese tavsiye ediyorum bu kitabı. okumazsanız çok şey kaybediyosunuz demektir. sevgimle

Yazar Nietzsche' nin hayatından kesitlerle ümitsizlik konusunu işlemiş. Nietzsche hayata karşı ümidini kaybetme aşamasında henüz tanınmamış bir adamdır.
Onu seven bir kadın Nietzsche için endişelendiğinden, dönemin en ünlü ve en iyi ruh doktorlarından birine gidip yardım ister. Kadın çok güzeldir ve doktor bu güzelliği reddedemez. Böylelikle varoluş üzerine bir yolculuk başlamış olur. İnsanı kendini kendiyle yüzleşmeye yönlendiren bir kitap.

Kitabı daha önce okumak ve daha sonra bırakmak cehaletinde bulunduğum için oldukça üzüldüm. Hep konuşulan, kitaplarda en inançlısından ateistine kadar atıfta bulunulan meşhur Nietzsche ve onunla bilinmez maceraya atılan Breuer. Kitap tamamen başka bir yolculuğa çıkarıyor insanı. Herkesin okuması gereken ve önyargısız biçimde incelendiğinde farklı bakış açılarından yararlanılabilecek bir eser muhteşem bir çevriyle sunulmuş okuyuculara. Okuduğunuzda,-o değişik yolculuğa çıktığınızda- bazı sözler sizi öyle düşündürüyor ki!!!

Kitap başarılı kurgusuyla ve ilginç diyaloglarıyla okuru kendine çekmeyi başarmış.Bunu da bir ölçüde özellikle Nietzsche'yi roman kişisi yapmasıyla sağlamış. Ama romanı Nietzsche için alanlar hayal kırıklığına uğrarlar, çünkü Yalom ondan istediği gibi yararlanmış, Nietzsche olarak değil.Yani insan tarafını kurgulamış ve filozof tarafını vitrin olarak kullanmış. İnsan ilişkilerini analiz etmeyi seven -hadi buna insanlarla uğraşmayı seven diyelim- ve biraz olsun psikolojiden hoşlanan herkesin bu müthiş kurgulamayı okumasını isterim.

bence bu kitapta dikkat çekilmesi gereken bir noktada nietzchenin ateist olması sanırım bunu okuyan bir insan kolay kolay ateist olmaz

Kitapta bir paragraf vardı.O beni çok etkilemişti:"Bitmemeiş kitaplara gebeyim bazen baş ağrılarımın doğum sancıları olduğunu düşünüyorum".Ben hiç bu açıdan bakmamamıştım.Sadece bu değil kitabın başından sonuna süren o muhteşem ikili dialoglar beni görülen dünyanın ötesine alıp götürmüştü.

şimdiye kadar okuduğum kitaplardan en iyilerinden diyebilecegim bir kitap.aynı zamanda ruhumu tedavi ettiginide söyleyebilirim.tekrar tekrar okuyabilecegim bir kitap

Yazar Nietzsche' nin hayatından kesitlerle ümitsizlik konusunu işlemiş. Nietzsche hayata karşı ümidini kaybetme aşamasında henüz tanınmamış bir adamdır.
Onu seven bir kadın Nietzsche için endişelendiğinden, dönemin en ünlü ve en iyi ruh doktorlarından birine gidip yardım ister. Kadın çok güzeldir ve doktor bu güzelliği reddedemez. Böylelikle varoluş üzerine bir yolculuk başlamış olur. İnsanı kendini kendiyle yüzleşmeye yönlendiren bir kitap...

çok sevdiğiniz bir arkadaşınız var ve siz uçurumun bu tarafında "o" ise karşıda. birbirinize bakıyorsunuz.O yanınıza gelmek için arada bir köprü arıyor ve sizde onunla aynı anda bir köprü görüyorsunuz işte o an O'na "hadi köprüyü geç de gel yanıma " diyorsunuz karşınızdaki bu yakarışı duyunca geri adım atıyor ve size gelmiyor köprüyü geçmiyor yani. Çünkü Nietzsche'nin deyimiyle bir insan birşeyi yapmak isterken siz o'na o işi yapmasını söylerseniz o yapmaz çünkü kendi isteği olmaktan çıkmıştır artık o iş. Yani Karşı yardaki "O" siz söyledikten sonra sadece o oluyor.ben "Nietzsche Ağladığında"da bunu keşfettim en çok.Ve Nietzsche haklı bu konuda. okuyun ve deneyin.!

Kesinlikle mükemmel bir kurgu. Hem psikoloji hem felsefeyi iç içe harmanlayan ve gerçekten samimi bulduğum Yalom'un kendi hastalarıyla yaptığı çalışmalardan edindiği notlarla birleşen ve aslında gerçeklere ışık tutan bir kurgu. İnsan bir yandan keyifle kitabı okuyor, diğer yandan kendi yaşamına ışıklar tutuyor ve kendini, kendi içindeki fırtınaları, düşüncelerini, yaşama bakışını ve yaşamı anlayışını tekrar tekrar sorguluyor. Elinizden bırakamayacağınız kadar sürükleyici, fakat yavaş okumanızı gerektirecek kadar düşündürücü... Mutlaka okunmalı...

defalarca okuduğum bir kitap.ve bir çok arkadaşıma da hediye ettim.
niçe yi daha iyi tanıtan ve bir sayfa sonra ne olacağını kestiremeyeceğiniz bir kitap.

insanı sarsan,kendinden geçiren ve okumanın verdiği doyuma ulaştıran bir kitap.Tam olarak fikri dayanaklı demogoji dahaeti.İnsanın kendine söyleyemediklerini yüzüne vuran,ifade edemediklerini tanımlayıp okuyanı şaşırtan bir eser.Akıl oyunları diye buna derim ben.Okuyana benzersiz metaforlar,özgün ruh çözümlemeleri ve eşsiz zelletlerin tadıldığı bir yolculuk sunulmuş.Okunmaması bence insan için kayıp olabilr

Freud ve nietzche arasındaki etkileşim bu kitapta tarihi bir şekilde ortaya konmuş.Kitabı okurken insan kendi hayatını gözden geçiriyor ve düşünmeye zorlanıyor.Bu kitap ile hayatı değişen bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine tanıştım gerçekten etkileyici.Okuyanlar düşünmeye zorlanacaklardır.

Nietzsche gerçekten çok ilginç biri.bazen ''Bu adam gerçekten saçmalamış bu kadar da olmaz'' diyorsunuz ama düşünüp sorgulamaya başladığınızda bu düşüncelerinde sizde bastırılmış olarak varolduğunun farkına varıyorsunuz.ayrıca bu kitapta mükemmel psikolojik analizler var.deyim yerinde Diyaloglar her harfine kadar analiz edilmiş.Kitabı ilgi alanına giren herkes okumalı...

bu kitap herşeyi barındırıyo içinde tarihide psikolojiyide özellikle psikolojik çözümlemeleri çok iyi geçişler mükemmel bazen çözemiyosunuz acaba hayalmi ediyor yoksa gerçekten bu olayı yaşıyomu diye zaten okuyucuyuda cezbeden bu sanırım. ama nietzche nin bütün kitap boyunca kaderi kabullenmemek için verdiği çabaların sonunda kaderini kabul etmesi biraz hayal kırıklığına uğrattı beni bu kadar inatçı bir felsefecinin yenik düşmesi biraz ilginç geldi.

daha hala "o"nun için yüreğinde sızı hisseden ve hayata; zamanın(!) ötesinden bakabilen herkes okumal. . .

Kitabı bir solukta bitirdikten sonra, kimin kimi iyileştirdiğini çözmeye çalıştım uzunca bir süre..Dr. Brauer sağaltıcı mıydı, sağalan mıydı? Karşılıklı terapiler, birbirlerini hiç düşünmedikleri şekilde düşünmeye iten konuşmalar,müthiş beyin atraksiyonları..Önlerinde açılan yeni ufuklar..Tek kelime ile muhteşemdi.İrwin Yalom'un benim okuduğum ilk eseriydi bu . Ardından soluk bile almadan Divan'ı alıp okudum.O da harikaydı. Bu yazara ait aldığım üçüncü kitap ise beni hayal kırıklığına uğrattı. Onun adını bile vermeyeceğim, ama bu ikisini mutlak ve mutlak okuyun.Hatta kimseden ödünç alıp falan okumayın, mutlaka satın alın, kitaplığınızda bulunsun.Çocuklarınıza güzel bir miras olacaktır.

hangi görüş ve inanışa sahip olursanız olun, her insanın birbirinden öğreneceği birşeyler vardır. Buna en güzel örneklerden biri de bu kitap. Keyifle okuyacağınız, hayata dair pek çok çıkarımlarda bulunacağınız, elinizden bırakamyacağınız bir roman.

Kurgusu,anlatımı mükemmel bir kitap. Irvin YALOM'un hemen hemen tüm kitaplarını okudum, bu yüzden de anlatım olarak kendini bile aşmış bir YALOM klasiği diyebilirim. Bildiğim kadarıyla da yazarın roman formatında yazdığı tek kitap.
Diğer arkadaşlar konuyu fazlasıyla anlattıkları için bir de ben değinmeyeceğim. Ancak beni en fazla etkileyen son bölümden bahsetmeden de geçemeyeceğim. Kitabın sürprizli sonundan da anlayabileceğimiz gibi tecrübe etmek için herşeyi yaşamak zorunda değiliz. Çevremizi çok iyi gözlemyerek veya düşünce ve hayal gücümüzle bir takım kuramlar yaratabilir, bu kuramlardan yola çıkarak sonuçlar üretebilir, böylece davranışlarımıza ve olaylara yön verebiliriz. Dr.Breuer bunu uzmanı olduğu bir araçla yapıyor. Bu deneyim O'na iki şey kazandırıyor; hem kafasını karıştıran sorulara yanıt buluyor, hem de ileride çok büyük pişmanlıklar yaşamaktan kurtuluyor..
Psikolojiden hoşlanan herkesin okumasını tavsiye ederim.

"Nietzsche Ağladığında" hakikaten Nietzscheist bir bakış açısnın da ötesinde bildiğimiz tanıdığımız bazen acıdığımız birinin hikayesi gibi geldi bana... Irvin D.Yalom gibi usta birinin kaleminden Nietzsche'ye dair bu kadar içten ve samimi şeyler okumak güzel...Nietzsche ağladığında aslında "gerçekler de ağlıyor" ...

ilk önce söylemek istediğim bazı arkadaşlar yorum yazarken kitabın içeriğine dair çok şey açıklamışlar...bu özetlerle yola çıkarak kitabı almamazlık edin..
bu kitap en kötü yorumlara rağmen okunmaya değer ve okumaya en çok ihtiyazcımız olan kitaplar listesi başında..
nietzsche nin kendi kitaplarını okuyarak tanıyamadığını ve anlayamadığını düşününler onun hakkında yazılmış bu kitabı ve daha bir çok biyografiyi okumakla onu tanımaya bir adım atabilirler!
bu kitabı okuduktan sonra yalnız nietzsche ye olan ilginiz değil adını duyduğunuuz tüm kişiler ilginizi çekip sizi onları tanımaya itecek ve psikoloji ve felsefe alanında sizleride içine çekecektir....

Yazar romanı bir sorgulama üzerine kurmuş. Ünlü bir doktor olan Breuer ile Nietzsche’nin hayatlarını belirli noktalarda kesiştirerek canlı dialoglar halinde bir beyin fırtınasını aktarmış. Böyle bir çalışmayı okumak insana gerçekten zevk veriyor. Okunası bir kitap..
Şunu da eklemem gerekiyor. Bu roman, Nietzsche’nin fikirlerinin -bazılarına vehimleri dense yeridir- pratikte pek de geçerli olmadığını göstermiş. “tanrıyı öldüren”, elinde sandığı mutlak gücü koruma adına zavallı konumuna düşen bir insanın ümitsizlik girdabında çırpınışlarını aksettirmiş. Bir dialogda Nietzche şöyle diyor: “Derin bir adamın dosta ihtiyacı vardır Dostu yoksa bile hiç olmazsa tanrıları vardır. Ama benim ne dostum ne de tanrılarım var.”

doğduğu yıla ait olmadığı serzenişlerinde bulunan,tamamıyla yalnızlığı seçmiş, insanın yalnızlığı elzem saymaması gerektiğini anlayamayan sonralarda ise iş işten geçtiğinden midir bilinmez yalnızlığa veda edemeyen feylesof nietzsche..karısı ve beş çocuktan ibaret bir aileye sahip başarılı doktor josef breuer..zaman zaman akılcı diyalogların tarafı olarak karşımıza çıkan sigmund freud ve olağanüstü olarak defalarca vurgulanan, baştan çıkaran, erkeklerin tesirinden nedense kopamadığı kadın lou salome.nietzsche ile breuer arasındaki seanslar hayatı sorgulamaya yönelik..ikisi zamanla oluşacakları dostluklarına doğru yol alırken birbirlerinden habersiz çıkışlara ilerleyeceklerdir..yalom'un psikolog olmasının yansıması olarak kitapta aşk acılarına dair klasik ve kendine bile yetmeyen çaresiz öneriler bulunmakta..ümitsizliğe çözüm aranmaktadır, nietzsche tutkunu olduğu salome'de ne bulduğunu aslında pek bilmez..breuer de bertha da..kalbimizdeki tahtlara oturttuğumuz ancak oturtulananın sağır ve kör olduğu sevgilerimiz tahttan inme zamanı geldiğini anlamalı...bakın bu nasıl dile getiriliyor:"o gün öğrendiğim şeyler arasında en güçlü olanı belki de benim bertha'ya bağlı eğil, ona yüklediğim özel anlamlara-onunla hiçbir ilgisi olmayan anlamlara bağlı olmamdı"
anlamlı bir kaç paragraf daha aktaralım:
"hepimiz bazen birileriyle okadar yakınlaşırız ki dostluğumuzu yada kardeşliğimizi hiçbir şey engellemiyormuş gibi görünür;bizi ayıran küçücük bir köprü vardır hepsi o kadar.ama tam sen bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam: 'bu köprüyü geçip bana gelir misin?'işte artık o anda bunu istemeyiverirsin, sorumu tekrarlarsam öylece suskun kalırsın..ilginç bir öykü.bir daha gözden geçirelim.bir kişi köprüyü geçmek üzre öteki kişiye yakınlaşıyor, o anda karşıdaki kişi o kişinin zaten yapmayı düşündüğü şeyi yapmaya davet ediyor, o zaman birinci adam adım atamıyor, çünkü artık yapacağı şey diğerine boyun eğmek gibi geliyor, belli ki yakınlaşma yolunu engelleyen şey, güç.."
"hassas olmayı ben istiyorum.içimdeki yaşadığım hiçbir parçanın benden ayrılmasını istemiyorum!ve eğer bu içgörülerin bedeli gerilim ise ne yapalım,öyle olsun!bu bedeli ödeyebilecek kadar zenginim!"
"görmüyor musun josef,problem senin huzursuzluk duyman değil!göğsündeki baskının ya da gerilimin ne önemi var?sana kim rahatlamayı vaad etti?bu yüzden mi uykuların kaçıyor?nedir yani?sana kim deliksiz uykuyu vaad etti?hayır, problem huzursuzluk değil.asıl problem yanlış bir konuda huzursuzluk duyman"(bertha sevdasını hazmedememesi üzerine nietzsche tarafından breuer'e söylenen söz)
bir de son olarak yalnızlığı kutsal görenlere ve "yalnızlık güzel şey" cümlesini fütursuzca sarfedenlere..
"bir başkasının yanında olmak kendini terk etmekle aynı şey midir!"

Bir yazar bir filozofun düşüncelerini ancak bu kadar iyi nakledebilir.Irvin D. Yalom'un kötü bulduğum bir kitabı olmadı bugüne kadar.Ancak bu kitap onun son noktası gibi.Sanki kitabı kendisi yazmamış da Nietzsche dikte ettirmiş gibi.Bir insanın düşünceleri ve öğretileri bir başka insan tarafından bir roman içerisinde, edebiyet kurallarına uyularak ancak bu kadar iyi aktarılabilirdi okuyucuya.Aşk ve beyin...Anlatım dili, kullanılan kelimeler, varılan dahiyane düşünsel noktalar, inanılmaz diyaloglar kitabın tekrar tekrar sıkılmadan okunmasını sağlıyor.Bir çırpıda okumak isteyip de asla başarılı olamayacağınız,bir cümleyi günlerce tartıp anladıktan yada tılsımı çözdükten sonra okumaya devam edebileceğiniz bir kitap.Soluk soluğa ve sindire sindire...

Irvin D. Yalom zaten butun kitaplari mukemmel olan bir yazar Divan olsun bu kitabi olsun hem anlatim tarzi hem de olaylari ve durumlari nakledisi muhtesem. Bu kitabi uzun zaman once benim tekrar tekrar okudugum kitaplar arasina girdi. Kendinize disardan bakmayi ogreniyorsunuz. Mutlaka okunmasi gereken bir kitap.

hayatınızı yeniden gözden geçireceğiniz, size yeni pencereler açan,etkileyici bir kitap! nietzsche'yi bu kitap sayesinde daha iyi anlayacaksınız.

Okuma listelerinin başında yer alması gereken, hayata bakışı, düşünceleri ve diyalogları çok iyi işleyebilmiş, "mükemmel" diye tabir edilebilecek bir eser...

kaya gibi sağlam sözü ''neysen o ol'' !!
tek kelimeyle vurucu..
bu kitap okunmalı,hatta defalarca okunmalı..
hayat anlayışını,yaşadığımızı sandığımız hayatı aslında nasıl göremeden yaşadığımızı..
gerçeği görmenin acı verdiğini ve bunu görmeden geçen hayatın hayat olmadığı..
dostların daha zor affedildiğini,ihtirasın hükmedicisi olmamız gerektiği..
hayatımda okuduğum en iyi kitap..

FELSEFE ROMANLAŞTIRILINCA BÜYÜSÜNÜ YİTİRİYOR.NİETZSCHE NİN FELSEFESİNİN ÖZETİ DURUMUNDA OLMASI KİTABI İTİCİ KILIYOR.BİR FİLOZOFA BU KADAR HAKARET EDİLEBİLİR ANCAK.BİR ÖMÜRLÜK FELSEFENİN 374 SAYFAYA SIĞDIRILMASI...ÖZETLER İYİDİR ANCAK BİLİMDE;DÜŞÜNCE ÖZETLENİNCE ANLAMINI YİTİRMEZ Mİ?

Okuduğum en güzel kitaplardan biriydi.İnsan ruhunun derinliğinin sınırsız olduğunu,insanların hangi şartlarda neler üretebileceğini çok güzel gösteren bir kitap.İlk başta okunması zor gibi gelen,ama okudukça tadına varılan,insanı esir alan akıcı ve sürükleyici bir anlatımı var.Nietzsche severlerin ilgisini çeken bir özel yaşam öyküsü,hem de çok özel ve çok derin.

Kesinlikle herkesin okuması gereken bir eser. Nietzsche'yi anlatıyor olması zaten okunmasını gerektiriyor.Kitabı okurken siz de birer Breuer ya da Nietzsche oluyorsunuz.Ümitsizliğin insanı nerelere sürükleyebileceğini çok iyi kavratıyor.Elinizden bırakamayacağınız bir eser olduğunu düşünüyorum.

Kitabı okumak isteyenlere aşağıya çıkardığım noktalar yeterli olacaktır.
*Hayat, doğru cevapları olmayan bir sınav.
*Sıfırı sıfırla bin kez de çarpsanız yine sıfır elde edersiniz.
*Doğru melodiyle doğru dans !
*En iyi gerçek, kişinin kendi yaşam deneyimlerinde koparılmış kanlı gerçeklerdir.
*İnsan dostunu, düşmanından daha zor affediyor.
*Bastırılmış hınç insanı hasta eder !
*Ev kedisi kılığında yırtıcı hayvan !
*Kötü şöhretle baş etmek, vicfan azabıyla baş etmekten daha kolaydır.
*Benim günlerim yarından sonraki günler. Bazı filozoflar ölümlerinden sonra doğarlar.
*Dostluk: İki insanın daha yüce bir gerçeğin peşinde koşmasıdır.
*Doğru zamanda öl !
*Yaşarken yaşayın ! İnsan yaşamını tamamlayıp öldüğü zaman ölüm, taşıdığı dehşeti yitirir ! İnsan doğru zamanda yaşayamazsa, asla doğru zamanda ölmez.
*Zaman sonsuza dek doymayacak kadar açgözlüdür.
*Evlilik bir hapishane değil, içinde daha yüce bir şeylerin yetiştirildiği bir bahçe olmalıdır.
*Gerçek bir psikolog, bir ressam gibi paletine aşık olmalıdır.
*İyi bir kılavuz sel sularının önündeki set olmalıdır, koltuk değneği değil. *Kılavuz, öğrencisine bütün izleri göstermelidir. Ama gideceği yolu seçmemelidir.
*Öğrenci, soğuğa dayanacak kadar sertleşmeli, parmakları o seti kavramalı, defalarca yanlış patikalara girip kendisini kaybetmeli ki, ondan sonra doğru yolu bulsun.
*Bir şey sallantıdaysa, onu sallayan birisi var demektir zaten !
*Bugün en iyi öğretmenin, öğrencisinden bir şeyler öğrenen olduğunu anladım.
*Yine de en çok çiy damlası, en ıssız gecede düşer, biliyorum.
*Değişmeyen yalnızca ölülerdir.
*Dostluk, eşitler arasında.
*Hepimiz bazen birileriyle o kadar yakınlaşırız ki dostluğumuzu ya da kardeşliğimizi hiçbir şey engellemiyormuş gibi görünür; bizi ayıran küçücük bir köprü vardır, hepsi o kadar. Ama tam sen bu köprüye adım atacakken sana şu soruyu sorsam: "Bu köprüyü geçip bana gelir misin?"İşte o anda artık istemeyiverirsin; sorumu tekrarlasam, öylece suskun kalırsın. O andan itibaren aramıza dağlar ve azgın nehirler girer; bizi ayıran ve birbirimize yabancılaştıran duvarlar bitiverir önümüzde ve bir araya gelmek istesek de artık yapamayız. Ama o küçücük köprüyü düşündüğünde, sözcüklere sığmayacak kadar büyüyüverir gözünde; yutkunur ve şaşar kalırsın.

Edebiyatla da düşünülebileceğini gösteren müthiş bir örnek...
Sahne
Psikanalizin doğumu arifesindeki 19.yüzyıl Viyana'sı. Entelektüel ortamlar. Hava soğuk.
Aktörler
Nietzche: Henüz iki kitabı yayımlanmış, kimsenin tanımadığı bir filozof. Yalnızlığı seçmiş. Acılarıyla barışmış. İhaneti tatmış. Tek sahip olduğu şey, valizi ve kafasında tasarladığı kitaplar. Karısı, toplumsal görevleri ve vatanı yok. İnzivayı seviyor. Tanrıyı öldürmüş. 'Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır,' diyor. Daha sonra 'kendi alevlerinizde yanmaya hazır olmalısınız: Önce kül olmadan kendinizi nasıl yenileyebilirsiniz?' diyecek. Ümitsiz.
Breuer: Efsanevi bir teşhis dehası. Ümitsizlerin kapısını çaldığı doktor. Psikanalizin ilk kurucularından. Kırkında, bütün Avrupalı sanatçı ve düşünürlerin doktoru olmayı başarmış. Güzel bir karısı ve beş çocuğu var. Zengin. Saygın. Hayatı boyunca 'ama' pozisyonunda yaşamış biri.
Freud: Breuer'in arkadaşı. Henüz genç. Geleceği parlak. Şimdi yoksul.
Salomé: Erkeklerin başını döndüren kadın. Çekici. Özgür. Evliliğe inanmıyor.
Bazen aynı anda birçok erkekle beraber oluyor. Sanatçıları ve düşünürleri tercih ediyor. Kırbacı var.
Konu
Ümitsizlik.
Birgün, erkeklerin başını döndüren kadın, Salomé Nietzsche'den habersiz Breuer'e gelir. 'Avrupa'nın kültürel geleceği tehlikede, Nietzsche ümitsiz. Ona yardım edin,' der. Breuer Salomé'yi tekrar görebilmek umuduyla 'peki' der.
Ve varoluşun kader, inanç, hakikat, huzur, mutluluk, acı, özgürlük, irade... ve neden, nasıl gibi en önemli duraklarından geçen bir yolculuk başlar...
Kendisiyle ve hayatla yüz yüze gelmekten çekinmeyenlere...
Mutlaka okuyun tavsiye ederim.

Felsefeye adım atmak isteyenler için çok güzel bir başlangıç olabilir. Okunması çok kolay bir kitap. Karşıt fikirler insanlara çok tanıdık gelebilecek karakterler kullanılarak çok güzel anlatılmış. Yazar belki de kendisinin felsefelerini takdir ettiği kişilikler kullanmış. Okuyucuların Nietszche, Breuer ve Salome'yi merak etmeleri sağlanmış. Kitaba Freud gibi herkesin tanıdığı bir ismin eklenmeside insanlarda ayrı bir ilgi oluşturuyor. Bence bu kitap sayesinde birçok kişi bahsi geçen kişilerin düşüncelerini öğrenmek, bu kitapta yazılanların gerçekliğini öğrenmek için onlara ait kitapları okumak isteyecektir

Bu kitap insana ne için yaşadığını sorgulattıran bir kitap. Başlarda ikilem yaşıyorsunuz, bir yanda Breuer'in doğruları, diğer yanda Nietzsche'nin doğruları. Breuer anlatırken siz de onunla birlikte Nietzsche'yi haksız çıkarmaya çalışıyorsunuz ama Nietzsche konuşurken de onun felsefesinin sağlamlığını hissediyorsunuz. Freud'un da aynı zamanda yaşaması değişik bir kurgu ama onun fikirleri çok fazla işlenmemiş kitapta. Başlarda yaşadığınız ikilem sona yaklaştıkça Breuer ve Nietzsche birbirlerinin ortasını buldukça sona eriyor. Ayrıca Yalom'un kişilere ait tasvirleri, yaşadıklarını anlatışı da çok kuvvetli. Özellikle Salome'nin güzelliğine ve kendinden eminliğine ait tasvirler, ve Nietzsche'nin acı çekişlerinin tasvirleri oldukça etkileyici.

''beni öldürmeyen şey beni güçlendirir..''
''tamamen yanmadan küllerimiz yeniden doğamayız...''
''umut insanın en büyük düşmanıdır...''
daha ne diyim ki?...
bence varoluşçu psikoterapinin en büyük savunucularından Yalom anlatmak istediklerini çok daha akıcı ve 'sert' bir şekilde vermiş kitapta....
mutsuz geçen gecelerin ve turuncu sabahların suçunu atabileceğiniz bir kitap..

bu kitabı okuyalı belki 4 hafta oldu ama hala etkisinden kurtulamadım neden mi? çünkü kendimi gördüm ve bu ben miyim dedim. Bunun yanında çevremdeki insanların zayıflıklarını fark ettim. kitaptaki güçlü karakterleri görünce kendime çeki düzen vermem gerektiğini ve herşeyle mücadele etmem gerektiğini öğrendim. Bunu en içten dileklerimle söylüyorum herkes okusun ama mutlaka okusun.