Patasana, güncelle tarihî mekânı bir arada sunan bir kurguya sahip. Zamanda dönüşler, aynı mekânın yüzyıllar içindeki algı farkını, gelenekleriyle yaşam tarzındaki benzerlikleri ve farklılıkları sunmaya çalışıyor. Yaratıcı bir çaba olmakla birlikte, başarısı bence yeterli değil. Ahmet Ümit belli ki Geç Hititler konusunda bir hayli araştırma yapmış ve bilgi toplamış. Fakat bu detayların sunuluşunda ciddi eksikler göze çarpıyor. O dönemin günlük yaşamı, mekânları, insan ilişkileri, alışkanlıkları, dinî inançları çok daha detaylı anlatılabilirdi. Böylece okurun kitaptan aldığı tat kat be kat artardı. Kitapta bunun eksikliği kendini çok belli ediyor. Patasana için, tarihî çevreyi çok iyi yansıtan Chiristian Jacq romanlarındaki gibi bir başarıdan söz etmek mümkün değil. Kitap ayrıca, yeni ve farklı olay örgüsünün tersine, polisiyenin klişelerinden de kurtulamamış bir yapıya sahip. Okurun dikkatini başka yöne çekmeye çalışıp kitabın sonunda “ceeee” yapmak kötü bir sürpriz.