Başlarken hemen belirteyim ki elbette okunması gereken bir eser. 1- Eserin olumlu yönlerine değinecek olursak şunları söyleyebiliriz: Oğuz Atay postmodernnizmin gereği, çok değişik bir üslupla kaleme almış bu kitabı. Yazarın anlatım biçimi çok etkileyiciydi; bir bütün halinde, içsel konuşmalardan diyaloglara geçiş, oradan da dış gözleme dayalı anlatım hakikaten takdire şayan bir durum. Selim Işık’ın, Turgut Özben’in ruh hali insanın içine işliyor. Bir de Olric’le yapılan diyaloglar keşke fazla olsaymış hissine kapılıyor insan. Bunalımlı bir kitap olması nedeniyle okuyucuda bir huzursuzluk yaratmayı başarıyor. 2- Eserin olumsuz yönlerine değinilecek olursak şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki keşke yoğun olarak kitabın ilk yarısında kendisini hissettiren konuyla hiç ama hiç alakalı olmayan metinlere yer verilmeseymiş… Hakikaten sıkıcı hale getiriyor bu pasajlar… Zaten kitap bittikten sonra bunların hiçbir önemi de kalmıyor, hatırlamaya değer hususlar değil. Yazar biraz postmodern üslubu abartmış bu bölümlerde, her şeye bir parça dokunmak istemiş.(Hiç anlaşılmayan eski Türkçe metinler, kitap içinde kitap, anlatımın bir müddet sonra kim tarafından yapıldığının anlaşılmaz hale gelmesi gibi.) 3- Olumlu, olumsuz görüşlerimden sonra bir de belirtmek isterim ki bu kitabın gerek medyada, gerek internette yerli yersiz her ağızda sakız yapılmasından da ciddi bir şekilde rahatsızım. Öyle ki bu kitabı henüz okumayanlar kötü okurdur, demek yanılgısına düşmemek gerekir ve buradan hareketle bu kitabı okuyanların bunu entelektüel malzeme yapmasını gülünç buluyorum. (Hem belirtmekte fayda görüyorum ki kitabın fiyatı oldukça yüksek.) 4- Kitabın hedef kitlesine değinmeden geçmek istemiyorum. Bu romanın lise öğrencileri tarafından okunması kitabın anlaşılabilirliği ve sürekliliği açısından beklenemez, ağır gelir diye düşünüyorum. Zaten Oğuz Atay’ın da belirttiği üzere kendisi Kafka, Dostoyevski gibi yazarlardan etkilendiğine göre öncelikle bu yazarların kitaplarına göz atmakta fayda görüyorum. 5- Beni etkileyen kitaplardan biri oldu... Yazar, Tutunamayan’ların ne olduğunu, kim olduğunu kitabın pek çok yerinde belirtse de ben bu kavramı ancak romanı bitirdiğimde özümseyebildim ve sarsıldım. Okurları huzursuz edeceğini bilsem de bu “tuhaf” romanı herkesin okumasını tavsiye ederim.